به گزارش اقتصاد آنلاین، گاهی اوقات ما خواسته هایی داریم که از نظر کلی نامعقول نیست اما می دانیم شخص مقابلمان(همسر، پدر،مادر، رئیس و ...) برابر خواسته ما مقاومت می کند و در نهایت نمی توانیم به آن دست پیدا کنیم.
در این راستا ابتدا باید کمی صبر به خرج دهیم و برای بیان خواسته خود برنامه ریزی کنیم. شاید در قدم اول بهتر باشد خواسته خود را با شخصی بی طرف مانند دوستمان در میان بگذاریم تا او نظر خود را درباره این درخواست مطرح کند و متوجه شویم آیا واقعا خواسته ما معقول است یا خیر.
وقتی از کسی درخواست یا توقعی دارد باید آن را درست بیان کنید. وگرنه به احتمال زیاد طرف مقابل دست رد به سینه شما خواهد زد. اولا یادتان باشد در هر شرایطی احترام طرف مقابل را حفظ کنید. دوما برای گفتن خواسته تان آرامش را حفظ کنید.
سپس باید اندکی فکر کنیم تا راه، مکان و زمان مناسب برای بیان آن را به دست بیاوریم. در این مطلب قصد راه شما را در رسیدن به خواسته های "معقولتان" راهنمایی کنیم.
به جای اینکه الان حرف نزنید و بعد با فکر کردن به کاری که مجبور به انجامش شده‌اید، حرص بخورید، بهتر است نظرتان را رک و مستقیم بگویید.
برایتان سخت است بگویید از رنگ لباسی که همسرتان برایتان خریده خوشتان نمی‌آید؟ با سفری که در جمع درباره آن تصمیم‌گرفته‌اند مخالف هستید اما نمی‌توانید بگویید؟ می‌دانید برنامه جدید کاری که رئیس برایتان تعیین کرده غلط است اما می‌ترسید بگویید؟ از اظهار نظر در جمع می‌ترسید؟ همه اینها نشانه این است که شما به اندازه کافی قاطعیت ندارید.
قاطعیت یک ویژگی است که بعضی افراد از آن بی‌بهره هستند. مهارتی است که فرد با داشتن آن می‌تواند صادقانه احساسات خود را بیان و بدون خجالت حق خود را مطالبه کند. اگر فکر می‌کنید با اظهار نظر در جمع یا در رابطه با نزدیکان مشکل دارید نگران نباشید. قاطعیت یک مهارت است و می‌توان با راهکارهایی آن را تقویت کرد.
بعضی از نظرات کاملا سلیقه‌ای است و درست و غلط درباره آنها معنا ندارد. شما دوست دارید در یک کلبه چوبی اتاق بگیرید اما دیگر همسفران یک ویلای لوکس را می‌پسندند. شما از رنگ سبز خوشتان می‌آید اما همسرتان این رنگ را قدیمی می‌داند. شما باید در عین حال که به سلیقه دیگران احترام می‌گذارید، به سلیقه خود هم پایبند باشید. اگر از رنگ سبز خوشتان می‌آید، این نظر و سلیقه شماست. نگذارید دیگران سلیقه شما را زیر سوال ببرند. درباره مسائل مهم‌تر هم همین روال را حفظ کنید. رعایت اعتدال و تبعیت از نظر جمع در مورد مسائل سلیقه‌ای بهترین راه‌حل است.
شما نمی‌توانید توقع داشته باشید تمام جمع مطابق نظر شما رفتار کنند. بنابر این لازم است حد و حدود خود را بشناسید. شما فردی هستید مثل تمام افراد دیگر. نباید در بحث از کسی انتظار بی‌جا داشته باشید. از افراد همان‌قدر توقع داشته باشید که در توانایی آنهاست. برای نظرتان دلیل بیاورید. اگر گفته‌های شما به ضرر کسی تمام شد که مقابل‌تان نشسته سعی کنید با او همدلی کنید. برای مثال اگر نمی‌خواهید با همسرتان به مهمانی بروید اول به طور قاطع بگویید: «من دوست ندارم بیایم» بعد دلیل واقعی بیاورید: «چون باید به دوستم که بیمار است سر بزنم.» سپس همدلی کنید: «می‌دانم که تو دوست داری بروی و من معذرت می‌خواهم.»
