چگونه کارت‌های سوخت، کارخانه آی تی آی را سوزاند

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، کارخانه مخابرات راه دور ایران(آی تی آی)، در اوایل دهه 50 با همکاری nec ژاپن تأسیس شد. آی تی آی در حقیقت بازوی تولیدی شرکت مخابرات کشور بود که به سفارش آن لوازم مخابراتی تولید می‌کرد.

با آغاز خصوصی‌سازی بنگاه‌های دولتی آی تی آی در سال 83 از تسلط دولت خارج و به بخش خصوصی سپرده شد. این اتفاق چند ماه پس از آن صورت گرفت که نام مخابرات راه دور به دلیل پیشنهاد کمترین هزینه (43 میلیارد تومان) به عنوان برنده مناقصه تولید و اجرای پروژه کارتهای سوخت اعلام شده بود.

در حقیقت پروژه کارت سوخت زمانی به مخابرات راه دور محول شد که همچنان دولتی بود و اکنون با واگذاری به بخش خصوصی، سهامداران جدید موظف به انجام آن شدند.

به دلیل تغییرات مدیریتی از یک سو و محاسبه اشتباه در برآورد هزینه ها از سوی دیگر، مالکان جدید علاقه‌ای به انجام پروژه نداشتند، مسئله ای که سبب حضور مسیح قائمیان، چهره شناخته شده عرصه فناوری اطلاعات، در این پروژه شد.

قائمیان چگونه سهامدار آی تی آی شد

قائمیان که اکنون 35 درصد سهام کارخانه آی تی آی را در اختیار دارد و اصلی ترین سهامدار این کارخانه ورشکسته محسوب می‌شود، در خصوص انجام پروژه کارت‌های سوخت و آنچه بر آی تی آی گذشت به خبرنگار فارس در گفت: وقتی به این مجموعه پیوستم، طبق قرارداد پروژه باید 6 ماهه انجام می‌شد اما چهار سال گذشته بود و انجام نشده بود. باور این که کار انجام شدنی است، قابل قبول نبود و فکر می‌کردند متضرر شده اند.

قائمیان ادامه داد: ما برنامه 100 روزه چیدیم و  شروع  به کار کردیم اما اواسط کار، سهامداران تصمیم به انحلال شرکت گرفتند.

وی افزود: از سهامداران خواستم 2 ماه فرصت بگیرند که پروژه را تحویل شرکت پخش فرآورده‌های نفتی بدهیم که گفتند تنها سهامدار 35 درصد می تواند 2 ماه تنفس بدهد.

قائمیان اضافه کرد: گفتگو با سهامدار عمده نتیجه نداد و تنها راهی که پیشنهاد داده شد این بود که سهام وی را بخرم، که این اتفاق افتاد و اختیار 35 درصد سهام  به من تعلق گرفت، من هم اعلام کردم شرکت به کار خود ادامه دهد و در مجمع هم ثبت شد.

وی گفت: پروژه ادامه یافت و نتایج آزمایشات شرکت نفت هم مثبت بود تا اینکه تیم تحویل گیرنده اعلام کرد پروژه قابل اجرا است و به این ترتیب پروژه وارد فاز اجرایی شد.

این متخصص آی تی در خصوص نگرانی‌های اجرای طرح، تصریح کرد: همه نگران بودند پروژه دچار اختلال شود و تاثیر منفی در کشور بگذارد. پیش از این در دنیا در مورد این پروژه صحبت شده بود اما به این گستردگی اجرا نشده بود.

او خاطرنشان کرد: ما در طراحی خود از روش‌های بسیار پیشرفته‌ای استفاده کرده بودیم، بعضی‌ پمپ بنزین‌ها در جاده‌ها حتی یک خط تلفن هم نداشتند اما ما ارتباطات ماهواره‌ای برقرار کردیم و در عین حال مسائل امنیتی را به خوبی رعایت کردیم و همه اینها از یک طرف پروژه را خیلی جذاب میکرد از طرف دیگر نگرانی را ایجاد کرده بود که این حرف‌هایی که ما می زنیم آیا در درازمدت همه قابل اجرا خواهد بود؟ و آن زمان همه این فکر را داشتند و می گفتند که تا یک سال هم تضمین بدهید که کار کند کافی است.

40 میلیارد تومان از هزینه ها پرداخت نشد

قائمیان گفت: سرانجام در ششم تیر سال 86 این طرح فعال شد اما بعد تغییر مدیریتی پیش آمد معاون وزیر تغییر کرد و نزدیک به 40 میلیارد از مبالغی که قرار بود به ما پرداخت شود، عملا پرداخت نشد.

