به گزارش جام نیوز، «ترس برادر مرگ است»؛ این مثل، بزرگ‌ترین درس عبرتی بود که هم یحیی گل‌محمدی کارکشته و هم محمود فکری دربی‌اولی در نودوچهارمین پرده تاریخ شهرآوردهای تهران آموختند. دو خط آتش که یکی از آنان با خلاقیت فردی مهاجمانش و دیگری با برنامه‌های تیمی هوشمندانه نفس دو سنگربان برتر لیگ بیستم را گرفتند، تقابل سرخابی‌ها را با عنصر هیجان تزئین کردند؛ اما بیش از هر چیزی، هر دو طرف از ضعفی لطمه خوردند که مدت‌هاست به جان باشگاه‌های ایرانی زیادی افتاده.
در نخستین واکنش به تساوی شهرآورد، محمود فکری به‌درستی به این نقطه ضعف اشاره کرد: «فکر کنم بازیکنانم پس از این که گل اول را زدند، استرس گرفتند و ترسیدند.» آندره‌آ استراماچونی نیز در آخرین حضورش به‌عنوان سرمربی استقلال که با پیروزی خفیف برابر شهرخودروی یحیی گل‌محمدی همراه شده بود، از نیاز مبرم به کار روحی و روانی روی شاگردانش سخن گفت. حاج محمود استقلالی‌ها بی‌شک می‌توانست پس از تعویض پیروزی با نتایج دیگر مقابل فولاد و صنعت نفت و حتی در بازی با گل‌گهر، این حقیقت را دریابد. یحیی گل‌محمدی که اقتدار دفاعی تیمش را در مصاف با غول‌های فوتبال آسیا نشان داده بود نیز، دفاع افراطی تیمش پس از گل وحید امیری را با عبارت «بازیکنانم ناخودآگاه عقب نشستند» توصیف کردند. اما واقعیت امر این است که سندروم «ترس از گل مساوی» اولین مرتبه نیست که به جان پرسپولیس یحیی افتاده. شهرآورد ۹۳، فینال لیگ قهرمانان و بازی معوقه این تیم با ذوب‌آهن، مثال‌های خوبی هستند از آسیب‌پذیری قرمزپوشان پایتخت از ترسی که بابت از دست رفتن پیروزی دارند؛ پاشنه آشیلی که با هر ناکامی پرسپولیس در لیگ، بیش از پیش هم زبانه می‌کشد. نیمه اول دیدار که در جریان بود، دوربین‌ها پرویز مظلومی و یکی دیگر از اعضای نیمکت استقلال را شکار کردند؛ در حال تماشای بازبینی صحنه برخورد توپ به دست وحید امیری که به گواه اکثر کارشناسان داوری پنالتی نبود. نشان‌دادن همین صحنه به فکری، سرمربی آبی‌ها را نیز در اثنای بازی آشفته کرد. پرویز مظلومی، آرش برهانی و حنیف عمران‌زاده بهتر است به‌جای گذاشتن توان خود در طرح ادعای ناداوری علیه تیمشان در رسانه‌ها، مانند فکری سوزنی به تیمشان بزنند و ایرادهایشان را ببینند. سرمربی جنتلمن پرسپولیس نیز حق دارد بابت فاجعه نقل‌وانتقالاتی و مدیریتی تیمش از مهدی رسول‌پناه گله‌مند باشد اما پیمودن راهی که پس از شکست در دربی حذفی رفته، دردی از تیم دوا نمی‌کند؛ بلکه تنها او و کادرش را از توجه به مشکلات فنی و به‌ویژه روحی شاگردانش غافل می‌سازد؛ مشکلی که باید در مورد احمد نوراللهی، آرمان رمضانی و مهدی شیری به‌سرعت رفع گردد.
بازی بزرگ این هفته فوتبال باشگاهی ایران، با وجود جذابیت و پرگل‌بودنش، دو بازنده داشت؛ چرا که هم فکری به‌عنوان شخصی که سرمربی بازی‌های بزرگ نیست، نگرانی‌ها بابت کناررفتن از پلی‌آف آسیا توسط العین متمول را شدت‌بخشیده و هم گل‌محمدی بخت بازپس‌گیری صدر را، حتی با تمسک به بازی‌های معوقه پرسپولیس، از دست داده. فشارها و مشکلات، گریبان هیچ‌طرفی را حل نکرده، و سرخابی‌ها دوشنبه پیش‌رو با همین شرایط نامطلوب باید به مصاف تراکتور و فولاد، دو مدعی بالانشینی و شاید هم، قهرمانی فصل فوتبالی کشور بروند؛ در دو میدان که هیچ فرصتی برای ناکامی دوباره به آنان داده نمی‌شود.
