به گزارش شمال نیوز به نقل از سیناپرس، در حالی که انبوهی از کرم‌ها و سرم‌ها ادعا می‌کنند لایه‌های کلاژن پوست را حفظ می‌کنند، فقط تعداد کمی از آن‌ها واقعا اینگونه عمل می‌کنند.
محققان دانشگاه هاروارد توضیح می‌دهند: کلاژن وقتی به صورت موضعی استفاده شود نمی‌تواند به پوست نفوذ کند، زیرا الیافی که این پروتئین را تشکیل می‌دهند بسیار بزرگ بوده و نمی‌توانند از اپیدرم عبور کرده و به عمیق‌ترین لایه‌های پوست برسند.
کلاژن، یک پروتئین طبیعی و جزء جدایی ناپذیر پوست، تاندون‌ها و سایر بافت‌های همبند است. سطح آن با افزایش سن کاهش یافته و منجر به ایجاد چین و چروک و خطوط ریز روی پوست می‌شود. برخی از عادات سبک زندگی مانند سیگار کشیدن، نوشیدن الکل و کم خوابی، می‌توانند این روند را تسریع کرده و به کلاژن موجود آسیب برسانند.
بر اساس یافته‌های محققان، توانایی بدن برای جیگزین کردن کلاژن با گذشت زمان و پیری ۱ تا ۱.۵ درصد در سال کاهش می‌یابد.
یافته‌های مطالعات جدید نشان می‌دهد که یکی از راه‌های حفظ لایه‌های کلاژن، اجتناب از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید و سایر عواملی است که استرس اکسیداتیو را افزایش می‌دهد. رادیکال‌های آزاد یا گونه‌های فعال اکسیژن، پیری پوست را تسریع کرده و ممکن است به آسیب دی ان ای، سرطان پوست و خشکی کمک کنند. از جمله اقدامات مثبتی که می‌توان برای مبارزه با استرس اکسیداتیو و کاهش تاثیر آن بر تولید کلاژن انجام داد، استفاده از برخی آنتی اکسیدان‌ها به ویژه در حفظ سطح کلاژن با افزایش سن است.
به گفته پژوهشگران آنتی اکسیدان آستاگزانتین ممکن است کلیدی برای داشتن پوستی جوان و درخشان باشد. طبق بررسی ها، آستاگزانتین یک کاروتنوئید با اثرات ضد التهابی، محافظت کننده از نور و مهار رادیکال‌های آزاد است.
این آنتی اکسیدان به طور طبیعی در باکتری ها، جلبک‌ها و مخمر‌های خاصی وجود دارد، اما می‌توان آن را در آزمایشگاه نیز سنتز کرد. به گزارش سیناپرس، محققان دریافتند که آستاگزانتین می‌تواند استرس اکسیداتیو را کاهش دهد که به نوبه خود ممکن است پیری پوست را به تاخیر انداخته، عملکرد ایمنی را تقویت و بهبود زخم را تسریع کند. علاوه بر این، این ترکیب از پیری زودرس جلوگیری کرده و سد پوستی را تقویت می‌کند.
به گفته محققان، آستاگزانتین به اندازه سایر آنتی اکسیدان‌ها در دسترس نیست، اما همچنان می‌توانید آن را در رژیم غذایی خود بگنجانید. یک منبع خوب ماهی سالمون است که حدود ۴۰ میلی گرم آستاگزانتین به ازای هر کیلوگرم گوشت را دارد.
ماهی سالمون کوهو، ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس، ماهی قزل آلا صورتی و قزل آلای رنگین کمان نیز حاوی این آنتی اکسیدان هستند. سایر منابع غذایی آستاگزانتین شامل میگوی اعماق دریا و پوسته خرچنگ است، اما به جای آن‌ها می‌توان از مکمل‌های غذایی حاوی این مواد استفاده کرد.
همچنین روغن ماهی و سایر روغن‌های رژیمی می‌توانند جذب آستاگزانتین را برای بدن شما آسان‌تر کنند. از طرف دیگر، می‌توان از آن به صورت مکمل استفاده کرده و پوست را با کرم‌ها و لوسیون‌های آستاگزانتین ماساژ داد. می‌توانید ۴ تا ۸ میلی گرم آستاگزانتین را دو یا سه بار در روز مصرف کنید.
توجه داشته باشید که آستاگزانتین خوراکی ممکن است فشار خون، قند خون و سطح کلسیم سرم را کاهش دهد و برای همه بی خطر نباشد. همچنین می‌تواند با دارو‌های رقیق کننده خون، سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی، مسکن ها، دارو‌های ضد التهابی و عوامل کاهش دهنده قند خون تداخل ایجاد کند.
شرح کامل این پژوهش و یافته‌های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Plastic and Aesthetic Research منتشر شده است.
