صلاح عبدالسلام، تنها بازمانده گروه متهم به حمله انتحاری ۲۰۱۵ در پاریس و سن-دنی که ۱۳۰ نفر کشته شدند، روز جمعه در آخرین جلسه رسیدگی به اتهاماتش در حالی که می گریست، از خانواده های قربانیان عذرخواهی کرد.
به گزارش یورو نیوز، این مرد ۳۲ ساله فرانسوی گفت: «می‌خواهم به همه قربانیان تسلیت بگویم و عذرخواهی کنم. می‌دانم که نفرت باقی است (...) امروز از شما می‌خواهم که در حد اعتدال از من متنفر باشید.»
وی تاکید کرد که «از شما می‌خواهم که مرا ببخشید.»
آخرین دوره جلسه بررسی اتهامات عبدالسلام از روز چهارشنبه آغاز شد و عصر جمعه به پایان رسید.
متهم در این سه روز گفت که قرار بود خود را در یک رستوران در منطقه هجدهم پاریس منفجر کند اما با دیدن جوانانی که شبیه او بودند و خوشگذرانی می‌کردند، در آن محل از انفجار خود منصرف شد.
مو اولیویا رونن، یکی از وکلای صلاح عبدالسلام از او پرسید که آیا از اینکه «شجاعت تمام کردن این کار را نداشتی پشیمان نیستی؟» عبدالسلام پاسخ داد: «من پشیمان نیستم. من این مردم را نکشتم و نمردم.»
وی زمانی که درباره رنج مادرش سخن می‌گفت به گریه افتاد.
وی ادامه داد: «امروز می‌خواهم بگویم که این داستان ۱۳ نوامبر با خون قربانیان نوشته شده است. این داستان آن‌ها است و من بخشی از آن بودم. آن‌ها به من و من با آن‌ها مرتبط هستم.»
او همچنین از سه متهمی که پس از حملات به او در فرار کمک کرده‌اند خواست که او را ببخشند.
وی افزود: «نمی‌خواستم آن‌ها را به این ماجرا بکشانم.»
یکی از آن‌ها که به نظر آزاد بود سپس با چشمانی اشکبار اتاق را ترک کرد.
عبدالسلام روز چهارشنبه گذشته برای نخستین بار ماجرای بعد از ظهر ۱۳ نوامبر هفت سال پیش را به تفصیل شرح داد و مدعی شد از منفجر کردن خود در پاریس به خاطر «انسانیت»، «منصرف» شده است.
وی آخرین بار با توجه به داشتن «حق سکوت»، از پاسخگویی به سوالات خودداری کرده بود اما روز چهارشنبه به ژان لوئیس پریس، رئیس دادگاه ویژه در پاریس گفت: «احساس نمی‌کردم به حرف‌هایم گوش داده شود.»
وی در دادگاه اعلام کرد: «عقب‌نشینی می‌کنم. می‌خواهم توضیح دهم، زیرا این آخرین بار است که فرصت انجام این کار را دارم.»
عبدالسلام در این جلسه دادگاه درباره «ماموریت» و «هدفی» که در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۵ برای او تعیین شده بود سخن گفت.
وی در توضیح آن شب گفت: «من رفتم به یک کافه در منطقه هجدهم پاریس، یک نوشیدنی سفارش دادم. به اطرافیانم نگاه کردم و به خودم گفتم، نه! من نیستم.» ،من مردم را دیدم که می‌خندیدند، شادی می کردند و فهمیدم که قرار نیست این کار را انجام دهم.»
آنطور که خودش می‌گوید، پس از «انصراف»، او سوار خودرویی شد که با آن سه بمب‌گذار انتحاری را به استادو فرانس منتقل کرده بود اما خودرو خراب شد.
وی اضافه کرد که در خیابان‌های پاریس پرسه می‌زد و همه را صدا می‌کرد. او در یکی از حومه‌های پاریس یعنی مون روژ «از شر کمربند انتحاری» خلاص می‌شود و به سمت یک محله دیگر یعنی شتیون که دو دوست بلژیکی‌اش آنجا بودند می‌رود.
صلاح عبدالسلام مدعی است که او تنها «در آخرین لحظه» یعنی در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۵ به طرح حملات پاریس پیوست و از جزییات آن اطلاعی نداشت و فقط می‌دانست که باید منفجر شود.
وی طرح این موضوع با وی را «یک شوک» توصیف کرد و گفت که اگر قبول نمی‌کرد باید به سوریه می‌رفت: «در نهایت قبول کردم.»
رئیس دادگاه سعی کرد تا اطلاعات بیشتری کسب کند اما عبدالسلام گفت: «من فقط می‌دانستم که قرار است چه کاری انجام دهم. برادرم [ابراهیم عبدالسلام که یکی از انتحاری‌ها بود] کمربند [خشاب] کلاشنیکف داشت. می‌دانستم قرار است شلیک کند، می‌دانستم قرار است خودش را منفجر کند اما اهداف را نمی‌دانستم.»
رئیس دادگاه به او یادآور شد که به چند تن از بستگانش گفته بود که ماموریتش شکست خورد چون کمربندش کار نکرده بود.
او در توضیح این موضوع گفت: «این دروغی بود که نتوانستم از شر آن خلاص شوم بنابراین آن را به عنوان واقعیت در نظر گرفتم.»
دادگاه به او یادآور شده که به یکی دیگر از دوستانش گفته بود از گفتن حقیقت «شرمنده» است. اما صلاح عبدالسلام در این باره گفت: «من به‌خاطر انسانیت منصرف شدم، نه از ترس.»
محمد عبرینی، دوست دوران کودکی عبدالسلام گفته بود اشکال در کمربند انتحاری «نسخه هالیوودی» داستان بود: «او جرات انجام این کار را نداشت. فقط همین.»
