خبرگزاری مهر، گروه بین الملل - محسن فائضی: طی یک سال اخیر حجم تنش عملیات های شهادت طلبانه و مسلحانه فلسطینی ها علیه اشغالگران رشد قابل توجهی داشته است. اما آنچه صهیونیست ها را کلافه و هراسان کرده، مسلحانه بودن و گسترش آن به درون سرزمین های اشغالی ۱۹۴۸، یعنی عمق تل آویو است؛ به گونه ای که در ۲ ماه حدود ۲۰ اسرئیلی در ۶ عملیات کشته شدند.
این ترس و حجم عملیات ها موجب شده ایتمار بن غفیر و مای گولان دو عضو تندرو کنست (نام پارلمان) رژیم صهیونیستی درصدد ارائه پیش‌نویس قانونی در رابطه با اعدام فلسطینیان مجری عملیات‌های شهادت‌طلبانه در اراضی اشغالی هستند. پیش‌نویس قانون مذکور قرار است هفته آینده(ابتدای خرداد ماه) به کمیته قانونگذاری کنست ارائه شود.
قانون اعدام در سرزمین های اشغالی
در آیین یهود مانند اسلام حکم اعدام وجود دارد. حتی در ابتدای اعلام تشکیل جعلی اسرائیل، قانونی مبنی بر قانونی بودن یا نبودن آن وجود نداشت. تا آنکه در سال مجازات اعدام در سال ۱۹۵۴ با تصویب کنست قانون اعدام لغو شد و به نوعی از لیست احکام قضایی کنار گذاشته شد.
سابقه های ناکام برای احیای قانون اعدام
برخی احزاب در رژیم صهیونیستی تلاش هایی به منظور احیای قانون اعدام علیه فلسطینی ها انجام داده اند. احزاب تندرو بارها لایحه اعدام را برای مبارزین فلسطینی به پارلمان ارائه کرده اند؛ اما با توجه به احزاب سکولار و منسوخ و پر هزینه بودن اعدام در جهان کنونی تاکنون به تصویب نرسیده است.
معروف ترین تلاش برای احیای اعدام مربوط به سال های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ است. از سال ۲۰۱۵، لیبرمن رئیس حزب اسرائیل بیتنا، در وعده های انتخاباتی اش این را مطرح کرد که طرح قانون اعدام برای فلسطینی ها را ارائه خواهد کرد. سال ۲۰۱۷ این قانون ارائه شد. لیبرمن و بقیه پیشنهاد دهندگان این لایحه آن را مجازاتی بازدارنده برای کسانی که قصد حمله دارند توصیف می‌کردند.
بر این اساس، دادگاه‌های نظامی رژیم صهیونیستی اجازه خواهند داشت با رای اکثریت جمعی از قضات، همه کسانی را که به اتهام تروریست محاکمه می‌شوند، به مرگ و اعدام محکوم کنند. به زبان ساده این اصلاحیه نه تنها چراغ سبزی به دادگاه‌های نظامی برای صدور مجازات اعدام است، بلکه این مجازات را در موارد غیر خاص نیز عادی‌سازی می‌کند. ضمن آنکه براساس آن این لایحه بسیاری از اسرای فلسطینی در معرض حکم اعدام قرار می گفتند. لذا این طرح حمله ای بود به زندانیان سیاسی فلسطینی و تلاشی برای سرکوب کسانی که در برابر اشغال فلسطین مقاومت کرده بودند.
این طرح سال ۲۰۱۸ به رای گیری هم گذاشته شد. طرح احیای مجازات اعدام در دور اول رای‌گیری در پارلمان صهیونیست ها با ۵۲ رای موافق (از ۱۲۰ کرسی) در مقابل ۴۹ رای مخالف به تصویب رسید. این طرح نیاز داشت برای تبدیل شدن به قانون، دو بار دیگر مورد تایید کنست رژیم صهیونیستی قرار بگیرد که تغییرات پارلمانی و فروپاشی های پیاپی کابینه فرصت به رای گذاشته شدن را نیافت. به طور مثال نتانیاهو گفته بود: در موردهایی بسیار افراطی، بعضی از افراد جنایات هولناکی مرتکب می‌شوند. آنها لیاقت زنده ماندن ندارند.
