به گزارش خبرگزاری صدا وسیما؛ کهکشانها دارای طیف گستردهای هستند و سیارات، ماهوارههای طبیعی، دنبالهدارها و سیارکها، ستارگان، گازهای بین ستارهای، غبار کیهانی و ماده تاریک در این طیف گسترده وجود دارند و در کنار یکدیگر توسط نیروی گرانشی قرار میگیرند و درنهایت به سمت یکدیگر جذب میشوند. این رویداد منجر به تشکیل یک سیستم میشود و آن را منظومه شمسی مینامند.
دانشمندان و کاوشگرهای فضایی توسط تلسکوپهای بسیار پیشرفته اطلاعات بسیار جالبی درخصوص تعداد کهکشانها جمعآوری کردهاند. آنها براساس یافتههای خود دریافتند که جهان مملو از کهکشان است. تلسکوپ فضایی هابل و فضاپیمای نیوهورایزنز تعداد متفاوتی از این کهکشانها را در کیهان تخمین زدهاند.
محققان در سال ۲۰۲۰ تخمین زدند که تقریبا ۲ تریلیون کهکشان در جهان وجود دارد. کهکشانها دارای ویژگیهای متفاوتی هستند. اخترشناسان چندین نوع کهشکان را با ظاهر فیزیکی متفاوت رصد کردند و این سیستم طبقهبندی «سیستم مورفولوژیکی کهکشان» نام دارد. ستارهشناسان برای این طبقهبندی از ویژگیهای بصری استفاده میکنند.
بعضی از کهکشانها نیز براساس ریختشناسی طبقهبندی میشوند که معروفترین آن به نام «دنباله هابل» شناخته میشود که توسط ادوین هابل، ستارهشناس آمریکایی، اختراع شده است و این اختراع مهمترین بخش تکامل کهکشانها محسوب میشود.
