به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اکوایران، اخیرا با وجود نوسانات شدید قیمتی، نظریه های بسیاری را از دولت شنیده ایم، "فعلا خانه نخرید، فعلا گوشی نخرید، ارز نخرید تا ارزان شود، مردم مرغ گران را نخرند" ؛ انگار تنها راهی که به ذهن سیاستمداران می رسد، دخالت های دستوری در بازار است؛ بی ثباتی قیمت ها موضوع جدیدی در اقتصاد ایران نیست؛ به عنوان مثال رشد اسمی تولید ناخاص داخلی در 15 سال گذشته نوسانات شدیدی داشته به طوری که در پاییز 94 منفی یک درصد و در بهار 98 حدود 40 در صد بوده است. این شاخص به وضوح عدم ثبات در اقتصاد ایران را نشان می دهد.
باید گفت کلید قطع این نوسانات قیمتی یک چیز است؛ پیگیری ثبات قیمت ها در کوتاه مدت از طریق اجرای سیاست های پولی غیرانبساطی و پیگیری ثبات مالی در بلندمدت از طریق تقویت نظارت بر بانک ها. برای تثبیت اقتصاد لازم است نوسانات حجم پول مدیریت شود. تردیدی وجود ندارد که نوسانات حجم پول از نرخ سود شبکه بانکی نشات می گیرد، با افزایش نرخ سود، رشد حجم پول و تقاضای کل محدود شده وامکان کنترل تورم محتمل تر است. اما توجه به این نکته ضروری است که استفاده از نرخ سود اسمی برای کنترل تورم، حتما در میان مدت سیاست اثرگذاری است اما این اقدام باعث رشد حجم پول و تثبیت خلق دارایی های جدید می شود و ممکن است در بلند مدت ثبات مالی را به خطر بیندازد؛ بنابراین بانک مرکزی علاوه بر کنترل تورم باید به ثبات مالی در بخش بانکی نیز توجه داشته باشد.
در کل باید گفت راه درست اعتماد به اصول بازار است نه دخالت های دلخواه و نظریه های اینچنینی!
