به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، سیاوش آریا کنشگر و پژوهشگر میراث فرهنگی که به تازگی بازدیدی از این سنگ‌نگاره داشته است،
مدعی شد که میراث فرهنگی نه تنها با فنس‌کشی و دیوارچینی در حریم این اثر تخلف کرده است که در نوروز، درست زمانی که مسافران و گردشگران فراوانی از آثار تاریخی بازدید می‌کنند، حصار کشیده‌شده را قفل کرده و بسته بود.
او دربارۀ به حصار کشیدن این اثر ساسانی توضیح می‌دهد: ادارۀ کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان فارس، پاییز ۹۹ در محوطۀ باستانی «تنگِ قَندیل» کازرون و برای پاسداری و حفاظت بهتر از سنگ‌نگارۀ ساسانی بهرام دوم، دست به دیوارچینی و فنس‌کشی در حریم درجه یک و با فاصله‌ای بسیار نزدیک با یادگار ساسانیان زده و آن را محدود و محصور کرده است که این روش کار، اَفزون بر آن که مورد اعتراض کارشناسان و کُنشگران میراث فرهنگی قرار گرفته، نقضِ قانون‌های میراث فرهنگی به شمار می‌آید.
این کنشگر میراث فرهنگی معتقد است: میراث فرهنگی با این اقدام حریم یادمان ملی را خَدشه دار کرده است و این کار با روح قانون میراث فرهنگی و منشور‌های فراملی (بین‌المللی) حفاظت و مرمت آثار و قانون حریم و عرصۀ آثار تاریخی، ناهَمسان و ناسازگار بوده و تخلف به شمار می‌آید.
آریا می‌گوید: با فنس کشی سنگ نگاره تنگ قندیل، تماشای راحت این اثر تاریخی از بیننده دریغ شده است به نحوی که خود سبب بروز ناهنجاری‌های بعدی همانند تحریک به بالا رفتن از نرده‌ها، احتمال دزدیده شدن آهن‌آلات، نابودی حفاظ و ... خواهد شد.
سیاوش آریا معتقد است: میراث فرهنگی با این حصارکشی نه‌تن‌ها پیوند معنایی گردشگران با اثر را قطع و کور کرده که بی‌گمان میل بازدیدکنندگان را برای دیدن دوباره این این یادمان ساسانی کم خواهد کرد.
نقش‌برجسته ساسانی بر اثر گل‌سنگ‌ها و عوامل طبیعی با شدت تخریب مواجه شده است
در این حال تعدادی از باستان شناسان معتقدند که بجای فنس، بهتر بود که این اثر تاریخی در حصاری از شیشه قرار می‌گرفت تا هم بازدید از آن راحت‌تر بود و هم از باد و باران و موارد دیگر مصون می‌ماند.
نقش‌برجسته"تنگ قندیل"، صحنه‌ای از ازدواج بهرام دوم ساسانی با شهبانوی ایرانی را روایت می‌کند. این سنگ‌نگاره در نزدیکی روستایی به همین نام از بخش چنارشاهیجان، توابع شهر کازرون در استان فارس واقع شده است. نقش‌برجسته در اندازه دو متر و ۸۰ سانتی‌متر در دو متر و ۱۰ سانتی‌متر روی تخته سنگی درون دره‌ای پهن و در نزدیکی بستر رودخانه‌ای فصلی تراشیده شده است.
درباره نقش حجاری‌شده بر این تخته سنگ، باستان‌شناسان نظرات مختلفی دارند، از جمله اینکه برخی، پادشاه را نرسی (شاه ساسانی) و زن را آذرناهید مادر پادشاه می‌دانند و یا اینکه نگاره زن و مرد را به شاپور یکم و آذر آناهیتا (آذرآناهید) نسبت می‌دهند و برخی دیگر این سه نگاره را به ترتیب بهرام سوم جانشین شاه، بهرام دوم شاه ساسانی و همسرش شاپوردُختک می‌دانند که به هر روی، از نظر باستان‌شناسان یکی از زیباترین و ارزشمندترین سنگ‌نگاره‌های ساسانیان به شمار می‌آید، طوری که از آن به دردانه سنگ‌نگاره‌های ساسانی تعبیر شده است.
سنگ‌نگاره ساسانی معروف به «تنگ قندیل» سال ۱۳۸۰ در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
