ایرج افشار در کتاب بلوچستان و تمدن دیرینه آن به نقل از اعتماد السلطنه می‌نویسد: «قصرقند در واقع پایتخت همه مکران است، قلعه محکمی دارد و بر روی تپه بلندی واقع است و محل نشیمن حکمران است».
شهرستان قصر قند از شگفت‌انگیزترین شهر‌های ایران در جنوب سرزمین بلوچستان است و دنیایی از محصولات کشاورزی رنگارنگ را درون خود جای داده است. آنچه که قصر قند را از دیگر شهر‌های سیستان و بلوچستان متمایز کرده فراوانی آب با توجه به رودخانه‌های دائمی، چون کاجو و قنات‌ها است. شالیزارها، آبشارها، درختان میوه‌های گرمسیری، رودخانه پر آب کاجو و تمساح پوزه کوتاه از جاذبه‌های مهم و دیدنی این شهرستان است که نظر هر بیننده‌ای را به سوی خود جلب می‌کند.
وجود ۲۲ رشته قنات و جاری شدن آب در دامنه‌ها سبب شده است تا در طول سال ۲ بار برنج از شالیزار‌های این منطقه برداشت شود رویدادی که در دیگر مناطق کشور کمتر اتفاق می‌افتد.
شهرستان قصر قند دارای شرایط اقلیمی گرم و نیمه مرطوب است. رطوبت هوا نقش مهمی در تعدیل دمای هوای شهرستان دارد، و هوای بسیار مطبوعی را در اغلب ایام سال در سطح شهرستان حاکم کرده است. قصر قند در سال ۹۱ تبدیل به شهرستان شده است. این در حالی است که قدمت تأسیس بخشداری در آن به سال ۱۳۱۶ و قدمت تأسیس شهرداری به سال ۱۳۴۳ هجری شمسی بر می‌گردد.
بلوچ‌ها تقریباً بیش از ۹۹ درصد بافت قومی شهرستان قصر قند را تشکیل داده‌اند که با گویش بلوچی مکرانی تکلّم می‌کنند. مردم شهرستان انسان‌هایی صادق، سخت‌کوش، معتقد و مهمان‌نواز هستند که غالباٌ مسلمان و اهل سنت (فقه حنفی) می‌باشند.
بافت اقتصادی شهرستان قصر قند غالباً تار و پود کشاورزی دارد. بطوری که شهر قصر قند در تصاویر هوایی به صورت یک باغ شهر نمایان است.
عکاس: محمد عطایی
