اصغر عزیزی در گفت‌وگو با رکنا، در خصوص اینکه اکنون پس از بازنشستگی چه کاری انجام می‌دهد، اظهار داشت: بیکار در گوشه خانه نشسته‌ام و به‌دنبال شغل جدیدی هستم که امور زندگی را بگذرانم. ورزش واقعاً به درد نمی‌خورد، تصمیم دارم یک رستوران راه‌اندازی کنم زیرا رستوران به معنی نماد خوشبختی است. برایم جالب است یک نفر در ورزش چطور دارای چند سمت است اما من که دارای عناوین زیادی هستم حتی نباید یک شغل هم برای خودم داشته باشم. با توجه به اینکه نه به اردو دعوت شدم و نه جایی در کادرفنی تیم ملی پاراتکواندو دارم، دلیلی وجود ندارد بخواهم دوباره به ورزش بازگردم.
وی در خصوص اینکه حمایت‌ها از او چطور است، عنوان کرد: متاسفانه مسئولان شهر که وعده داده بودند خانه می‌دهند و مشکل بیمه را حل می‌کنند. الان نزدیک به یک سال است هیچ خبری از آنها نیست و باید با ذره‌بین دنبالشان بگردم. صندوق حمایت از قهرمانان هم که به پارالمپیکی‌ها حقوق خوبی می‌دهد؛ به ما نه حقوق می‌دهد و نه بیمه می‌کند. قرار بود یک شغل هم در شهرم به من بدهند اما این اتفاق هم تاکنون رنگ واقعیت به خود نگرفته است.
دارنده مدال طلای پارالمپیک توکیو در خصوص اینکه با شرایط فعلی می‌توان امیدوار به کسب چند مدال در هانگژو بود، گفت: 6 ماه تا شروع پاراآسیایی هانگژو زمان مانده اما با این وضعیتی که کرونا ایجاد کرده، فکر نکنم بازی‌ها برگزار نشود؛ هر چند در صورت برگزاری با اردوهایی که تشکیل می‌شود، شاید ورزشکاران در چین نتایج خوبی بگیرند. البته با خداحافظی خود من و همچنین مهدی پوررهنما کار سخت‌تر از گذشته شده است. باید بگویم از اینکه در ورزش حضور داشتم واقعأ خیری نصیبم نشد.
عزیزی با اشاره به اینکه در این مدت مورد بی مهری زیادی قرار گرفته، عنوان کرد: من خودم را با ساعی رئیس فدراسیون تکواندو قیاس نمی‌کنم زیرا همه ما از یک خانواده هستیم و تنها به موفقیت و کسب مدال در میادین برون مرزی فکر می‌کنیم؛ اما هر چه است توانستم در پارالمپیک شاهکار کنم و خوشرنگ‌ترین مدال را برای کشورم به دست بیاورم. کوچکترین توقعم از مسئولان فدراسیون این بود از آنجایی که خاک خورده این رشته ورزشی هستم از من نظرخواهی کنند تا بتوانم در کادرفنی تیم ملی پاراتکواندو حضور داشته باشم اما گویا دوستان تمایل نداشتند از تجربیات بیست ساله من استفاده کنند.
وی در پایان در مورد اینکه آیا تغییر خانلرخانی درست بود یا خیر، اظهار داشت: تیم پاراتکواندو با پیام خانلرخانی در توکیو یک طلا و یک نقره کسب کرد که بهترین نتیجه محسوب می‌شود ولی پاداش این نتایج برکناری پیام خانلرخانی بود! حق مربی بادانشی مثل خانلرخانی این رفتارها نبود. موضوع مهم دیگر این است که تا سرمربی جدید بیاید حداقل یک سال طول می‌کشد که بفهمد چه خبر است و آسیبش هم به ما وارد می‌شود. ای کاش مسئولان بگذارند هر کسی در رشته تخصصی خودش مربگیری کند نه اینکه یک مربی غریبه بیاید و در رشته دیگری عهده‌دار سمت شود.
انتهای پیام/
