به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، بهرنگ علوی خیلی زود وارد عرصه هنر شد. در ۱۱ سالگی به شکلی رسمی، در تئاتر شهر به روی صحنه رفت و در ۲۴سالگی، نخستین تجربه حرفه‌ای خود را به‌عنوان بازیگر جلوی دوربین سینما از سر گذراند.
پس از بازی در دیشب باباتو دیدم آیدا، علاوه بر آن‌که چند نقش فرعی و کم‌اهمیت را در فیلمهایی چون چند روز بعد، عیار ۱۴، ندارها و گزارش یک جشن تجربه کرد، در کلاس‌های بازیگری نیز شرکت کرد.
فعالیت حرفه‌ای علوی اما با آغاز دهه ۹۰ شکل گرفت. جایی که وی به‌عنوان نخستین تجربه این دهه، مقابل دوربین پرویز شهبازی در فیلم دربند رفت و در نقش بدمن این فیلم به اندازه‌ای دیده شد که از سوی داوران سی‌ویکمین دوره جشنواره فیلم فجر به‌عنوان نامزد نقش مکمل مرد انتخاب شد. پس از این دیده شدن بود که وی در نقش‌های اصلی‌تر فیلم‌ها و سریال‌ها به ایفای نقش پرداخت.
تا ابتدای نیمه دوم دهه ۹۰، علوی عموما برای بازی در نقش‌های بدمن انتخاب می‌شد اما در سال ۹۶ و با بازی در کمدی دشمن زن، یک نقش مستقل کمیک را تجربه کرد و به اندازه‌ای در استقلال بخشی به تیپ مجید موفق عمل کرد که عمده بازی‌ها او از آن سال به بعد را آثار کمدی تشکیل داد.
قابلیت انعطاف‌پذیر بازی علوی در نقش‌های کمدی سبب شد تا وی در زمره بازیگرانی قرار بگیرد که هم قابلیت بازی در آثار درام را دارد و هم تجربه‌های موفقی را در کمدی از سر گذرانده است. درواقع جنس کمیک بازی علوی بر بازی جدی او می‌چربید و راندمان بالایی را به خود می‌دید.
در روزگاری که کمدی‌های بصری، به سمت کلیشه شدن و تکرار آدم‌های فعال در این حوزه می‌رفت، سینمای ایران تشنه ابتکارها و فنبیانهای جدید در این حوزه بود. میمیک صورت علوی در کنار تنالیته صدای وی و تبحری که وی در طنازی ادای دیالوگ‌های بلند از خود نشان داد، سبب شد تا در کنار این پارامترها، طنازی‌های ذاتی وی و خلق فی‌البداهه‌هایی که کارگردانان بسیاری به آن معترف هستند، از وی یک بازیگر تازه‌نفس در زیست‌بوم کمدی ایران خلق کند.
البته که در این مسیر، علوی، حضور در آثار درام را نیز جدی گرفت تا جایگاه خود را به‌عنوان بازیگری که از قابلیت بالایی در نقش‌آفرینی در گونه‌های کمدی و درام برخوردار است، به اثبات برساند.
تازه بودن شاخصه‌های بازی علوی در این دو گونه سبب شده تا استقبال خوبی از سوی کارگردانان، متوجه او باشد. علوی در نیمه دوم دهه ۹۰ تا به امروز، در ۹ فیلم سینمایی، ۴ سریال تلویزیونی و ۳ کار در شبکه نمایش خانگی ظاهر شده. ضمن اینکه در این بازه، تجربه حضور در چند تئاتر را نیز پشت سر گذاشته است.
با نگاهی به کارنامه علوی متوجه می‌شویم که عمده آثار علوی، با اقبال بالایی از سوی مخاطب مواجه شده است. او در این سال‌ها، تگزاس ۲ و شادروان را در سینما، هشت‌ونیم دقیقه و بر سر دوراهی در تلویزیون و ساخت ایران ۳ را در شبکه نمایش خانگی داشته است.
علوی این روزها درحالی کمدی ۹ میلیاردی شادروان را به روی پرده دارد که در این اثر با بداهه‌ها و خصایصی که برای نقش خود مهندسی کرد، توانست نقش فرعی دایی را به یکی از قطب‌های کمیک فیلم تبدیل کند. از نوع گریم و نحوه پوشش وی تا طنازی‌های کلامی و خلاقیتی که وی در ادای تکیه‌کلام‌ها از خود نشان می‌دهد، یک خاطره خوب را برای مخاطبان به یادگار گذاشته است.
وی با آن‌که حضوری کوتاه در دقایق مختلف شادروان دارد اما با حفظ راکوردهای طنازانه خود، توانسته نخ تسبیح پررنگی را در سرتاسر اثر در دست گرفته و در کنار بازیگران اصلی، به یکی از قطب‌های طناز فیلم تبدیل شود که بخشی از بار کمدی را به دوش می‌کشد.
این تجربه جدید نشان می‌دهد که علوی تا چه اندازه قادر است با حضور در نقش‌ها و موقعیت‌های جدید، قابلیت‌های مختلف کمتردیده‌شده‌ای از خود را به رخ بکشد. از این بازیگر، انتظار زیادی برای رونمایی از وجوه دیگر بازی‌اش در کارهای آینده می‌رود.
