در برابر همه ابهام‌ها، واقعیت آن است که ویروس کووید۱۹ قرار است مثل همه ویروس‌ها، بخشی از زندگی انسان شود. بنابراین باید راهکارهای مصون شدن از آن را بدانیم تا امنیت به جهان بازگردد و مهم‌تر از همه، نیازهای سالمندان و کودکان است که باید به آن‌ها کمک کنیم تا سلامت جامعه حفظ شود.
رییس دانشگاه علوم پزشکی کاشان در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: همه‌گیری ویروس کرونا معلوم نیست چه مدتی ادامه خواهد داشت، در این مدت باید یکدیگر را حمایت کنیم و لازم است توجه ویژه‌ای به سالمندان و کودکان داشته باشیم، زیرا این گروه از شهروندان جامعه آسیب‌پذیری بیشتری نسبت به ویروس کرونا دارند.
سیدعلیرضا مروجی افزود: برای پیشگیری از ابتلای سالمندان به کووید۱۹، بهتر است این قشر کمتر با دیگران در تماس نزدیک باشند بنابراین باید نیازهای اولیه و روزانه آن‌ها را تأمین کنیم و روش‌های پیشگیری از ابتلا به کرونا به ویژه روش‌های ضدعفونی کردن وسایل را به آن‌ها آموزش دهیم.
وی افزود: بعضی از سالمندان به علت کاهش تمرکز و حافظه، ممکن است نیاز باشد برای آن‌ها مطالب را تکرار کنیم. اخبار کرونا می‌تواند باعث اضطراب سالمندان شود، همچنین ارتباط نداشتن با محیط خارج اضطراب سالمندان را تشدید می‌کند، بنابراین از سالمندان سؤال کنیم تا نگرانی‌هایشان را بهتر متوجه شویم و بهتر کمک کنیم.
رییس دانشگاه علوم پزشکی کاشان تأکید کرد: به سالمندان بگوییم که در کنارشان هستیم و دیدار کمتر، برای مراقبت از آن‌ها است. به آن‌ها بگوییم در خانه قدم بزنند یا اگر دسترسی دارند در حیاط یا یک مکان خلوت نزدیک منزل ورزش و نرمش کنند. بیکاری و بی‌تحرکی روز باعث بی‌خوابی شب می‌شود پس از سالمندان بخواهیم خواب روز خود را محدود کنند.
وی تصریح کرد: تنهایی یکی از مشکلات دوران سالمندی است و در دوران شیوع کرونا چون کمتر از خانه خارج می‌شوند، بیشتر احساس تنهایی می‌کنند بنابراین بیشتر از قبل با آن‌ها تماس تلفنی داشته باشیم و در مورد موضوع‌های مختلف صحبت کنیم و فایل‌های صوتی و تصویری سرگرم کننده و آرامش‌بخش برایشان بفرستیم.
مروجی تأکید کرد: کرونا ممکن است باعث ایجاد اضطراب و افسردگی یا تشدید آن‌ها در سالمندان شود که علامت آن ممکن است متفاوت باشد و به صورت مشکلات جسمی، بی‌قراری و حواس‌پرتی بروز کند، بنابراین در صورت نیاز سالمندان برای مراجعه به پزشک آن‌ها را همراهی کنیم.
کودکان تحت تأثیر بحران‌ها و استرس‌ها قرار می گیرند
اما شرایط کودکان به گونه‌ای دیگر است زیرا هم علامت بیماری در آن‌ها متفاوت شده و مهم‌تر از آن، کودکان ناقلان بی علامت ویروس هستند که بر ابهام برای مهار و درمان بیماری بیشتر افزوده است و مورد سوم علاوه بر سلامت جسمی این گروه سنی، امنیت روحی و روانی آن‌ها است که باید حفظ شود.
رییس دانشگاه علوم پزشکی کاشان گفت: کودکان نیز مانند بزرگسالان و حتی بیشتر از آن‌ها تحت تأثیر بحران‌ها و استرس‌ها قرار می گیرند و با توجه به اینکه نمی‌توانند در مورد آن صحبت کنند به شکل‌های متفاوتی به آن واکنش نشان می‌دهند مثل چسبیدن به والدین، گوشه گیری، اضطراب، بی قراری، عصبانیت و حتی ممکن است شب ادراری پیدا کنند.
مروجی افزود: کودکان میزان امنیت خود را از هیجانات والدین متوجه می شوند پس باید الگوی خوبی برای کودک باشیم و هنگام گفت وگو با کودک، با آرامش صحبت کنیم و بر ترس های خود مسلط باشیم.
وی تصریح کرد: ابتدا باید استرس خودمان را مدیریت کنیم تا بتوانیم استرس فرزندمان را مدیریت کنیم، اما لزومی ندارد نگرانی خود را از کودک مخفی کنیم و اگر کودک متوجه استرس ما شد، علت نگرانی و استرس خود را به زبان ساده با او در میان بگذاریم.
