عباس هزارخانی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا با بیان اینکه رزمندگان به مباحث دینی بسیار پایبند بودند، افزود: رزمندگان عموما سعی می کردند روزه بگیرند مگر اینکه از دفتر حضرت امام خمینی (ره) برای انجام عملیات رمضان فتوا اعلام می‌شد که روزه در این شرایط برای رزمندگان واجب نیست.
وی افزود: رزمندگانی که احتمال داشت به دیگر مناطق عملیاتی جابه جابه شوند اجازه روزه گرفتن نداشتند چون اگر ۹ روز، روزه می گرفتند ممکن بود روز دهم به آنها بگویند به عملیات بروند و تمام اعمال آنها باطل می شد و باید قضای کامل روزه ها و نماز شکسته به جا آورده می شد اما برخی از رزمندگان در مناطق مختلف جنوب و غرب که مطمن بودند حداقل ۱۰ روز در آن مکان می مانند حتما روزه می‌گرفتند.
این ایثارگر ادامه داد: همه رزمندگان چه آنهایی که می توانستند روزه بگیرند و چه آنهایی که به خاطر اعزام به مناطق دیگر اجازه نداشتند روزه بگیرند قبل از اذان صبح از خواب بیدار می شدند نماز شب و ادعیه می خوانند و ذکر می گفتند تا اذان صبح و بعد نماز صبح را اقامه می کردند و برای پیروزی در عملیات ها به درگاه خدا دعا می کردند.
هزارخانی تاکید کرد: نسل دفاع مقدس یک نسل منحصر به فرد از لحاظ رزم و معنویت بود که انجام اعمال واجب و مستحب را وظیفه شرعی خود می‌دانستند و کاستی های نظامی را از این طریق پوشش می دادند.
این رزمنده دفاع مقدس بیان کرد: در خط مقدم موقع عملیات ها شرایط خاص بود و رزمندگان در موقع سحر و افطار نان خشک و آب، نان و پنیر و یا کنسرو لوبیا می خوردند.
هزارخانی با بیان اینکه در ماه رمضان معمولا شام را ۲ وعده می دادند که یک وعده آن را رزمندگان هنگام سحر میل کنند، خاطرنشان کرد: در مناطقی که عملیات نبود و مشکل تردد وجود نداشت غذاهای خوب و گرم بین رزمندگان توزیع می‌شد.
برخی مواقع، امکان آوردن غذا برای رزمندگان وجود نداشت
این رزمنده دفاع مقدس اذعان داشت: موقع شکستن خط، حصرشدن، زمانی که آتش دشمن سنگین بود یا پل می شکست و یا یک منطقه زودتر از موعد مقرر تصرف می شد امکان آوردن غذا برای رزمندگان وجود نداشت یا غذا را با تاخیر می‌آوردند.
هزارخانی یادآور شد: بسیاری از رزمندگان در هشت سال دفاع مقدس با زبان روزه به درجه رفیع شهادت نائل شدند یا جانباز شده و یا به اسارت نیروی بعثی درآمدند و شکنجه های فراوانی را متحمل شدند.
وی با بیان اینکه شنیدن خبر شهادت برخی از دوستانی که چند روز قبل از عملیات با هم بودیم برای ما بسیار سخت و ناراحت کننده بود، خاطرنشان کرد: در برخی از عملیات هایی که به نتیجه دلخواه نمی رسیدیم به خاطر اینکه امکانات محدود نظامی، بیمارستانی و راهسازی ما از بین رفته بود دلگیر می‌شدیم.
