سهم کارگران «کاشی اصفهان» از «تولد دوباره»، تنها مرگ هرروزه بوده و بس!

به گزارش «تابناک»، اگر روزی قرار بر احصای آسیب‌های ناشی از واگذاری غیراصولی صنایع و کارخانجات بر مبنای اصل ۴۴ قانون اساسی کشورمان شود، بی شک «کاشی اصفهان» توانایی تبدیل به یکی از سرفصل‌های مهم پرونده را دارد؛ کارخانه‌ای که در سال ۸۸ به قیمتی اندک واگذار گردید و از آن روز به حال، دوران رنج آوری را سپری کرده و تقریبا روز خوش ندیده است تا جایی که از همه املاکش، تنها خطوط تولید معیوب و نیازمند تعمیرات باقی مانده و وسعت حدود 40 هکتاری مجموعه که گویی در آن خاک مرده پاشیده اند.

 

در شرح مصیبت‌های رفته بر این کارخانه همین بس که بعد از ۸ بار احیا و شروع فعالیت، بالغ بر سه ماه است که وارد نهمین فصل تعطیلی شده و معلوم نیست چه زمانی تولیدش را از سرخواهد گرفت چراکه رئیس هیات مدیره کارخانه متواری است و هیچ کسی نیست که پیشقدم پرداخت دیون معوق مجموعه شده و با پرداخت بدهی چند ده میلیاردی مجموعه به ادارات آب و گاز، بتواند بدیهی ترین مقدمات بازگشایی را فراهم آورد.

 

بدهی‌هایی که اگر پرداخت شوند هم، باز نمی‌توان به بازگشایی کارخانه امیدوار بود چراکه وارد شدن به مجموعه مستلزم عبور از میان کارگران و بازنشستگانی است که هر روز مقابل این مجموعه به انتظار می‌نشینند، گاه پلاکاردهایی در دست می‌گیرند تا مصیبتی که متحمل شده‌اند را به گوش رهگذران برسانند و گاهی با ترتیب دادن تجمع‌های اعتراضی مقابل فرمانداری یا استانداری یا هر جای دیگری که به ذهنشان برسد، می‌کوشند فریادرسی یافته و از این وضعیت خلاصی بیابند.

 

 

رنج دائمی افرادی که مصیبت‌های زیادی از سر گذرانده‌اند تا به این نقطه رسیده‌اند؛ از پرداخت نشدن عیدی سالانه قانون کار از سال 1394 تا به امروز گرفته تا ماه‌ها حقوق و دستمزد معوق مانده، اضافه کاری های محاسبه نشده، محرومیت از خدمات درمانی به دلیل انبوه بدهی‌های کارخانه به سازمان تامین اجتماعی و بلاهای ریز و درشت دیگری که بر سرشان آمده و گاه برخی شان را مجاب کرده که با اقدام به خودکشی، بخشی از مطالباتشان را طلب کنند تا به زخمی از زندگی بزنند!

 

تلاش برای پایان دادن به زندگی برای مجاب کردن مسئولان به پرداخت حقوق و دستمزد ماه ها و سالهای گذشته، اتفاقی است که چندین بار در خانواده کاشی اصفهان رقم خورده و حتی مواردی از آنها در رسانه‌ها نیز ثبت و ضبط شده است؛ مثل اقدام یکی از کارگران این کارخانه برای خودکشی در پاییز گذشته که علت آن، مخالفت مدیران مجموعه با پرداخت بیش از 10 میلیون تومان از معوقات آن فرد بود؛ مبلغی که به تاکید کارگر معترض، کفاف راه اندازی مراسم عروسی دخترش را نمی داد و اگر به ورود دادستان نجف آباد به ماجرا گره نمی‌خورد، ممکن بود فرجام شومی در پی داشته باشد.

 

درباره فرجامی سخن می‌گوییم که البته در نهایت شیرین هم نشد چراکه آن روز با دستور دادستان، پرداخت 45 میلیون تومان از معوقات آن کارگر در دستور کار مدیران کارخانه قرار گرفت اما به اخراج آن فرد از کاشی اصفهان منجر شد! اتفاقی که آن هم برای قریب به 400 پرسنل این مجموعه تازه نیست، بلکه بارها و بارها با آن مواجه شده اند و حتی فراتر از آن، در چند ده مورد، به ارجاع ایشان به مراجع قضایی با شکایت مدیران مجموعه در پی اعتراضات کارگری ختم شده است!