لیبرمن که آن زمان وزیر جنگ رژیم صهیونیستی بود گفته بود: عاملان حملات تخریبی دیگر نمی‌توانند امید داشته باشند که پس از چند سال زندان یا در جریان مبادله با زندانیان اسرائیلی آزاد شوند. ما نباید اجازه دهیم که آنها (فلسطینی‌ها) پس از قتل در زندان بمانند، از شرایط مطلوب آنجا لذت ببرند و شاید حتی در آینده آزاد شوند. ادبیاتی که کاملا نشان دهنده نگرانی آنها از تکرار تبادل بزرگ شالیت است.
شالیت نام نظامی صهیونیستی است که در سال ۲۰۰۵ توسط حماس اسیر شد که بعدا عامل تبادلی میان غزه و رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۱۱ شد. در این تبادل بسیاری از شخصیت های مشهور مقاومت فلسطین از حمله یحیی سنوار( مسئوا کنونی حماس در نوارغزه) آزاد شدند و امروز رسانه های صهیونیستی می گویند کاش او را زنده نگذاشته بودند. گفتنی است در این تبادل از جمله ۴۵۰ اسیر حبس ابد، تمام ۳۰ زن اسیر( که برخی حبس ابد بودند)، ۴ اسیر اهل قدس و ۶ عرب اسرائیلی (دارای تابعیت صهیونیست) آزاد شدند.
اعدام میدانی
اعدام میدانی، واقعیتی است که نادیده گرفته می شود. اسرائیل در واقعیت به گونه دیگری فلسطینی ها را اعدام می‌کند.در ماه های اخیر اعدام میدانی باز به صدر اخبار برگشته است. دو ماه پیش ارتش رژیم صهیونیستی رسما قانون جدیدی را ابلاغ کرد که نظامیان صهیونیست مختارند حتی در صورتی که مهاجم فلسطینی مسلح نباشد و خطر جدی آنها را تهدید نمیکند؛ به سوی او شلیک کنند.
یا در مثال دیگری سال گذشته جنبش فلسطینی الاسیره نیز در بیانیه‌ای اعلام کرد که شیوه رفتار اداره زندان با اسیر العمور یکی از اسرایی که در زندان به شهادت رسید نشان می‌دهد که شهادت وی یک ترور و اعدام حقیقی بوده و این بیانگر ادامه سیاست اهمال پزشکی در حق اسرا در داخل زندان‌ها است.
جنبش الاسیره عنوان کرد که رژیم صهیونیستی در جریان انتقال این اسیر فلسطینی به بیمارستان زندان صحرایی نفحه، او را بیش از ۱۴ ساعت در راهرو نگه داشته بود و این دلیلی قاطع بر اوج جنایات این رژیم در حق این اسیر فلسطینی است. اسرای فلسطینی در اعتراض به شهادت اسیر «سامی العمور» در زندان رژیم صهیونیستی، یکی از بخش‌های زندان عسقلان را به آتش کشیدند.
جمع بندی
صهیونیستها به دنبال احیای قانون اعدام هستند تا هزینه را برای مجریان عملیات های مقاومتی افزایش دهند. مانند قوانین سخت زمان بالای اسرارت، عدم حق مرخصی و بازدید های محدود همراه با شیشه های جدا کننده و یا حکم تخریب منزل مجری عملیاتی که به شهادت رسیده یا در زندان است.
اما اینگونه احکام ها، تنها بر حجم واکنش فلسطینی ها برای دفاع از خودشون خواهد افزود و با توجه به واکنش های بین المللی به احیای حکم اعدام در این شرایط پر تنش، بنظر می رسد تصویب این قانون تحقق نخواهد یافت.
