آبسه مقعدی ( anal-abscess) یک وضعیت دردناک است که در نتیجه تجمع چرک و عفونت در نزدیکی مقعد ایجاد میشود. اکثر آبسه های مقعدی نتیجه عفونت غدد کوچک مقعدی هستند. شایع ترین نوع آبسه، آبسه پری آنال یا همان مقعد است.
این بیماری به صورت توده ای متورم، دردناک و جوش مانند در نزدیکی مقعد ظاهر می شود. ممکن است این توده قرمز رنگ و در هنگام لمس کمی گرم باشد. آبسه های مقعدی که در بافت های عمیق تر قرار دارند، کمتر شایع هستند و ممکن است کمتر قابل مشاهده باشند.
برش و تخلیه عفونت رایج ترین درمان برای انواع آبسه مقعدی است و معمولاً موفقیت آمیز است.
آبسه مقعدی می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. این شامل:
عوامل خطر برای آبسه مقعدی، عبارتند از:
آبسه های سطحی مقعد اغلب با موارد زیر همراه هستند:
آبسه های مقعدی عمیق تر نیز ممکن است با موارد زیر همراه باشند:
گاهی اوقات تب تنها علامت آبسه های عمیق مقعدی است.
آبسه باید به سرعت درمان شود، تاخیر در درمان این بیماری می تواند عوارضی را برای بیمار به همراه داشته باشد.مهمترین عارضه درمان نکردن آبسه، فیستول مقعد است. حدود 50 درصد از بیماران مبتلا به آبسه مقعدی دچار عارضه ای به نام فیستول می شوند. فیستول یک تونل کوچک است که در اثر ارتباط غیرطبیعی بین محل آبسه و پوست ایجاد می شود. وقتی عفونت آبسه برای مدت طولانی درمان نشود، عفونت پیشروی کرده و مسیر یا ارتباطی را ایجاد میکند که فیستول نام میگیرد.
در برخی موارد، فیستول مقعدی باعث تخلیه مداوم ترشحات می شود. در موارد دیگر، جایی که قسمت بیرونی دهانه تونل بسته می شود، نتیجه ممکن است آبسه های مقعدی مکرر باشد. برای درمان فیستول مقعدی، جراحی الزامی است.
تشخیص آبسه مقعد
معمولاً یک ارزیابی بالینی، از جمله معاینه رکتوم دیجیتال، برای تشخیص آبسه مقعدی کافی است. اما برخی از بیماران ممکن است نیاز به آزمایشات دیگری برای غربالگری داشته باشند:
در موارد نادر، ممکن است معاینه تحت بیهوشی انجام شود. پزشک همچنین ممکن است سونوگرافی ، سی تی اسکن یا MRI را تجویز کند.
تخلیه سریع عفونت آبسه قبل از انتشار عفونت به دیگر نواحی بدن الزامی است. آبسه های سطحی مقعد را می توان در مطب با استفاده از بی حس کننده موضعی تخلیه کرد. آبسه های مقعدی بزرگ یا عمیق ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان و کمک متخصص بیهوشی داشته باشند.
پس از عمل، معمولاً به اکثر بیماران داروهایی برای تسکین درد تجویز می شود. برای افراد سالم، معمولاً آنتی بیوتیک لازم نیست. آنتی بیوتیک ها ممکن است برای برخی از افراد، از جمله افرادی که به دیابت یا دیگر مشکلات و اختلالات سیستم ایمنی دچار هستند، تجویز شود.
گاهی اوقات می توان همزمان با جراحی آبسه، جراحی فیستول را نیز انجام داد. با این حال، فیستول ها اغلب چهار تا شش هفته پس از تخلیه آبسه ایجاد می شوند. گاهی ممکن است فیستول تا ماه ها یا حتی سال ها بعد رخ ندهد. بنابراین جراحی فیستول معمولا یک روش جداگانه است که می تواند به صورت سرپایی یا با بستری در بیمارستان انجام شود.
پس از جراحی آبسه یا فیستول، معمولاً درد خفیفی وجود دارد که با داروهای مسکن قابل کنترل است. دوره نقاهت جراحی آبسه کوتاه مدت است و معمولاً در طی 1 هفته علائم برطرف میشوند.
برخی از توصیه های پزشک بعد از جراحی آبسه عبارتند از :
عوارض بعد از جراحی آبسه می تواند شامل موارد زیر باشد:
بعد از اینکه آبسه مقعدی یا فیستول با جراحی درمان شوند، احتمال عود مجدد بیماری بسیار کم است با این حال باید نکات پیشگیری کننده را رعایت کنید.
هشدار : از تخلیه خودسرانه عفونت آبسه در منزل و بدون مشورت با پزشک به شدت پرهیز کنید. این کار باعث میشود، عفونت به دیگر نواحی بدن نیز گسترش یابد و این موضوع می تواند عوارض و عواقب بعدی را به همراه داشته و خطر ایجاد فیستول را افزایش دهد.
برای پیشگیری از آبسه و جلوگیری از عود مجدد این بیماری بعد از جراحی نکات زیر را در نظر داشته باشید:
منبع: webmd