 

این موارد تنها برشی از اوضاع کارخانه‌ای است که در روزگار اوج فعالیت تا 800 و حتی هزار تن در آن مشغول به کار بوده‌اند، دفاتر آن در اصفهان و تهران شاهد رفت و آمدهای بسیار بوده، فعالیت در معادنش توقف ناپذیر ادامه داشته، صادراتش به چندین کشور، برای کشورمان ارزآوری به دنبال داشت و یکی از نخستین نمادهای بورسی را در اختیار داشت اما حالا حتی معادن و دفاترش هم به فروش رفته و سالهاست که نماد بورسی اش هم «لغو پذیرش» شده چراکه سالهاست جلسات روتین مالی و حسابرسی ندارد و مجمعش تشکیل نمی‌شود.

 

وضعیت وخیمی که وقتی خبر احیای کاشی اصفهان برای چندمین بار در سال 97 مخابره شد و دوربین های رسانه ملی اقدام به تهیه گزارش های تصویری از احیای کاشی اصفهان کردند، به نظر می‌رسید که پایان یافته است تا جایی که تابلوی بزرگ نصب شده بر سر در کارخانه هم عوض شد و شعار «تولدی دوباره» به نام مجموعه سنجاق گردید. شعاری که به مدد قرارداد با یک شرکت تبلیغاتی، به بنرهای نصب شده در برخی معابر استان هم رسید اما حالا خبر می‌رسد که آن شرکت تبلیغاتی را هم به طلبکاران مجموعه افزوده است!

 

 

آن زمان گفته می‌شد که بعد از چند نوبت دست به دست شدن کارخانه میان افراد مختلف، با وساطت دولت مردان وقت و در سایه تشکیل کارگروه ویژه احیای کاشی اصفهان در فرمانداری نجف آباد (که کارخانه در آنجا واقع است)، سرمایه گذاری جدید برای مجموعه پیدا شده که چاپگر تازه ای به قیمت 10 میلیارد خریداری کرده و قصد دارد با هزینه کردن چند برابر این مبلغ در خطوط تولید، میزان تولید مجموعه را هم افزایش داده و به مرور با فروش محصولات، دیون کارگران و سایر بدهی ها را هم بپردازد.

 

رویای شیرینی که البته محقق نشد، هرچند که برای بازگرداندن کارگران به کار، پرداخت 2 ماه از حقوق معوق ایشان در دستور کار قرار گرفت تا تولید از سر گرفته شود و مدیران کارخانه در ابتدای سال ۹۸ در گفت‌وگو با رسانه ملی از سود ۶ میلیون دلاری در سال ۹۷ خبر بدهند. سودی که تاکید کردند در سایه تدابیر اتخاذ شده قرار است به ۱۸ میلیون دلار در سال 98 افزایش بیابد اما در نهایت حتی به پرداخت عیدی ها و حقوق معوق مانده کارگران و حتی مبالغ بازنشستگی افرادی که عمرشان را در کاشی اصفهان سپری کرده بودند هم نشد!

 

افرادی که جایی نمانده برای استیفای حقوق شان نرفته باشند، مرجعی نمانده که نزدش تظلم خواهی نکرده باشند و راهکاری نمانده که برای حل مصیبت رفته بر سرشان و بر سر کاشی اصفهان پیشنهاد نداده باشند، با این که می‌دانند این دست اقدام‌ها ممکن است به اخراجشان از کار با اتهامات ریز و درشت منجر شود، همان گونه که پیشتر این گونه شده و قریب به 100 پرونده اخراج را در این کاشی سازی پدید آورده است.

 

قصه پردردی که معلوم نیست کی فصل پایانش از راه خواهد رسید، هرچند حافظه این کارگران پر است از پایان‌های شعاری مسئولان برای این مجموعه؛ از کارگروه‌های دولتی و پیگیری‌های مجلس گرفته تا رفت و آمد مالکان و سرمایه گذاران مختلف که با شعار‌های پر طمطراق همراه بوده و می‌گفتند که به «تولد دوباره» منجر خواهد شد، اما حتی نتوانسته مانع از مرگ هر روزه این کارگران در مقابل هزینه‌های زندگی و سرافکندگی مقابل خانواده شان شود!