به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، شرکت روغن نباتی نرگس شیراز در زمینی به مساحت ۹ هکتار، در سال ۱۳۳۳ با نام کارخانه پنبه پاک کنی و روغن کشی در ضلع جنوبی دانشکده ادبیات که آن زمان در حومه شهر شیراز بود، احداث شد.
با افزایش جمعیت کشور و سوق میل و رغبت عمومی مردم به مصرف روغن‌های نباتی به جای روغن‌های حیوانی، فرآیند تصفیه روغن در این کارخانه با ظرفیت ۶۰ تن در روز راه‌اندازی شد و به تدریج طی چند سال به ظرفیت ۴۵۰ تن در روز رسید که این فرآیند شامل تصفیه و بسته‌بندی انواع روغن‌های نباتی مایع، جامد در بسته‌بندی‌های ۲ و ۴ پوندی و پنج کیلویی همچنین روغن های ویژه اصناف در حلب های ۱۷ کیلویی، مارگارین و روغن های قنادی به صورت کارتنی باکیفیت و استانداردهای بالا تولید و توزیع می شد.
به طوری که کیفیت روغن نباتی نرگس شیراز، در آن زمان مثال زدنی بود و هنوز هم در حافظه تاریخی کشورهای همسایه شرقی زبانزد است، اگر چه دیگر خبری از آن کیفیت نیست.
موسسین اصلی کارخانه، برادران رستگار بودند که اصالتا کازرونی بودند و بعد از مدتی مالکیت شرکت به حشمت‌الله کرمانشاه‌چی و برادرانش واگذار شد که کلیمی بودند و با وقوع انقلاب سال ۱۳۵۷، کشور را ترک کردند و بعد از آن، بنیاد مستضعفان این مجموعه بزرگ تولیدی و املاک تابعه را مصادره و در اختیار می‌گیرد.
برادران کرمانشاه‌چی، برای ایجاد پشتوانه و امنیت اقتصادی کارخانه، املاک و اراضی زیادی را خریداری کرده بودند، از جمله زمینی ۱۳ هکتاری در نصرآباد، باغی در نیاوران تهران، زمین هایی در کرج و شرکت صنایع بسته بندی و چندین هکتار زمین همجوار آن در تیون شیراز و منطقه ویژه اقتصادی شیراز و هکتارها زمین در صدرا، دفتر مرکزی تهران و ساختمانی ۵ طبقه در خیابان نشاط شیراز، که همه جزء دارایی های شرکت بوده است.
از آنجا که تجربه نشان داده مدیرانی در بخش صنعت موفق بوده اند که مساله رفاهی پرسنل را در اولویت کار خود قرار داده اند، اوج توسعه، پیشرفت و رونق تولید شرکت روغن نباتی نرگس شیراز، در پرتوی تلاش شبانه روزی دو مدیر دولتی متعهد و با تجربه مشفقیان و مرحوم کاظمی بود که توانسته بودند کارخانه روغن نباتی نرگس شیراز را به اوج رونق و تولید برسانند و سطح رفاه کارگران را ارتقاء دهند.
سال‌های رونق و رکورد
شرکت تا سال ۱۳۷۲ دولتی بود و در آن سال بیش از ۱۳۰۰ پرسنل داشت و رکورد تولید روزانه در روزهایی که روغن مایع تولید می شد به نزدیک ۶۰۰ تن هم رسید.
وضعیت تولید و سوددهی شرکت به اندازه‌ای بود که سود سهام کارگران تا قبل از واگذاری سال ۱۳۷۲، ماهیانه بین ۱۱۵ تا ۲۵۵ هزار تومان پرداخت می گردید و علاوه بر سود سهام، کارگران هر ماه مزایای ویژه ای را دریافت می‌کردند که شامل حق بهره وری، سود ویژه، حق فروش کنجاله، حق فروش ضایعات و اضافه کاری‌های فراوان می شد که باعث افزایش انگیزه و تلاش آنها و رونق بیشتر تولید میشد.
اما حیف که عمر این رویا کوتاه بود و رویای شیرین وضعیت عالی کارخانه روغن نباتی نرگس شیراز، دیری نپایید و با کابوسی به اسم خصوصی سازی به پایان رسید!
ادامه قصه پرغصه روغن نباتی نرگس شیراز را در گزارش های بعدی پیگیری کنید.
انتهای پیام/س
