فربد فدایی، استاد روانپزشکی دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری فارس، درباره «بیماری روانی اختلال دوقطبی»، بیان داشت:در این بیماری گاهی از اوقات فرد سرحال و خیلی خوشحال، پرحرف،پرتحرک و پرنشاط است.
وی ادامه داد: فرد فکر می‌کند همه کارها برای او ساده و قابل انجام دادن است؛ بنابراین ممکن است چندین کار را با هم شروع کند؛ بدون اینکه به فکر این باشد که چگونه آنها را خاتمه دهد.
این استاد روانپزشکی دانشگاه گفت: فرد به دنبال کارهای لذت‌بخش می‌رود، بدون اینکه به عواقب آنها فکر کند. احساس بزرگ‌منشی دارد و ویژگی‌هایی برای خود قائل است که واقعا در عالم خارج وجود ندارد.
فدایی متذکر شد: چنین افرادی پس از مدتی که چند هفته طول می‌کشد ممکن است دچار حالت‌های افسردگی شوند؛ یعنی فرد احساس می‌کند زندگی هیچ ارزشی ندارد؛ جملاتی مانند کاش نبودم، کاش می‌مردم و احساس می‌کند فرد بی‌ارزشی است؛ کم حرف شده و اشتهایش به غذا کم می‌شود، نمی‌تواند شب‌ها راحت بخوابد و تمرکز فکری خود را از دست می‌دهد که این‌ها نشانه افسردگی است.
وی با اشاره به مفهوم دوقطبی، خاطرنشان کرد: مفهوم این بیماری این است که فرد دو قطب دارد؛یکی از قطب‌ها سرخوشی بیمارگونه است و دیگری حالت افسردگی است؛ این افسردگی ممکن است چند ماه طول بکشد.
این استاد روانپزشکی دانشگاه با اشاره به چگونگی درمان بیماران دوقطبی، ابراز داشت:درمان عبارت است از استفاده از داروهای متعادل‌کننده که متعدد هستند و روانپزشک بر حسب وضعیت بیمار و نوع فرعی‌تر اختلال دوقطبی، از آن استفاده می‌کند.
فدایی تصریح کرد: مانند بیشتر بیماری‌ها استفاده از دارو در این بیماری الزامی است تا زمانی که بیمار بتواند شرایط باثباتی داشته باشد. معمولاً تا زمانی که فرد 30 ساله شود حتماً باید از این داروها استفاده کند؛ در صورتی که چندین بار این دوره‌ها تکرار شده باشد.
وی افزود: زمانی که فرد به یک حالت ثبات رسید؛ یعنی از نظر شغلی، تحصیلی و خانوادگی، ممکن است راجع به قطع یا کاهش داروها اقدام شود؛ضمن اینکه این بیماری در صورت درمان هیچگونه تداخلی با یک بیماری ساده و طبیعی ندارد.
انتهای پیام/