وی تصریح کرد: 150 میلیارد تومانی هزینه کرده بودیم و هیچ سودی هم در برنداشت اما تنها 110 میلیارد پرداخت شد.

برآورد اشتباه از هزینه‌ها

قائمیان با بیان اینکه هنگام مناقصه این پروژه به عنوان شرکت مدیریت انفورماتیک و همچنین شرکت داده‌پرداز حضور داشتم، گفت: آنجا ارقامی نزدیک به 200 میلیون دلار در این شرکت‌ها قیمت تخمین زده بودند و خیلی بالاتر از مبلغی بود که آی تی آی پیشنهاد داده بود ( 43 میلیون دلار) که با این پیشنهاد مناقصه را بردند،  عددی که بعدها به شرکت نفت اثبات شد غلط محاسبه شده است چرا که فقط هزینه خالص خرید تجهیزات از این عدد بسیار بیشتر می شد.

آغاز بدهکاری آی تی آی؛ تصویب شد هیچ پولی به شرکت ندهند

قائمیان در ادامه به اختلافات پیش آمده اشاره کرد و گفت: شرکت نفت مدعی شده بود که ما هزینه دادیم اما مسئولین وقت آی تی آی با آن تجهیزات مخابراتی خریدند و این سبب  مصوبه ای شد که به آی تی آی دیگر پول ندادند.

وی توضیح داد: نحوه کار این بود که یک تیم از شرکت نفت و آی تی آی می آمدند، تجهیزات را انتخاب می‌کردند، خرید انجام میشد، پول را به آی تی آی نمی دادند بلکه مستقیم به فروشنده پرداخت میشد و در حساب آی تی آی ثبت می‌کردند و آی تی آی بدهکار می‌شد، یعنی نه تنها پول نقد به آی تی آی داده نشد بلکه در کنار آن مداوم بدهکار شد.

قائمیان تأکید کرد: اجرای پروژه در این شرایط کار سختی بود، من با گرفتن وام و گرو گذاشتن منزل مسکونیم، مبالغ مورد نیاز را هزینه کردم، اما نتوانستیم 40 میلیارد آخر را دریافت کنیم و در حال حل این مشکل بودیم که آی تی آی به هیئت حمایت از صنایع واگذار شد.

وی بیان کرد: هدف من انجام پروژه و به سرانجام رساندن آن بود، نه دستیابی به سود و شرکت داری.

بحران در شرکت مخابرات

قائمیان به وضعیت شرکت‌های مخابراتی در آن مقطع اشاره کرد و گفت: در آن برهه چارت شرکت مخابرات، در حال تغییر بود و به دو بخش تقسیم شد، یک بخش مربوط به موبایل بود و یک بخش زمینی که آی تی آی زیر نظر آن قرار داشت.

وی افزود: آی تی آی زیر مجموعه مخابرات بود و مخابرات تنها مشتری جدی آن محسوب می‌شد، وقتی خصوصی‌سازی شد دیگر از طرف دولت پولی به آن تزریق شد و سفارشی دریافت نکرد.

وی افزود: ضمن اینکه در آن مقطع همه شرکت‌های مخابراتی دچار مشکل شده بودند، و وقتی شرکتی نتواند حقوق کارمند خودش را بدهد، بدهی‌اش به شرکتی که خصوصی شده را مطمئنا نمی‌تواند بدهد.

سهامدار عمده شرکت آی تی آی تصریح کرد: دریافتی‌های ما از راه‌های مخابراتی به شدت کاهش پیدا کرده بود و تمرکزمان برای مدتی روی کارت سوخت قرار داشت، ماهی یک میلیارد و 100 میلیون تومان هزینه های پرسنلی داشتیم که بعضی اوقات نمی توانستیم همه را پرداخت کنیم و همین سبب شد بدهی کارگری آن هم در شرکتی ایجاد شود که تا مدتی قبل دولتی بود و حتما حقوق کارگران تامین می شد.

آغاز اعتراضات کارگری

قائمیان گفت: شرکت نفت هم حق داشت که می‌گفت پول را آی تی آی گرفته اما تجهیزات مخابراتی خریده و کار ما را انجام نداده است که البته آن زمان من در کارخانه نبودم.

وی ادامه داد: هیچ پول دیگری به آی تی آی ندادند و ما فقط به سختی مبالغ کمی در ازای ساخت داخلی تجهیزات دریافت می‌کردیم آن هم نه به این شکل که شرکت نفت به ما پول دهد،  بلکه محصولات را به حالت دانه‌ای می‌خریدیم و از این طریق مبالغی را برای حقوق کارگران گرفتیم.

