به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از همشهری آنلاین ؛ برنامه «جوکر» با تهیه کنندگی احسان علیخانی و اجرای سیامک انصاری از اواسط سال گذشته راهی شبکه نمایش خانگی شد. در تیتراژ این برنامه عنوان می‌شود که این برنامه از روی یک برنامه ژاپنی بازتولید شده است. بازیگران این برنامه که اغلب جزو سلبریتی‌ها هستند، سعی دارند با هر شیوه دیگران را بخندانند و اگر کسی به دیگران نخندد در پایان برنده خواهد شد. اما در عین حال به دلیل اینکه جوکر خندیدن برای خندیدن را دنبال می‌کند، منتقدانی هم دارد. یکی از منتقدان این برنامه «خشایار راد» است که سابقه بازی در تلویزیون و سریال‌های مختلف را دارد.
خشایار راد، بازیگر تئاتر و تلویزیون می‌گوید: «جوکر صرفاً برای جوان‌هایی جذاب است که می‌خواهند به هر دلیلی بخندند و انتخابی هم جز دیدن این برنامه ندارند.» او می‌افزاید: «اینکه فلان بازیگری که ۵۰ سال است شخصیتی به دست آورده، در این برنامه با دامن جلو مردم ظاهر شود یا یکی مانند علی مشهدی چنین اداهایی درآورد، از قضا ضعف این برنامه است. اما در عین حال این برنامه مانند خط تولیدی است که فقط به فروشش فکر می‌کند، خواه جنسی که به مشتری می‌دهد به درد بخورد یا نه. جوکر مانند پیراهنی است که به تن خریدار زار می‌زند!»
برنامه جوکر را دنبال می‌کنید؟ این برنامه را از روی پلتفرم‌های نمایش خانگی دیده‌اید؟
بله. وقتی سر کار نباشم و در زمانی که در خانه هستم این برنامه را می‌بینم.
خیلی بازیگرها به خاطر پول در جوکر شرکت می‌کنند | بازیگری که با ۵۰ یا ۶۰ سال سن یکباره دامن می پوشد نمی تواند نقطه قوت تلقی شود
برنامه جوکر را چقدر موفق می دانید؟
استنباطم این است که قشر جوان این برنامه را دوست دارد. اما میانسالان و کهنسالان حرکات بازیگران در جوکر را برنمی‌تابد و برایش جالب نیست که به فرض فلان بازیگر چنان اداهایی درآورد.
چرا میانسالان و کهنسالان برنمی‌تابند و جوان‌ها بیشتر این برنامه را دوست دارند؟
چون جوانان امروزی به اصطلاح فقط جنبه فان و سرگرم کننده برنامه برایش اهمیت دارد و بس. کاری ندارد که فلان شخصیت بازیگر کیست و چه سابقه‌ای دارد. به طور مثال وقتی بازیگری که در ژانر غیر طنز بازی می‌کند، با ورود به این برنامه حرکات عجیب و غریب می‌کند، جوانان خوششان می‌آید.
وقتی شخصیتی که ۵۰ یا ۶۰ سال سن دارد در این برنامه به فرض دامن می‌پوشد یا کسی مانند علی مشهدی لباس پیرزن‌ها را پوشیده و ادا و اصول درمی‌آورد، احتمالاً برای جوان‌ها خنده‌دار است اما در هر حال از نظر من وقتی بازیگری که برای خودش ابهتی دارد و می آید در این برنامه یکباره دامن می‌پوشد، به هیچ وجه نقطه قوت نیست.
