به گزارش مشرق، سالهاست که اهالی فوتبال به حرفهای کلیشه ای و تکراری مربیان در کنفرانس های مطبوعاتی عادت کرده اند. سالهاست که نه یک مربی و دو مربی بلکه ۸۰ درصد مربیان در کنفرانس های قبل از بازی به طرز مشمئز کننده ای از تیم حریف و مربی اش تعریف و تمجید می کنند و قربان صدقه مربی حریف می روند اما در جریان بازی دعوا می کنند و بعد از بازی هم تاکتیک خود را به رخ کشیده و با کنایه به حریف می گویند ما روی اشتباه خودمان گل خوردیم!
ماجرا این طوری است که ما قبل از هر بازی فیلم هندی داریم و در پایان هر بازی جنگ و دعوا و بی حرمتی. اگر تیمی ببرد که مربی اش باز هم از تیم حریف تعریف می کند تا بگوید من تیم بزرگی را بردم اما اگر ببازد همه چیز مربوط می شود به اشتباهات داوری و اشتباهات فردی!حرفهای کلیشه ای و تکراری هم که تا دلتان بخواهد داریم. دریغ از ۴ تا حرف فنی و البه دریغ از فوتبالی جذاب و تماشاگرپسند که مردم از تماشای آن لااقل دوساعت مشکلات روزمره زندگی وگرانی و...را فراموش کنند. وقتی مربیان به زور و از ترس در کنفرانس حاضر می شوند خروجی اش همین می شود که می بینیم. حالا بماند که بعضی از مربیان اصلا فنی نیستند که در کنفرانس ها حرف فنی بزنند.