قائمیان افزود: همان موقع بعد از ساخت تجهیزات، عده ای از کارگران برای دریافت طلب‌هایشان جلو خروج تجهیزات از کارخانه را گرفتند و با خارج نشدن یکی دو محموله، همین شکل خرید و پرداخت هم متوقف شد.

ورود هیئت حمایت از صنایع

سهامدار عمده آی تی آی توضیح داد: پس از عملیاتی شدن پروژه، صرفه جویی اقتصادی بسیاری شد اما چیزی به آی تی آی نرسید و ما در حال تلاش برای دریافت مابقی پول از شرکت نفت بودیم که هیئت حمایت به دستور رئیس جمهور وقت شرکت را در اختیار گرفت و هنوز هم پس نداده است.

قائمیان گفت: با پیگیری ما برای راه اندازی کارخانه حدود یک سال و نیم قبل آقای رییسی، رییس قوه قضاییه وقت دستور دادند ظرف یک ماه کارخانه به ما محول شود و ما هم تعهد دادیم با بازسازی ظرف شش ماه کارخانه را فعال کنیم ولی تا کنون تحویل انجام نشده است.

وی خاطرنشان کرد: فیلم این دستور از شبکه سراسری صدا و سیما پخش شده است.

 قائمیان با بیان اینکه حداقل انتظاری که داریم این است که کارخانه را به ما برگردانند، گفت: با گرفتن کارخانه می توانیم سرمایه گذار بیاوریم و بدهی هایی که بر عهده ما است یعنی بدهی هایی که از ابتدا تا زمان واگذاری کارخانه به هیئت حمایت ایجاد شده است را پرداخت خواهیم کرد.

بازنشسته کردن نیروی انسانی، خطای راهبری

قائمیان با انتقاد از بازنشسته کردن نیروی انسانی کارخانه توسط هیئت حمایت گفت: تمام بدهی‌های کارگری که اکنون وجود دارد به این دلیل است که در زمان بازخرید شدن،  سنواتشان پرداخت نشد.

وی تاکید کرد: بخش زیادی از کارگران زودتر از موعد بازنشست شدند. خیلی از این کارگران در ژاپن آموزش دیده بودند و با بازنشسته کردنشان، هیچ بهره‌برداری از این آموزش نشد.

قائمیان در پاسخ به این سئوال که طبق آخرین جلسه برگزار شده در استانداری، وی متعهد به تزریق 100 میلیارد تومان برای راه اندازی مجدد کارخانه شده است، گفت: من نگفتم این پول را می آورم،  در حال حاضر همه حسابهایم بسته است و چنین پولی ندارم.

او اضافه کرد: ضمن اینکه اگر هم داشتم، قانون اجازه نمی دهد؛ یک سهامدار اگر قصد افزایش سرمایه داشته باشد باید مجمع برگزار شود و همه سهامداران موافق باشند که به اندازه سهم خود افزایش سرمایه صورت بگیرد.

میزان دیون آی تی آی بیش از دارایی آن است

دادستان مرکز استان فارس نیز در تشریح مشکلات کارخانه آی تی آی گفت: مشکل اصلی کارخانه این است که میزان دیونش بیشتر از میزان دارایی اش است، تعداد طلبکاران هم متعدد است؛ بانک‌ها و موسسات مالی متعددی از یک طرف و مطالبات معوق کارگران از طرفی دیگر. مطالبات اولیه کارگران در حدود 30 میلیارد تومان برآورد شده که با احتساب خسارات قانونی به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کرده است.

این مسئول قضایی تصریح کرد: اگر کارخانه به فروش هم برسد و طلب طلبکاران اولویت اول و دوم و سوم را پرداخت کنیم به اولویت چهارم که کارگران هستند چیزی نمی‌رسد، بنابراین احیای کارخانه را در دستور کار قرار دادیم.

بحرینی افزود: جهت پرداخت قسمت عمده طلب کارگران مقرر شد بخشی از اموال کارخانه که به اصل کارخانه و فعالیت مجدد آن خللی وارد نمی کند، شناسایی شود و در معرض فروش قرار گیرد که اقدامات و فرآیند مزایده و فروش آنها در حال انجام است. 

وی این نکته را هم اضافه کرد که بانک ها هم همکاری لازم را انجام دادند و مطالبات بانک ها امهال شده است.

آی تی آی همچنان سرگردان

به گزارش خبرگزاری فارس، راه اندازی آی تی آی منوط به پرداخت بدهی های کارخانه و تسویه بدهی ها نیز به فروش 2 ملک کارخانه وابسته است. مزایده ملک خیابان اردیبهشت تاکنون دوبار لغو شده و تغییر کاربری ملک مجاور کارخانه نیز همچنان منتظر حضور و امضای مدیرعامل است.

گزارش از: فاطمه حبیبی

انتهای پیام/س