به گزارش رکنا، خیام وقار کاشانی در گفت و گو با رکنا، در خصوص تأثیر کرونا در اوضاع تئاتر، اینطور گفت : کرونا متاسفانه تئاتر ایران را با خاک یکسان کرد. پیش از کرونا نیز وضعیت تئاتر خیلی خوب نبود اما درست زمانی که مخاطب خودش را پیدا میکرد و سالنهای خصوصی جدیدی پیدا شدند و مردم به تئاتر روی آورده بودند، ماجرای کرونا شوک عجیبی برای تئاتر بود . دیگر رشتههای هنری و غیر هنری نیز تحت تاثیر کرونا قرار گرفتند اما تئاتر پیش از کرونا هم وضعیت چندان خوبی نداشت و گویی کرونا تیر خلاص برای تئاتر بود.
آسیب کرونا به تئاتر جبران ناپذیر نیست اما برای بازگشت به شرایط پیش از کرونا زمان بیشتری لازم است.خوشبختانه این روزها تئاتر جان دوباره ای گرفته و بخشی از فعالیتهای آن جسته و گریخته در حال انجام شدن است.
وقتی نام خیام وقار کاشانی به گوش می رسد اولین نکته برای مخاطبان اسم "باران" است. خیام وقار کاشانی در ابتدا در خصوص پدر باران بودن و تأثیر آن در زندگی شخصی اش ، و در ادامه درباره سرنوشت تماشاخانه باران توضیحاتی داد و گفت:
پدر باران بودن برای من خیلی خوشایند است امیدوارم برای باران هم خوشایند باشد. حضور باران نقطه عطفی در زندگی ام است و زندگی ام به قبل و بعد از "باران" تقسیم می شود.
در خصوص موضوع دوم، تماشاخانه باران در سال ۹۰ از جایی خیلی کوچیک و زمانی که دخترم "باران " دو سالش بود، شروع شد. نام این مرکز را آموزشهای هنرهای نمایشی باران گذاشتیم؛ در سال ۹۲ این مرکز آموزش بزرگتر شد و به نام کارگاه نمایشی باران تغییر کرد. همچنین در سال ۹۳ تماشاخانه باران با مشارکت خانم فهمیه امن زاده تشکیل شد. این اتفاق نقطه تاثیر گذاری در تئاتر بود و امیدوارم اثر های او همچنان ادامه داشته باشد.
خیام وقار کاشانی در خصوص آینده زنان و دختران ایران و همچنین برنامه اش به عنوان یک پدر برای آینده دخترش باران اینطور گفت:
دغدغه من برای باران و همه فرزندان سرزمینم این است که بتوانند به دنبال علاقه شان بروند. ما سیستم آموزشی صحیحی نداریم و فرزندان ما درگیر کلیشه های تحصیلی شده اند؛ این موضوع که از کلاس اول تا دوازدهم را پشت سر بگذارند و پس از آن در کنکور شرکت کنند صحیح نیس، این در حالی است که در همان سنین ابتدایی باید استعداد یابی شوند و علاقه آنها مورد توجه قرار بگیرند. باید به یاد داشته باشیم که بچه ها حتماً نباید درس بخواند تا موفق شود و ممکن است به فعالیت و کار در حوزه های دیگر مثل صافکاری ، مربی شنا و رشته های دیگر علاقه داشته باشند. جمامعه به همه رشتهها، مهارتها و قشرهای مختلف نیاز دارد و وظیفه ما این است که بچه هایمان را هدایت کنیم تا به سوی علاقه شان بروند.
من سعی کردم در برابر باران به این موضوع دقت کنم. اگر نمیخواهد حتی درس هم نخواند و تنها سوادی در حد نوشتن داشته باشد ولی حتما به دنبال علاقه اش برود. به دخترم گفتم رشته ای را انتخاب که فکر می کنی در آن زمینه علاقه تو اغنا میشود. دختر من درس هایش را می خواند و در کنار آن مرتباً رمان و فیلمنامه دنبال می کند، تئاتر می بیند و پادکست گوش می دهد.
