خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و اندیشه: بهمن‌ماه سال ۱۴۰۰ بود که خبری درباره ظلم به اولین شهید سال منتشر کردیم (اینجا) این‌خبر درباره جانباز شهید مهدی خبری بود و حکایت از آن داشت که خانواده این‌شهید نه‌تنها از عدم رسیدگی به وضعیت نابه‌سامان درمانی وی گلایه دارند، بلکه از ظلم و ستم و بی‌توجهی ظاهرا عمدی‌ای که نسبت به او روا داشته شد، روایت‌های دردناکی داشتند.
سردار مهدی خبری اولین شهید سال ۱۴۰۰ است که شب سال‌تحویل و شب تولد خود به علت عوارض به‌جا مانده از جنگ، در بیمارستان خاتم الانبیا به شهادت رسید. انتشار گزارش و انعکاس سخنان فرزند شهید خبری، باعث این‌امیدواری شده بود که از جانب مسئولان نسبت به وضعیت خانواده شهیدی که ۱۷ سال از زندگی خود را روی صندلی چرخ‌دار سر کرده، تحرک و پیگیری سریعی دیده شود. اما خبرنگار مهر با شروع سال ۱۴۰۱ اوضاع و احوال این‌خانواده را جویا شد و سخنان ناراحت‌کننده‌ای شنید.
طبق گفته های خانواده شهید مهدی خبری علی‌رغم تمام پیگیری‌ها هیچ حمایتی توسط ارگان‌های مربوطه صورت نگرفته است.
دختر شهید خبری در این‌باره به مهر گفت: پدر من سال‌ها بر روی ویلچر زندگی خود را سپری می‌کرد و لحظه‌ای برای کمک به دیگران صبر نمی‌کرد. تمام اطرافیان ما وضعیت جسمانی پدرم را دیده بودند. همچنین همرزم‌های او به جانباز بودنش واقف بودند. همان‌طور که قبلا گفته شده، پدر من در جزیره مجنون به‌علت برخورد خمپاره به خودرویی که در آن بود، درگیر ضایعه نخاعی شد. بعد هم در عملیات خیبر وقتی جزیره مجنون مورد حمله شیمیایی دشمن قرار گرفت، شیمیایی شد و پس از آن در منطقه جفیر مجددا شیمیایی شد که به‌علت حاد بودن وضعیتش، به تهران منتقل و برای ۱۰ روز در بیمارستان لبافی‌نژاد بستری شد.
وی افزود: با تایید شیمیایی‌شدن پدرم در تاریخ ۱۷ مرداد ۶۸ توسط کمیسیون پزشکی بیمارستان بقیه‌الله، ضایعه نخاعی او هم مورد تایید قرار گرفت. پس از جنگ هم با وجود مسئولیت‌هایی که پدرم در جنگ و سپاه داشت، زندگی ما در کمال نیازهای مالی سپری شد و هزینه‌های دارو و درمان پدر با سختی زیاد تهیه می‌شد. خواهر من به‌دلیل اشتباه پزشکی در بیمارستان بقیه‌الله درگذشت و کسی پاسخگوی مرگش نشد. باقی مسائل هم در خبر و گزارشی که خبرگزاری مهر منتشر کرد، مطرح شدند.
دختر شهید خبری در ادامه گفت: همه مسائل را ازجمله ظلمی که درباره سنگ قبر پدر به ما شد و ماجرای تشکیک در شهید خواندنش، در یک مراسم به اطلاع رئیس بنیاد شهید کل استان تهران رساندیم که باز هم به ما قول پیگیری دادند اما باز هم خبری نشد. رسانه‌ای شدن ماجرا هم باعث شد از گوشه و کنار تهدید شویم تا دست از رسانه‌ای کردن ماجرا برداریم و فعلا با وجود ارسال درخواست‌های کتبی برای نهادهای مختلف، ناچار به سکوت هستیم.
