به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از شبکه تلویزیونی المیادین، شیخ نعیم قاسم در مراسمی که به مناسبت روز اسیر فلسطینی در بیروت برگزار شد؟، گفت: روز اسیر فلسطینی روز بیان جنایات صهیونیست‌ها علیه اسرای در بند است. این روز باید به تریبونی گسترده تبدیل شود که در آن، تمام رفتار اسرائیل غاصب و مشکلات مردم فلسطین و اسرای در بند بیان می‌شود تا جهان از آنچه که در فلسطین می‌گذرد، آگاه شود.
معاون دبیرکل حزب الله لبنان گفت: روز اسیر فلسطینی در هفدهم آوریل، روز پاسداشت نام اسرا و روز معرفی حقایقی از زندان‌های اشغالگران صهیونیست به جهانیان است، این روز باید به تریبونی گسترده تبدیل شود که در آن تمام رفتار اسرائیل غاصب و مشکلات مردم فلسطین و اسرای در بند بیان می‌شود تا جهان از آنچه که در فلسطین می‌گذرد آگاه شود.
حتی اگر واکنش‌های جهان به این روند اندک باشد باز هم وظیفه داریم حجت را تمام کنیم، قلوب را به حرکت در آوریم و برای مردم امروز، آینده و برای تاریخ ثابت کنیم که در فلسطین چه می‌گذرد و صهیونیست‌ها چه می‌کنند؟ آنچه در این دوران در زندان‌های اشغالگران اسرائیلی می‌گذرد نوعی اشغالگری و تجاوزگری است، این روند واژه‌ای از واژگان ظلم و استبداد است. وظیفه داریم این جنایات را بازگو کنیم تا جهان بداند چه می‌گذرد.
آیا منطقی است اسیر احمد مناصره، که در سن چهارده سالگی بود به مدت ۱۲ سال محکوم شود و تا به الان که هفت سال می‌گذرد همچنان در زندان به سر ببرد؟ حال آنکه بیمار است و در زمان اسارتش هم کودک بود، آیا قلبی در این جهان نمی‌تپد؟ آیا کسی نیست که برای دفاع از حقوق کودکی که اسرائیل با او اینگونه زشت رفتار می‌کند فریاد بزند؟
البته درست است که بگوییم این کار اگر مفهومی داشته باشد مفهومش این است که کودک فلسطینی شیری که از مادر می‌نوشد، شیر مقاومت و در ادامه زندگی در جوار پدر و سپری کردن روزگار در خاک فلسطین و زیر نور خورشید فلسطین است، او تا حدی عاشق فلسطین است که بازی کودکی را به فراموشی می‌سپارد و بر این باور است که وظیفه دارد سنگی را به دست بگیرد و به سوی اسرائیلی‌ها پرتاب کند تا بتواند در همان اوان کودکی اثبات کند که عاشق فلسطین است و به خاطر فلسطین، بازی مورد علاقه اش رویارویی با اسرائیل است. این رویکرد، رویکرد افتخار آمیزی است و شایسته نیست این کودک و دیگر کودکان مشابه او در زندان باشند.
وجدان بشری در برابر حضور چهار هزار و چهارصد و پنجاه اسیر دربند که سی و هفت نفرشان زن و صد و چهل نفرشان کودک و چهارصد و چهل نفر هم در بازداشت اداری هستند، کجاست؟ مدعیان حقوق بشر جهان کجا هستند؟ چرا از سازمان عفو بین الملل، سازمان‌های حقوق بشری و نشست‌های شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، صدایی بلند نمی‌شود؟ اگر رژیمی باید از شورای حقوق بشر اخراج شود آن رژیم، اسرائیل است.
اگر رژیمی باید در سطح بین المللی آزموده شود آن رژیم، اسرائیل است. اگر مردمی باید یاری شوند و از آنان در شورای امنیت سازمان ملل متحد یا از سوی ابرقدرت‌های جهان و تمامی سازمان‌های بین المللی پشتیبانی شود، آن مردم، مردم قهرمان و سرافراز فلسطینند که از زمان آغاز قرن بیستم تا به امروز تمام این مشکلات را تحمل کردند، اما همچنان شاهدیم اسرائیل به رفتار‌های زشتش ادامه می‌دهد. جرم اسرا چیست؟
چون در برابر اشغالگری مقاومت کردند در شرایطی که مقاومت در برابر اشغالگران حتی در منشور ملل متحد هم مایه مباهات است، اما نمی‌بینیم که کشور‌های بزرگ یا کشور‌هایی که به کشور‌های بزرگ نزدیکند، یا کشور‌های عربی که برای جای گرفتن در زیر پای اسرائیل گام برداشته اند، این اتفاقات را ببینند، درباره آن بپرسند یا برایشان آنچه که بر سر اسرا می‌آید اهمیتی داشته باشد. آیا می‌دانند رفتار‌های اسرائیل در زندان‌ها واقعا خطرناک و هولناک است؟
آیا می‌دانند اسرا با بدترین انواع شکنجه مواجهند تا حدی که این شکنجه‌ها به شکستن جمجه‌ها و دستهایشان منجر می‌شود؟، چندین روز بدون هیچ استراحتی می‌ایستند، از خواب محروم می‌شوند، اگر هم بیمار شوند، معالجه‌ای در کار نیست و به دلیل نوع رفتاری که با آنان می‌شود بیماری و دردشان بیشتر و بیشتر می‌شود. این‌ها علاوه بر بازداشت غیر قابل توجیه اداری و شکنجه‌های روانی است، شکنجه‌هایی که آغاز می‌شود، اما پایانی بر آن‌ها نیست.
در این زندان‌ها، اسرا در برابر چشمان جهانیان به دست دشمن صهیونیستی با انواع مختلف آزار و اذیت مواجهند، اما کسی اهمیت نمی‌دهد. این اسرا مایه سرافرازی و کرامتند، می‌دانیم آنان حتی در داخل سلول‌ها هم صهیونیست‌ها را در بند خویش گرفته اند، می‌دانیم آنان با صبرشان، شادابی رژیم را گرفته اند، با جهادشان از مردم فلسطین حمایت کرده اند و سبب روحیه بخشی و توانمندی این مردم شده اند با این حال، وظیفه داریم مسئولیت اتفاقات علیه اسرا را متوجه جهانیان کنیم، کشور‌های بزرگ مثل آمریکا، اروپا و همه کشور‌های بزرگ به دلیل بی توجهی به آنچه بر سر اسرا می‌آید و حتی به دلیل همدستیشان، محکومند، ما آنان را به همدست و پوشش دهنده رفتار و جنایات اسرائیل می‌دانیم. ما این اسارت عدوانی را محکوم می‌کنیم و آن را بخشی جدانشدنی از اشغالگری می‌دانیم.