خیلی بازیگرها به خاطر پول در جوکر شرکت می‌کنند | بازیگری که با ۵۰ یا ۶۰ سال سن یکباره دامن می پوشد نمی تواند نقطه قوت تلقی شود
در مجموع به نظرتان این برنامه موفق بوده یا نه؟
بستگی دارد از چه جنبه ای نگاه کنی، مثلا وقتی هر کسی مرا در خیابان می‌بیند، می‌پرسد چرا در جوکر بازی نمی‌کنی، این نشان دهنده آن است که جوکر هم مخاطب خودش را دارد و اتفاق تعدادش زیاد هم هست. این یک سویه موضوع است اما از سوی دیگر هر برنامه‌ای منتقدان و طرفداران خاص خودش را دارد. نمی‌توان گفت که به شکل کلی، همه موافق‌اند یا مخالف. باید بررسی کرد که دست‌اندرکارانی که آن را تهیه و ارائه می‌کنند، منظورشان چیست؟ هدفشان جذب جوانان است یا صرفاً می‌خواهند برنامه‌ای فان تولید کنند تا با برنامه‌ها دیگر متفاوت باشد؟
من البته با کار شخصیت‌ها و بازیگران و المان‌ها در جوکر مشکل دارم اینکه به هر قیمتی و با استفاده از هر ادا و اصولی بخواهی مخاطب را بخندانی خوب نیست. این برنامه مانند آن است که یک نفر لباسی تولید می‌کند که هزار و یک نقش رویش است و توی ذوق می‌زند اما چون خریدار دارد، تولید کننده آن را تولید می‌کند. او دیگر کاری به این موضوع ندارد که این تی‌شرت به تن من زار می‌زند یا نه! اصلاً به درد عده‌ای می‌خورد یا نه؟ تهیه کننده جوکر هم وقتی می‌بیند به هر قیمتی برنامه اش فروش می‌رود به سمت تولید می‌رود و ادامه می‌دهد.
اما در هر حال چون برنامه خاصی است مخاطب خودش را دارد و گل هم کرده. ببینید برنامه دورهمی یا برنامه عصر جدید هر مدلی‌اش را که اجرا کنید باز نتیجه همان می شود اما این برنامه نوع جدیدی است، مانند اوایل کار «مافیا»؛ همه آن را نگاه می‌کردند و لذتش را هم می‌بردند.
در نهایت باید گفت همین که جوکر مخاطب خاص خودش را دارد از نظر جذب مخاطب موفق بوده است.
خیلی بازیگرها به خاطر پول در جوکر شرکت می‌کنند | بازیگری که با ۵۰ یا ۶۰ سال سن یکباره دامن می پوشد نمی تواند نقطه قوت تلقی شود
چرا جوان مثلا ۲۰ ساله می‌خواهد به هر دلیلی و حتا بی دلیل بخندد؟
برای اینکه جایگزینی برای این ساعتی که با جوکر می‌گذراند ندارد. یعنی در یک کلام جوان ما حق انتخاب ندارد. نمی‌تواند بین ۱۰ نوع فیلم و سریال یکی را انتخاب کند. در مجموع می‌بیند فقط یک برنامه تولید شده و همان هم عرضه می‌شود. اگر ۱۰ نوع برنامه نظیر جوکر وجود داشت، آن موقع، می‌شد این برنامه را با برنامه‌های متفاوت و دارای انرژی دیگری مقایسه کرد. موفقیت جوکر در آن است که جوان حق انتخاب ندارد، به همین یک برنامه بسنده می‌کند، تخمه‌اش را می‌شکند و به گمان خودش لذتش را می‌برد.
اگر نظر دیگری درباره جوکر دارید ممنون می شوم بیان کنید.
این را خودمانی بگویم که بسیاری از بازیگران هم صد در صد از شرکت در این برنامه راضی نیستند اما چون موضوع اقتصادی در میان است و نوعی دیده شدن مجدد است، این برنامه را قبول می‌کنند. من هم با خودم فکر کردم اگر بروم ممکن است مردم بگویند فلانی که در فیلم‌های کمدی برای خودش سطحی دارد و با عمری بازی، شخصیتی برای خودش ایجاد کرد چرا برای اینکه دیگران را بخنداند چنان حرکاتی می‌کند . اما شاید اگر بگویند فلان مبلغ به شما دستمزد می‌دهیم، من هم مانند بسیاری از بازیگران دیگر این برنامه، با سر بروم! بنابراین وقتی موضوع اقتصادی پیش کشیده می‌شود، بازیگرانی هم که تمایلی ندارند به ناچار بازی در جوکر را قبول کنند.