این مهم‌ترین چالش در بحث قاطعیت است. اگر در به خرج دادن رفتار قاطع دقت نشود ممکن است به پرخاشگری تعبیر شود. اما این دو تفاوت اساسی با هم دارند. کسی که قاطع است دوست‌داشتنی است. او با اعتماد به نفسی که دارد می‌تواند حرف خود را بزند و حق خود را بدون ضایع کردن حق دیگران بگیرد. او می‌تواند درباره نظرات و مشکلاتش حرف بزند و چیزی که می‌خواهد را بیان کند. کسی که قاطعیت دارد مورد احترام دیگران قرار می‌گیرد چون یاد گرفته نظرش را با احترام کامل بگوید. اما پرخاشگری یک بحث دیگر است. انسان پرخاشگر خودخواه است. به دیگران توجهی ندارد و فقط به خودش فکر می‌کند. او نظراتش را به جای احترام با عصبانیت بیان می‌کند. شاید فرد با پرخاشگری بتواند نظر خود را به کرسی بنشاند اما دیگران را ناراحت می‌کند و تاثیر بدی بر دیگران می‌گذارد. بنابراین اولین قدم برای داشتن قاطعیت و نظر دادن درست این است که احترام خود و دیگران را حفظ کنید.
به هیچ عنوان موقع اظهار نظر عصبانی و برافروخته نشوید و اگر در موقعیت خوب و آرامی قرار ندارید و به نظرات‌تان مطمئن نیستید، از اظهارنظر پرهیز کنید. اگر مدام نظرات نسنجیده بدهید، اعتماد دیگران به شما از بین خواهد رفت. یادتان باشد لبخند و روی گشاده بهترین روش برای قاطعیت سالم و درست است. مراقب باشید هیچ‌گاه در بحث صدای‌تان را بالا نبرید و شمرده و آرام حرف بزنید. اگر دیدید فرد مقابل شما دارد کنترلش را از دست می‌دهد، او را به آرامش دعوت کنید و بعد صحبت را از سر بگیرید.
برای دادن نظر قاطع و درست باید چند نکته مهم را رعایت کنید. اول از همه سعی کنید کلمه «من» را کنار بگذارید. سعی کنید نشان دهید تنها به خودتان فکر نمی‌کنید. در جملات‌تان تاکید را روی هدف و منطق ماجرا بگذارید تا نشان دهید نظرتان خودخواهانه نیست. اگر با کسی مشکل دارید پیش از شروع بحث سعی کنید آن را فراموش کنید. عصبانی بودن و نشان دادن آن شما را غیر منطقی نشان خواهد داد و نظرات شما در این صورت قابل استناد نخواهد بود. یادتان باشد به هیچ وجه کسی را در جمع تحقیر نکنید. حرفی که طرف مقابل شما می‌زند، حتی اگر غلط و غیرمنطقی باشد باید با آرامش درباره آن حرف بزنید و قانعش کنید. به علاوه لازم است نظرات منطقی را حتی اگر مخالف میل‌تان باشد، بپذیرید. در مورد دیگران قضاوت نکنید و از بحث خارج نشوید. سعی کنید تمرکز را روی همان موضوعی که درباره آن صحبت می‌شود، بگذارید. این شاخه و آن شاخه پریدن در بحث باعث می‌شود به نتیجه مطلوب نرسید. دنبال برد و باخت نباشید. قرار نیست کسی در نهایت برنده شود. شما باید تنها به دنبال حقوق منطقی خود باشید و چه بسا حق با شما نباشد. هیچ‌گاه دستور ندهید و نظرتان را با احترام بیان کنید. به جای استفاده از عباراتی مثل «باید»، «من می‌گویم» یا «من می‌خواهم»، از جملاتی مثل «خوشحال می‌شوم اگر…»، «لطف می‌کنید اگر…» و … استفاده کنید.
