به گزارش خبرگزاری صداوسیما: عملکرد این اسپیکر به‌گونه‌ای است که از طریق مرتعش کردن دیافراگم اسپیکر، هوای روی آن را به گردش در می‌آورد تا امواج صوتی تولید کند، امری که در دیگر اسپیکر‌ها و سامانه‌های صوتی به‌وسیله جریان‌های الکتریکی و میدان‌های مغناطیسی انجام می‌شود.
بااین‌وجود دانشمندان در سال‌های اخیر توانستند با ایجاد روش‌های متفاوت، در دستگاه‌های بسیار باریک به نتایج مشابهی دست پیدا کنند. برای مثال اسپیکر‌های «فیلم باریک» از مواد پیزوالکتریک استفاده می‌کنند که در پاسخ به تغییر ولتاژ مرتعش می‌شود.
مشکل این دسته از اسپیکر‌های باریک این بود که یا باید حالت ایستاده و آزاد داشته باشند، یا اینکه با کمی فاصله از سطوح دیگر در جای خود قرار بگیرند، زیرا نصب‌کردنشان موجب کاهش قابلیت ارتعاش و تولید صوت در آن‌ها می‌شود.
ایده مهندسین MIT اینجا وارد می‌شوند. زیرا اسپیکر فوق باریک ساخت آن‌ها به دلیل طراحی دوباره می‌تواند روی هر سطحی نصب شود و مورداستفاده قرار گیرد.
آن‌ها متوجه شدند که می‌توانند به‌جای مرتعش کردن کل سطح دیافراگم، شبکه‌ای از گنبد‌های برجسته ایجاد کنند که هریک مستقل از دیگری مرتعش می‌شود. این امر با قراردادن یک‌لایه نازک ۸ میکرومتری از مواد پیزوالکتریک بین دولایه پلاستیک PET ممکن شد.
در این حالت یک‌لایه PET دارای شبکه‌ای از حفره‌های ریز است که مواد پیزوالکتریک از آن‌ها خارج شده و لایه PET زیرین در کنار محافظت از دیافراگم اجازه می‌دهد تا اسپیکر روی یک سطح نصب شود.
گفتنی است که نتیجه این فرایند اسپیکری است که وزنی برابر با ۲ گرم دارد. محققان جهت آزمایش آن را روی دیوار نصب کردند و صدای آن را در فاصله ۳۰ سانتیمتری با میکروفون ضبط کردند، این اسپیکر توانست با ۲۵ ولت الکتریسیته در ۱ کیلوهرتزی، امواجی باقدرت ۶۶ دسی‌بل تولید کند، میزانی که در ۱۰ کیلوهرتز به مقدار ۸۶ دسی‌بل رسید.
در پایان گفتنی است که این اسپیکر مصرف انرژی پایینی دارد و به‌ازای هر سانتیمتر مربع از اسپیکر تنها ۱۰۰ میلی‌وات انرژی مصرف می‌شود.
