همه فوتبالی ها یحیی گل محمدی را همه به مظلوم بودن و آدابش می شناختند. بازیکن و مربی که همیشه بی حاشیه و بی سر و صدا کارش را می کرد و به حق هم که در این سالها موفق بود. او موفق شده با پرسپولیس دو قهرمانی لیگ برتر را کسب کند و با دوب آهن هم دوبار قهرمان جام حدفی و سوپرکاپ شد. اما گل محمدی در لیگ بیست و یکم آن یحیی سابق نبود. او بارها به داورها حمله کرد و با کارت قرمز روبرو شد و گل سرسبد آنها هم در دربی و بعد از گل استقلال بود. جایی که سرمربی پرسپولیس تا نیمه زمین رفت تا هرچی دلش می خواهد به داور بازی بگوید. او به خاطر همین رفتارش 6 جلسه محروم شد و هنوز 2 جلسه از آن سپری نشده که دیشب هم بعد از بازی با دوب آهن رفتارش در دربی را تکرار کرد. او که از حضور در کنار زمین محروم بود بعد سوت پایان بازی خودش را سریع به دایره وسط زمین رساند تا به پیام حیدری اعتراض کند که چرا وقت تلف شده را بیشتر لحاظ نکرده.
گیریم که 4 دقیقه وقت اضافه بیشتر لحاظ میشد، پرسپولیس گل می زد؟ نتیجه بازی عوض میشد؟ بازیکنان پرسپولیس در 90 دقیقه فقط یکبار توانستند دروازه حریف را باز کنند و بارها با خودخواهی های خود جلو پیروزی تیم شان را گرفتند. نمی گوییم در این فوتبال اشتباه داوری وجود ندارد اما یحیی بجای اینکه تمرکزش را روی اعتراض به داور باشد، روی مسائل فنی تیمش باشد. پرسپولیس مدتهاست دیگر آن صلابت و شادابی قبل را ندارد. تیم ها دست آنها را خوانده اند و دیگر نمی شود تنها روی نبوغ وحید امیری یا مهدی ترابی حساب باز کرد. پرسپولیس گل محمدی شده است پرسپولیس دهه 60. علی اصغری بازی می کند و دلخوش به سانترهای بد رامین رضاییان.
گل محمدی در ارنج تیمش هم مشکل دارد. او بهترین بازیکنانش را نیمکت نشین می کند و بازیکنانی فیکس هستند که پیراهن پرسپولیس برای آنها گشاد است و همین می شود که آنها در هر بازی گل دریافت می کنند.
از مشکلات پرسپولیس گفتن زیاد است اما آقای گل محمدی لطفا همان معلم اخلاق باش. مربی صاحب سبک. نه پرخاشگر!
256 256
