به گزارش مشرق، «کامران باقری لنکرانی» طی یادداشتی با عنوان «نادر زمان ما» دربباره مرحوم نادر طالبزاده نوشت:
برخی از بندگان خدا نه فقط زندگی خود را به رنگ الهی رقم میزنند، بلکه حجت خدا برای دیگران هم میشوند. نادر طالب زاده ازستاره های درخشانی بود که نه فقط خودش پاک زیست بلکه طریق بندگی را هم به دیگران آموخت.
من او را دوست داشتم چون از ظواهر دنیا گریخت و غرب فتنه گر را با همه جذابیت های اغواگرش رها نمود و مهاجر الی الله شد. او را دوست دارم چون هیچگاه بر سختی این هجرت بر کسی منت نگذاشت و همه طعنه های این طرف و آن طرف را به جان خرید و خاموش ، با اخلاص، با تدبیرو استوار، خستگی ناپذیر و پرتلاش، هر چه را در توان داشت برای این انقلاب هزینه کرد.
او را دوست دارم چون در روزمرگی ها و مدیریت های فانی خود را غرق نکرد و بنیاد های محکمی در دفاع از مبانی انقلاب با زبان مردم این زمان بنا نهاد و دستگیر جوانانی شد که می خواستند کاری کنند و بلد راه آنها در دفاع هنرمندانه از انقلاب اسلامی شد. او را دوست دارم چون افق های بلندی داشت و میفهمید که این انقلاب برخاسته از فطرت، مخاطبین خود را در غرب عالم خواهد یافت و روزی را میدید که خورشید از غرب طلوع خواهد کرد. او را دوست دارم چون موحدین عالم را در دفاع از حق بسیج میکرد و در چارچوب مکان و زمان خود را حبس نمی نمود.
این همه را نادر طالب زاده، در روزگاری انجام میداد که گاه بی عملان گریبانش را می دریدند و او با بزرگواری و سلام به کار خود ادامه میداد. فقدان او به آسانی جبران نمیشود اما خیل جوانانی که به دست او در مکتب سید شهیدان اهل قلم در رکاب ولی و نایب صاحبمان روحی فدا راه ورسم عاشقی را فراگرفتند، انشالله راه او را ادامه خواهند داد.
