اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِیَامِی فِیهِ بِالشُّکْرِ وَ الْقَبُولِ، عَلَى مَا تَرْضَاهُ وَ یَرْضَاهُ الرَّسُولُ، مُحْکَمَةً فُرُوعُهُ بِالْأُصُولِ، بِحَقِّ سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ.
خدایا روزه ام را در این ماه، بر پایه آنچه تو و پیامبر، آن را می‌پسندد مورد سپاس و پذیرش قرار ده، درحالی که فروعش بر اصولش استوار باشد، به حق سرورمان محمّد و اهل بیت پاکش، و سپاس خدای را پروردگار جهانیان.
خداوند، روزه اى را ارزش نهاده و مى پذیرد، که در کنار پرهیز از خوردن و آشامیدن، پرهیز از گناه و بى تقوایى و آلودگى و غیبت و بدزبانى هم باشد.آلودگى و غیبت و بدزبانى هم باشد. وگرنه، جز رنج و گرسنگى، ثمرى به بار نخواهد آورد.شکر خدا نسبت به عبادتمان، همان قبول اوست؛ و قبولش، آنگاه است که «خداپسندانه» باشد.
اگر در دل انسان، نسبت به «خدا» و «قیامت» و «وحى»، عقیده باشد و انسان از «باور درونى» برخوردار گردد، این ریشه، تنه استوار دیندارى را برافراشته مى داردگردد، این ریشه، تنه استوار دیندارى را برافراشته مى دارد و بر این نهاد، شاخ و برگ هاى عبادت، تقوا، پاکى، پرهیز از حرام، کسب حلال، مروّت و عدالت، رعایت حقوق دیگران و … مى روید.
این دو حوزه گفت:مسائل دین بنا به تقسیمی دو دسته هستند:
