برخی از قدیمی‌ترین شهاب‌سنگ‌های شناخته شده ممکن است چگونگی ورود آب به زمین را توضیح دهند. بر اساس گزارش‌ها دانشمندان شواهدی از کندریت‌های کربنی (گروهی از شهاب‌سنگ‌های منظومه شمسی حدود ۴.۵ میلیارد سال گذشته) را کشف کرده‌اند که آب مایع را تا چند صد هزار سال پیش نگه داشته است.
محققان تاریخ جریان آب در سنگ‌ها را با استفاده از ترکیب اورانیوم- توریم تخمین زدند. از آنجا که اورانیوم در مایعات بسیار متحرک است در حالی که توریم نسبتا ساکن است، دانشمندان می‌توانند زمان آخرین جریان آب در شهاب‌سنگ‌ها را تشخیص دهند. وجود چنین ترکیبی سبب شده تا آب درون شهاب سنگ‌ها فعال باشد.
آب در میان اشیای منظومه شمسی آنقدر نادر نیست. به عنوان مثال، سیارک بنو مقداری آب در خود دارد و دنباله دار‌ها بر اساس ماهیت خود در حال ذوب یخ هستند. این یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که چه مدت آب می‌تواند در اطراف و درون چیزی باقی بماند و این که برخی از کندریت‌های روی زمین ممکن است با وجود شدت برخورد آن‌ها هنوز یخ داشته باشند.
