مادرش گفته: «ژئو چو» از او خواهش کرده بگذارد او نیز با برادران بزرگترش در کلاس‌‌‌های هنری شرکت کند. بنابراین او یک مداد و یک پاک‌‌‌کن به ژئو داد و اجازه داد بعد از مدرسه در کلاس آموزش نقاشی شرکت کند. برادرانش کلاس نقاشی را رها کردند، اما ژئو اشتیاق خود را پیدا کرده بود. این کودک پدیده نقاشی جهان می‌‌‌گوید: «من عاشق نقاشی هستم. حتی اگر گاهی اوقات تنها باشم وقتی نقاشی می‌‌‌کنم، من را سرشار از شادی می‌کند. وقتی دارم نقاشی می‌‌‌کنم ساعت‌‌‌ها ناپدید می‌‌‌شوم.» تابستان گذشته، «ژئو چو» ۸ اثر خود را به عنوان توکن‌‌‌های غیرقابل تعویض (NFT) در یک حراج آنلاین در صفحات فیس‌‌‌بوک خود فروخت و کل درآمد حاصل از حراج (۹/ ۲ میلیارد دانگ ویتنام (VND) (معادل ۹۶۰۰۰ پوند) را به بیمارستانی برای خرید تجهیزات پزشکی مبارزه با کووید-۱۹ اهدا کرد.
امروزه منتقدان و کارشناسان هنر جهان او را با «جکسون پولاک» (زاده ۲۸ ژانویه ۱۹۱۲ و درگذشته ۱۱ آگوست۱۹۵۶) نقاش آمریکایی و از پیشگامان جنبش اکسپرسیونیسم (هیجان‌‌‌نمایی انتزاعی) مقایسه می‌کنند. «جکسون پولاک» با شیوه‌‌‌ای کاملا انتزاعی نقاشی می‌کرد و خود را از محدودیت‌های سه‌‌‌پایه نقاشی و عمود قرار دادن بوم آزاد کرد و بوم را بدون جهت و حالتی، بر روی زمین قرار می‌‌‌داد. در سال ۱۹۴۷ سبک قطره‌‌‌ای او با به‌کاربردن چوب، ماله یا چاقو برای چکاندن و پاشیدن رنگ بر روی بوم و همچنین ریختن رنگ به‌‌‌طور مستقیم از قوطی آن به وجود آمد. مفاهیم سوررئالیستی نقاشی ناخودآگاه و خودکار یادآوری روش قطره‌‌‌ای پولاک است که آن را نقاشی کنشی نیز می‌‌‌نامند. سبکی که انقلابی بالقوه برای هنر معاصر تلقی شد و منجر به توسعه بیشتر هیجان‌‌‌نمایی انتزاعی شد. آثار پولاک از گران‌ترین آثار نقاشی در تاریخ این هنر هستند. جکسون پولاک در شهر کودی واقع در شمال غرب ایالت وایومینگ به دنیا آمد. در پاییز سال ۱۹۴۵ با لی کرزنر (که او هم هنرمند بود) ازدواج کرد و در ۱۱اوت ۱۹۵۶ در منطقه اسپرینگز نیویورک در یک سانحه رانندگی کشته شد.