رییس دانشگاه علوم پزشکی کاشان تأکید کرد: دانسته ها و نگرانی های کودک را در مورد بحران بپرسیم. او را تشویق کنیم، در مورد اتفاق ها و ترس هایش حرف بزند تا ما گوش کنیم، اما کودک را برای حرف زدن و بیان احساسات تحت فشار قرار ندهیم و بررسی کنیم آیا سوء برداشت ها و نگرانی های کاذبی دارد.
وی اظهار کرد: به کودک بگوییم که تجربه احساسات مختلف مانند ترس در زمان کرونا و هر بحران دیگر طبیعی است. به کودکان با زبانی ساده و قابل فهم اطلاعات درست دهیم، اما از گفتن اطلاعاتی که از درستی آن‌ها مطمئن نیستیم یا چیزی نمی دانیم، خودداری کنیم.
مروجی گفت: برای صحبت با کودک، از کلماتی استفاده کنیم که اهمیت موضوع را نشان می دهند، اما ترس و وحشت ایجاد نمی کنند. مثلاً «احتمال ابتلا به یک بیماری شبیه سرماخوردگی وجود دارد و بعضی افراد بیماری شدیدتری را می‌گیرند، پس لازم است مراقبت کنیم که بیمار نشویم».
وی افزود: کودک را نترسانیم و نگوییم اوضاع خیلی خطرناک یا وحشتناک است و شاید همه بمیرند. در شرایط سخت، هرچه سن کودک کمتر باشد، به توجه، اطمینان بخشی و آرامش بیشتری نیاز دارد. به کودک بگوییم کنارش هستیم و از او حمایت می کنیم.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی کاشان اظهار کرد: همه اطلاعات را یک‌جا به کودک ندهیم. در هر مرحله اطلاعات مورد نیاز را در اختیار او قرار دهیم. مثلاً اطلاعات مربوط به پیشگیری را بگوییم و اگر یکی از افراد خانواده یا خود کودک بیمار شد، اطلاعات مربوط به مراقبت و درمان را به او بگوییم.
وی تصریح کرد: امکانات مراقبتی و حمایتی را به کودک معرفی کنیم تا امید در او تقویت شود. در مورد همه گیری بیماری ها توضیح دهیم و بگوییم اگر بیمار شویم کادر درمانی و دوستان و آشنایان به ما کمک می‌کنند.
رییس دانشگاه علوم پزشکی کاشان گفت: راه های پیشگیری از بیماری را متناسب با سن کودک به او یاد دهیم و می توانیم این آموزش را از طریق بازی منتقل کنیم. مثل نحوه شستن دست و زدن ماسک و مخصوصاً فاصله گرفتن از دیگران را به او آموزش بدهیم.
وی تأکید کرد: اخبار را در حضور کودکان دنبال نکنیم و مواجهه کودک با اخبار و صحنه های دل‌خراش را تا حد ممکن محدود کنیم. نیازی نیست تمام جزئیات مانند تعداد مرگ ناشی از کرونا را به او بدهیم.
مروجی گفت: نظم برنامه های روزمره کودک مانند غذا، خواب و بازی را حفظ کنیم، زیرا کودکان در شرایط بحران و پس از وقوع حوادث ناگوار بیش از هر زمان دیگری نیاز به بازی و تفریح دارند و اگر از تنها خوابیدن اجتناب می کنند موقع خوابیدن کنارشان باشیم.
وی با اشاره به اهمیت مهارت‌های کنترل استرس، افزود: راه های ساده برای کاهش نشانه‌های اضطراب را متناسب با سن کودک، به او یاد دهیم. تنفس آهسته و عمیق مثل پر و خالی شدن بادکنک، گوش دادن به موسیقی آرام بخش و فعالیت‌های تن آرامی از جمله این راهکارها است.
رییس دانشگاه علوم پزشکی کاشان با اشاره به زمان هایی که کودکان وقت بیشتری در خانه می مانند، گفت: زمانی را در نظر بگیریم که کودک فیلم و تلویزیون ببیند، موزیک گوش دهد، کار دستی درست کند، کتاب بخواند و داستان آن را برای افراد خانواده تعریف کند.
مروجی با تأکید بر نقش بازی در کنترل استرس کودکان، گفت: بازی‌ها باعث منحرف کردن توجه کودکان از استرس می‌شود و به آن‌ها آرامش می‌دهد و در این شرایط همه‌گیری کرونا برنامه‌های سرگرمی و بازی کودکان را بیشتر کنیم و حتی برای درس و مشق بچه‌ها در کنار آن‌ها باشیم.
انتهای پیام
