به گزارش رکنا به نقل از ایرنا، علی محمد طهماسبی در جلسه ستاد ملی سیاست گذاری و هماهنگی مدیریت پدیده گرد و غبار افزود: کانون اول ریزگردها در عربستان، کانون دوم در امارات، کانون سوم شمال عربستان، کانون چهارم جنوب عراق، کانون پنجم شمال عراق، کانون ۶ ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان و کانون ٧ و ٨ افغانستان و پاکستان و بخشی هم در ایران است.
وی تاکید کرد: این کانون ها بخش های مختلف کشور را تحت تاثیر پدیده گرد و غبار قرار می دهند و مشکلات زیادی به وجود می آورند.
مدیر ستاد مقابله با گرد و غبار سازمان حفاظت محیطزیست اظهارداشت: البته از کانون های داخلی هم نباید غافل شویم به طوری که در گرد و غبار اخیر در تهران ٣٠ درصد منشأ خارجی و ٧٠ درصد داخلی بود.
طهماسبی اظهارداشت: منطقه ای میان سوریه و عراق منشا اصلی گرد و غبار هستند، طبق بررسی های صورت گرفته مجموع مساحت زمین های فرسایش پذیر در منطقه (پتانسیل غبارخیزی) ٢٧٩ میلیون هکتار است که از این میزان حدود ١٠٣ میلیون هکتار غبارخیزی شدید دارد که سالانه چندین هزار تن گرد و غبار به هوا بلند می کنند.
وی ادامه داد: با توجه به کانون های خارجی و شدت آنها تفاهم نامه های چند جانبه زیادی با کشورهای همسایه داریم اما هیچ کدام جنبه عملیاتی پیدا نکردند که این مسأله را با جمع آوری اطلاعات با کمک وزارت خارجه آسیب شناسی کردیم. اینکه چرا در بحث گرد و غبار خارجی و تعاملات خارجی در این زمینه موفق نبودیم به این نتیجه رسیدیم که دیپلماسی گرد و غبار باید با مسائل اقتصادی و اجتماعی عجین شود اگر فقط به گرد و غبار بپردازیم موفق نخواهیم بود بنابراین اهداف خود را در دو حوزه «بسترسازی» و «مدیریت اجرایی» تعریف کردیم.
وی افزود: کشورهای همسایه به علت شرایطی که دارند در این زمینه مطالبه گری ندارند، مراودات ما با آنها سر این موضوع بین دولت ها است بنابراین آن دولت ها از سوی مردم کمتر تحت فشار قرار می گیرند.
مدیر ستاد مقابله با گرد و غبار سازمان حفاظت محیطزیست ادامه داد: بنابراین دو مسأله وجود دارد یکی اینکه باید ساختار منسجمی که تمام کشورها به آن متعهد باشند ذیل یک نهاد بینالمللی شکل گیرد که تاکنون نبود و آنرا در برنامه عمل تبیین کردیم، دوم ساز و کار منابع مالی است باید یک مکانیزم مالی مستقل و مشخص در تفاهم نامه ها مشخص شود که تاکنون آنرا نداشتیم یعنی معلوم نبود پول این تفاهم نامه ها از کجا باید تامین شود بنابراین مجبوریم یک صندوق مالی با استفاده از کمک های مالی بین المللی ایجاد کنیم.
وی تاکید کرد: چون کشورهای همسایه پای کار نمی آیند ما به ناچار روش خود را تغییر دادیم و برنامه عمل ملی برای کشور تهیه کردیم که برای امضا به وزارت خارجه ارسال کرده ایم.