وی در سال ۱۸۶۲ در یک خانواده اشرافی اسکاتلندی به دنیا آمد و در سال ۱۹۰۰ با یک طراح مد مشهور لندنی به نام مادام لوسیل ازدواج کرد. دف‌گوردون در مقام یک شمشیرباز به نمایندگی از بریتانیا در بازی‌های بین‌المللی ۱۹۰۶ شرکت کرد و مدال نقره گرفت. وی همچنین در سال ۱۹۰۸ عضو کمیته سازماندهی المپیک تابستانی ۱۹۰۸ بود و در این سال در رقابت‌های دوئل تپانچه از سوی بریتانیا شرکت کرد. دف‌گوردون به‌دلیل حواشی پیش‌آمده در خصوص نجات خود، همسر و منشی همسرش از کشتی تایتانیک در سال ۱۹۱۲ شناخته می‌شود. این سه نفر جزو ۱۲نفری بودند که توانستند با قایق نجات شماره «یک» -با آنکه ظرفیت آن ۴۰نفر بود- از مهلکه بگریزند. همسرش و منشی او قبلا از سوار شدن بر دو قایق نجات زنان و کودکان سر باز زده بودند؛ زیرا همسر دف‌گوردون نمی‌خواست از شوهرش جدا شود.
در تحقیقاتی که در مورد واقعه تایتانیک صورت گرفت، از دف‌گوردون به‌عنوان شاهد سوالاتی شد؛ اما با آنکه محاکمه نشد، مطبوعات انتقادات زیادی از او کردند که پیش از زنان و کودکان سوار بر قابق نجات شده است. مطبوعات نوشتند که وی در زمان واقعه ۵پوند به یک‌ملوان رشوه داده است تا با ۱۲نفر به راه بیفتد و برای نجات سایرین برنگردد. اما دف‌گوردون اظهار کرد که این پول را به ملوان داده است تا بتواند لباس‌های تازه بخرد! او می‌گفت وقتی قایق نجات حرکت کرد، هیچ زن یا کودکی در پیرامون آن نبود. با این حال «تحقیقات شورای تجارت بریتانیا در باب فاجعه [تایتانیک]» به طرز مایوس‌کننده و مسخره‌ای رشوه یادشده را به مثابه یک کمک نیکوکارانه قلمداد کرد که به خدمه داده شده است! هر چند تحقیقات بیان می‌کرد که اگر قایق به محل غرق‌شدن تایتانیک بازمی‌گشت، شاید می‌توانست افراد بیشتری را نجات دهد. با این همه شهرت دف‌گوردون از آن پس هرگز از این آلودگی رهایی نیافت. وی پس از این رویداد فعالیت‌های اجتماعی و ورزشی خود را در اسکاتلند و لندن ادامه داد و در ۲۰آوریل ۱۹۳۱ درگذشت.
