مثل همیشه خوب بازی نکردن پرسپولیس و استقلال زیر سایه بیانیه ها و دعواها و حواشی قرار گرفته و یکسری از پیشکسوتان دو تیم هم به جای این که به مسائل فنی بپردازند مثل فعالان فضای مجازی درگیر حاشیه ها و کری خواندن هستند اما کمتر کسی می پرسد چرا پرطرفدارترین تیم های ایران اصلا زیبا بازی نمی کنند و حتی وقتی بازی گره می خورد پلن bندارند؟هواداران منصف دو تیم که فوتبال را خیلی خوب می فهمند،به چشم خود دیدند که تیمشان در آخرین هفته ای که لیگ برگزار شد به جز ۱۰،۱۵ دقیقه فوتبالی بازی نکرد که بتوان از آن دفاع کرد. حتی در نیمه دوم بازی پرسپولیس، هوادار با این که زیاد هم وقت کشی می کرد نزدیک بود گل بزند و در بازی استقلال هم که موقعیت های گل پیکان به مراتب بیشتر بود و به جرات می توان گفت تنها موقعیت جدی استقلال همان شوت جعفر سلمانی بود که گلر پیکان راهی کرنر کرد.
صرف نظر از نتایج حاصله و این که بالاخره امسال یکی از این دو تیم قهرمان می شوند،باید پرسید پرسپولیس و استقلال برای زیبا بازی کردن یا حداقل پرقدرت بازی کردن چه کمبودی دارند؟ می خواهید بگویید بازیها حساس شده و تیمها فقط به نتیجه فکر می کنند؟ خب پس چرا در نیم فصل اول خبری از بازی زیبا نبود؟
انصافا فوتبالی که پرسپولیس یحیی بازی می کند را با فوتبال زمان برانکو و فوتبال تیم فرهاد را با استقلال زمان استراماچونی مقایسه کنید یا حداقل یکی از فیلم های آن زمان را ببینید تا متوجه تفاوت ها بشوید. باور کنید این مساله ربطی به حمایت از مربیان خارجی ندارد و فقط درد بزرگ تیمهای سرشناس ایران است که متاسفانه این روزها زیبا و حتی نیمه زیبا!بازی نیم کنند.
