به گزارش ایرنا ، بسیاری از شهروندانی که این روزها در حاشیه دریاچه مهارلو به گشت و گذار می پردازند از دیدن مناظر صورتی رنگ دریاچه به وجد می آیند ، هیجان قایق سواری روی دریاچه زمانیکه شما با آب صورتی رنگ آن روبرو می شوید دوچندان می شود و چه بسا افرادی هوس کنند دستی در این آب بزنند غافل از اینکه آب صورتی رنگ مهارلو سرشار از انواع جلبک ها و موجودات ریز ذره بینی و فلزات سنگین آسیب زا است.
به گفته کارشناسان اداره کل حفاظت محیط زیست استان فارس ، در دریاچه مهارلو به دلیل شوری آب و نور فراوان، نوعی جلبک سبز بی‌خطر تک سلولی به نام دونالیلا سالینا رشد می‌کند. این جلبک خوراک میگوی آب شور یا آرتمیای یک سانتی‌متری است که در آب‌های شور مثل مهارلو زندگی می‌کند. جلبک سالینا با افزایش دما و غلظت نمک، نوعی ماده بتاکارتن ایجاد می‌کند که موجب تغییر رنگ آب دریاچه می‌شود؛ بتاکارتن خطر اکولوژیک و زیست‌بوم برای این دریاچه ندارد.
در عین حال این کارشناسان معتقدند ، تداوم خشک‌سالی، ورود فاضلاب و مواد سمی از عوامل تهدید کننده اصلی حیات دریاچه مهارلو است، تهدید دیگری که گریبان گیر دریاچه مهارلو است، آلودگی این دریاچه با آلاینده‌ها و فلزات سنگین است که از طریق آب رودخانه‌ها و فاضلاب وارد آب مهارلو می‌شوند. تبخیر آب دریاچه مهارلو در فصل تابستان زیاد است و این موجب افزایش آلاینده‌ها و بیشتر شدن آنها از حد مجاز می‌شود. برداشت‌های بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی و حفر چاه‌های غیرمجاز نیز بر اکوسیستم این دریاچه اثر گذاشته و موجب کاهش جمعیت و تنوع پرندگان مهاجر شده است
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان فارس نیز در این باره به خبرنگار ایرنا گفت: رنگ صورتی دریاچه بخاطر رشد و شکوفایی جلبک دونالیلا سالینا است که هیچگونه خطری ندارد ولی رسوبات کف دریاچه و آب آن به مقدار زیادی انواع آلودگی ها را دارد که تماس با آن می تواند بسیار خطرناک بوده و سلامتی و بهداشت را با مخاطره جدی روبرو کند بنابراین توصیه می شود از تماس بدن با آب و رسوب دریاچه پرهیز شود.
عطا پور شیرزاد با بیان اینکه در سالهای اخیر بر اساس قانون حفاظت و احیاء تالابها و آیین نامه مربوطه اداره کل حفاظت محیط زیست وقت و انرژی زیادی برای حفاظت از این تالاب و جلوگیری از ورود آلاینده ها صرف کرده است افزود: ولی با توجه به واقع شدن آن در پایاب دشت شیراز و عبور دو رودخانه اصلی تامین کننده آب این دریاچه از کلان شهر شیراز در سالیان طولانی انواع آلاینده ها از دشت و شهر شیراز روانه این دریاچه شده و روی هم تجمع یافته است و سال به سال بر حجم و غلظت آن افزوده شده است.
با راه اندازی و بهره برداری از سامانه اول و دوم تصفیه خانه فاضلاب شهر شیراز حجم قابل ملاحظه ای از فاضلاب خام ورودی به دریاچه کاسته شده ولی واقع شدن شهرک صنعتی و منطقه ویژه اقتصادی شیراز در بالادست تالاب آلودگی های صنعتی و بهداشتی ناشی از فعالیت آنها به تالاب وارد شده و می شود و همچنین کارگاه‌های نشاسته سازی نیز در آلودگی این تالاب نقش داشته اند که برخورد با همه این موارد از برنامه های اصلی اداره کل در موضوع مدیریت تالاب بوده و با شدت و قوت بیشتری دنبال خواهد شد.
معاون فنی اداره کل حفاظت محیط زیست استان فارس نیز از همه مسئولین و مردم خواست که هر کدام به نوبه خود در حفظ دریاچه فعالانه و مسئولانه تر و بیش از پیش سهیم شوند چرا که حیات و سلامت این دریاچه در کیفیت زندگی شهرهای شیراز و سروستان و روستاها و کانونهای جمعیتی منطقه بسیار حائز اهمیت است .
نبی الله مرادی افزود: مطالعات گسترده ای در این زمینه وجود دارد که همه آنها بر این موضوع تاکید داشته اند و حتی با توسعه زیرساختهای لازم و با جلب گردشگران و استفاده از پتانسیل گردشگری دریاچه و تنوع زیستی و موقعیت مکانی کم نظیر آن می تواند در کنار همه خدمات اکولوژیکی و اکوسیستمی خود به لحاظ اقتصادی نیز گره گشا بوده و ثروت آفرین باشد.
از این رو از گردشگرانی که به این تالاب مراجعه می کنند خواسته شده که ضمن رعایت نکات بهداشتی برای سلامت خود، از برجای گذاشتن زباله پرهیز کنند و به هیچ وجه به آشیان پرندگان که در این دریاچه زادآوری دارند نزدیک نشده و آرامش آنها را به هم نزنند و در صورت مشاهده هرگونه تخریب و یا شکار و صید و یا ورود آلودگی ها مراتب را به اداره حفاظت محیط زیست سروستان و یا اداره کل حفاظت محیط زیست گزارش دهند.
دریاچه مهارلو در حاشیه روستای مهارلو و در ۳۰ کیلومتری جنوب شرق شیراز قرار دارد.
