خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها، محدثه احمدی: تا چشم کار می‌کند جمعیت دیده می‌شود، مشتاقانی که بعد از دو سال شرایط سخت پاندمی کرونا و عدم حضور در حریم حرم رضوی، این مجال برایشان به وجود آمده تا به رسم هر ساله لیله القدر را در بارگاه منور امام رضا علیه السلام به سحر برسانند؛ در این شب که از پر فضیلت‌ترین شب‌های سال خوانده می‌شود و ارزش آن بیش از هزار ماه است، فرشتگان به زمین می‌آیند و نظاره‌گر دعای مردم هستند.
شیعیان به رسم نیاکانشان و با الگو از معصومین علیهم السلام شب زنده‌داری می‌کنند و تا سحرگاه به راز و نیاز و عبادت با خداوند می‌پردازند؛ هرساله شب‌های قدر حرم مطهر رضوی مملو از شیفتگان اهل بیت علیهم السلام می‌شود، عاشقانی که آمده‌اند تا سرنوشت سال آینده خود را در کنار این امام همام رقم بزنند زیرا در برخی احادیث شیعه آمده است که مقدرات سال آینده‌ی بندگان را بر امام عرضه می‌دارند و از همین باب خیل عظیمی از زائرین و مجاورین هر ساله می‌آیند تا بهترین احوال را در جوار ملکوتی این حضرت برای خود ثبت کنند...
در آستان نور
خیابان‌های منتهی به حرم رنگ و بوی دیگری دارند و بیرق‌های عزای امیرالمؤمنین علی علیه السلام خودنمایی می‌کند، صدای قرائت دعای جوشن کبیر در این حوالی شنیده می‌شود ازدحام دلدادگان فقط به حرم رضوی ختم نمی‌شود، انگار این حضور پررنگ‌تر از حد تصور است، در گوشه گوشه‌ی این خیابان‌ها می‌توان زائرین و مجاورینی را دید که با پای پیاده از اطراف، به سمت این بارگاه منور در حرکتند؛ اینجا پیر و جوان نمی‌شناسد، از آن سالمندی که به سختی و با عصا راه می‌رود گرفته تا آن کودکی که به تازگی قدم برداشتن را آموخته است؛ همه آمده‌اند تا تقدیر خود را در این مکان مقدس و در کنار امام رئوف رقم بزنند و به شب زنده داری بپردازند.
در این حوالی خانمی در کنار خیابان شیرازی بر روی زمین نشسته و از همان جا، با چشمانی اشک‌آلود دعا می‌خواند؛ در این شب‌ها مردم چقدر بی ریا و خاضعانه، فارغ از هر آلایش به دعا می‌پردازند؛ کم نیست شمار این افراد؛ دلباختگانی که در مقابل حرم امام رئوف ایستاده‌اند و از همان جا دعای جوشن کبیر را قرائت می‌کنند، آری در فضای بیرون از حرم و در مقابل بارگاه رضوی؛ زیارت که معطوف به حضور در حرم نیست، بلکه معطوف به قلب است.
از ورودی حرم گذر کردم، خیل عظیمی از عاشقان در جای جای این حرم، نشسته و ایستاده، عزیزانی هم هستند که با صندلی چرخدار حضور پیدا کرده‌اند و با دستان تضرع به پرودگار ذکر می‌گویند و می‌گریند، آری اینجا ملجأ درماندگان است، همان‌جایی که فقیر و غنی نمی‌شناسند و حضرت همه را به یک چشم می‌نگرند، آن هم با نگاهی کریمانه...
دست نیاز به سوی خالق بی‌نیاز
صدای "الغوث الغوث" زائرین و مجاورین تمام فضای حرم را پر کرده است، بندگان با دلی صاف و چشمانی خیس دست‌های تهی را رو به آسمان بلند کرده‌اند و همگی خداوند متعال را با هزار نام صدا می‌زنند و با گفتن یا غافِرَ الْخَطیئاَّتِ طلب آمرزش می‌کنند.
در روایات نیز آمده است که لیالی قدر شب آمرزش گناهان است، همگی حال دگرگونی دارند، گویی با دلشان حضور پیدا کرده‌اند و در جسم زمینی نمی‌گنجند، با صدای بلند ناله "خلصنا من النار یا رب" سر می‌دهند و به پهنای صورت اشک می‌ریزند.
در این لحظات پایانی همگی با قرآنی بر سر و با همان چهره‌ی سرازیر از اشک با قسم به قرآن کریم و ائمه اطهار و استغفار، احیا را به پایان می‌رسانند، زمزمه‌ای به گوش می‌رسد؛ آری مراسم به اتمام می‌رسد اما این حکایت همچنان باقیست، همان حکایتی که ریشه در فطرت و وجود ما دارد…
