به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جزء هشتم قرآن از آیه 111 سوره انعام آغاز و تا آیه 87 سوره اعراف ادامه دارد. از جمله مفاهیم این سوره شامل تحریم گوشت برخی حیوانات، نیکی نسبت به والدین، عدم کم فروشى، ادای حق پیمانه و وزن، وفا به عهد الهى، پرهیز از اسراف، مراقبت نسبت به مال یتیم، ماجرای خلقت حضرت آدم (ع) و دشمنی ابلیس، سکونت آدم و حوا در بهشت و ماجرای هبوط، وصف اصحاب بهشت، ماجرای اصحاب الأعراف در بهشت، ماجرای نوح نبی علیه‌السلام و نجات‌شان از طوفان، ماجرای هود نبی و قوم عاد، ماجرای صالح نبی و قوم ثمود، ماجرای لوط نبی.
اگر به دیده عبرت به قصه‌های انبیاء و رسولان علیهم‌السلام در سوره اعراف توجه کنیم، در می‌یابیم هر کدام از آنها دارای پیام‌های زیادی است و گاهاً مصداق امروزی دارد. به عنوان نمونه درباره قوم ثمود و پیامبرشان صالح نبی علیه‌السلام نکات عبرت‌انگیزی وجود دارد. ثمود، امّتی از عرب بودند که پس از قوم عاد به وجود آمدند و در سرزمین وادی‌القری (بین مکه و شام ) در شهر حِجر (که هم اکنون بعضی از آثار آن شهر در میان تخته سنگ‌های عظیم دیده می‌شود) می‌زیستند، و از قبایل مختلف تشکیل شده بودند و همچون قوم عاد در بت‌پرستی، فساد، ظلم و طغیان غرق شده بودند و زندگی‌شان سراسر انحراف و تباهی بود. تمدن آنها در نوع خود بسیار پیشرفته بود به گونه‌ای که از قطعه‌سنگ‌های کوه، ساختمان ساختند و برای محافظت از خود، پناهگاه‌های محکمی ایجاد کرده بودند. دنیاپرستی آنها را فراگرفته بود و سراسر سرزمین‌شان را آلودگی گناه و بت‌پرستی فراگرفته بود. خداوند درباره وصف آنها در آیه74 سوره اعراف می‌فرماید «وَ اذْکُرُوا إِذْ جَعَلَکُمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ عَادٍ وَبَوَّأَکُمْ فِی الْأَرْضِ تَتَّخِذُونَ مِنْ سُهُولِهَا قُصُورًا وَتَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُیُوتًا ۖ فَاذْکُرُوا آلَاءَ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ»؛ یعنی و به یاد آورید که خدا شما را جانشینانی پس از قوم عاد قرار داد و در زمین، جای [مناسبی] به شما بخشید که از مکان‌های هموارش برای خود قصرها بنا می‌کنید و از کوه‌ها خانه‌هایی می‌تراشید؛ پس نعمت‌های خدا را یاد کنید و در زمین تبه‌کارانه فتنه و آشوب برپا نکنید.
در چنین شرایطی بود که خداوند صالح نبی را به‌سوی‌شان مبعوث کرد تا آنها را دعوت به عبودیت خدا کند و از بت‌پرستی باز دارد. بعد شتری را به عنوان آیه‌ای معجزه‌گونه برای آنها معرفی کرد و دستور داد آن را پی نکنند وگرنه عذاب الهی آنها را در بر می‌گیرد، اما طبق معمول، بزرگان و اشراف قوم، متکبرانه برابر صالح ایستادند و به تبلیغ علیه این رسول بزرگوار پرداختند. تداوم تکبر آنها سبب شد تا ناقه صالح را پی کنند و گستاخانه به آن رسول بزرگوار گفتند وعده‌ای که از عذاب به ما دادی، برایمان بیاور. خداوند نیز آنها را با عذابی به نام «رجفه» که زلزله‌ای سهمگین بود، عذاب کرد: «فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِی دَارِهِمْ جَاثِمِینَ» پس زلزله‌ای سخت آنان را فرا گرفت و در خانه‌های‌شان [به رو درافتاده] جسمی بی‌جان شدند.
انتهای‌پیام/
