به گزارش رکنا، رسیدگی به این پرونده از سال ۱۳۹۹ و با گزارش درگیری خونینی در یکی از پارک‌های جنوب تهران آغاز شد. ماموران با حضور در محل متوجه شدند در این درگیری دو پسر جوان به‌شدت زخمی شده‌اند. یکی از آنها به نام رامین به بیمارستان انتقال یافت که بر اثر شدت جراحات جان باخت.
در ادامه تحقیقات مشخص شد دختر جوان زمان درگیری در محل حضور داشته که او تحت بازجویی قرار گرفت و گفت: «من و رامین به هم علاقه‌مند بودیم و می‌خواستیم ازدواج کنیم. روز حادثه در پارک قرار گذاشته بودیم تا درباره آینده‌مان صحبت کنیم. رامین قصد داشت با تلفن همراهش صحبت کند که پسر جوانی به او نزدیک شد، قصد سرقت گوشی را داشت که با هم درگیر شدند. در این درگیری پسر جوان چند ضربه به رامین زد و گریخت.»
ماموران با ردیابی‌های پلیسی، پسر جوان به نام فرامرز را دستگیر کردند که او منکر قتل شد و گفت: «من رامین را زخمی نکردم. او با چاقو مرا زخمی کرد به طوری که توان درگیری با او را نداشتم. نمی‌دانم چه کسی او را کشته است.»
پرونده با صدور کیفرخواست برای رسیدگی به شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد. در ابتدای جلسه رسیدگی به این پرونده اولیای دم درخواست قصاص کردند.
در ادامه متهم دوباره منکر قتل شد و گفت: «روز حادثه با دیدن دختر و پسر جوان در پارک سمت آنها رفته و نسبت‌شان را پرسیدم. پسر جوان عصبانی شد و به من حمله کرد. با چاقویی که همراهش بود، چند ضربه به من زد. از شدت خونریزی روی زمین افتادم و نفهمیدم چه اتفاقی افتاد. تصور می‌کنم او خودزنی کرده باشد.»
رئیس دادگاه: دختر جوان عنوان کرده تو قصد زورگیری داشتی.
متهم: من گفته‌های شاهد را قبول ندارم و سرقتی در کار نیست.
رئیس دادگاه: ضرباتی که به متوفی وارد شده، عمیق بوده در حالی که عمق ضربات خودزنی زیاد نیست.
متهم: احتمال می‌دهم متوجه رفتارش نبوده است.
پس از دفاعیات متهم و وکیل مدافعش، قضات برای تصمیم‌گیری وارد شور شدند.