سخن گفتن، کلید ارتباط با دیگران است . با مردم چگونه « رابطه کلامی » برقرار کنیم؟ آغاز سخنان چگونه باشد که جذاب باشد؟ لحن گفتار، چه تاثیری بر مخاطب ما می گذارد؟ کلام، در چه صورت بر دل ها می نشیند و مقبول طبع قرار می گیرد؟ اصلا درباره چه چیز هایی باید سخن گفت و از چه گفتاری و چگونه گفتاری باید پرهیز کرد؟ چه روشی بر محبت و محبوبیت می افزاید و چه شیوه ای ایجاد تنفر می کند؟
اینها همه، سؤال هایی است که به «ادب و آداب گفتار» مربوط می شود و شیوه های کامیابی در کلام را باید آموخت، تا از طریق رابطه گفتاری، هم دانسته ها و خواسته های خویش را بهتر بیان کرد، هم بر دیگران تاثیر مثبت گذاشت و هم کلام را پل ارتباطی با دیگران ساخت .
به یاد داشته باشید لازم است در بحث صریح باشید. اگر با چیزی مخالف هستید، به طور قاطع نه بگویید. بهانه‌آوردن و به اصطلاح پیچاندن موضوع کمکی به شما نخواهد کرد. بگذارید دیگران بدانند نظر شما چیست تا اگر می‌دانید نظرتان درست است از آن کوتاه نیایید. مطمئن باشید بقیه هم از این رفتار شما استقبال خواهند کرد. نرمش بیش‌از حد، انفعال، عدم اعتماد به نفس و بی‌طرفی بی‌مورد و جملات ضد و نقیض تاثیر بسیار منفی در افراد مقابل خواهند گذاشت. اگر نظرتان برایتان مهم است به هیچ وجه در بحث از عباراتی مثل «نمی‌دانم»، «نظری ندارم» و «هرچه شما بگویید» استفاده نکنید. شما با منفعل بودن به دیگران نشان می‌دهید آمادگی بازیچه واقع شدن و سوءاستفاده را دارید. شما با عدم قطعیت به دیگران اجازه می‌دهید به جای شما تصمیم بگیرند. به جای اینکه الان حرف نزنید و بعد با فکر کردن به کاری که مجبور به انجامش شده‌اید، حرص بخورید، بهتر است نظرتان را رک و مستقیم بگویید. اگر از شما سوءاستفاده می‌کنند مسئولش تنها خود شما هستید. این را هم به یاد داشته باشید که هر کس برای خودش نقطه‌ضعف‌هایی دارد و نفطه ضعف شما نمی‌تواند حق نظر دادن را از شما بگیرد. حتی اگر قرار است غذا نخورید، باز هم می‌توانید درباره جای رستورانی که می‌خواهید بروید، نظر دهید.
انتظار داشتن زوجین از همدیگر سبب جبه‌گیری و مختل شدن ارتباط می‌شود. پس زوجین بهتر است به جای توقع داشتن از همدیگر، در یک ارتباط سالم و منطقی خواسته‌های خود را به طور مستقیم مطرح کنند.
لازم است که زوجین در بیان توقع های خود از ضمیر من به جای ضمیر تو استفاده کند،به عنوان مثال اگر مردی خواسته‌اش از همسر خود تمیزی منزل است، می‌تواند بگوید: من دوست دارم که منزل پاکیزه باشد، نه اینکه بگوید: تو باید خانه را تمیز کنی.
زن و مرد هنگام مطرح کردن خواسته‌های خود باید توانایی طرف مقابل خود را سنجیده سپس با احترام آنها را بیان کرده و به طور متقابل به خواسته های همدیگر عمل کنند.
به طور کلی به دلیل تفاوت فردی و اختلاف داشتن روان‌شناسی مرد و زن ، نیازها و خواسته‌های آنها می‌تواند با یکدیگر متفاوت باشد.
بطور معمول زنان دوست دارند بیشتر از مردان کلمات احساسی و مهر آمیز را از سوی همسرشان بشوند، زنان مایلند که زیاد صحبت کرد. و آقایان به حرف‌هایشان گوش دهند. همچنین از آنها قدردانی شود.
اما آقایان طولانی صحبت نمی کنند. خلاصه‌وار حرف زده و مایلند که همسرشان به آنها قدرت،مدیریت داده و احترام بگذارند.
