دومین شب از برنامه ویژه ایام شهادت حضرت زهرا (س) با سخنرانی حجت‌الاسلام حسین انصاریان و مرثیه‌خوانی سیدمهدی میرداماد از پخش شد.
حجت‌الاسلام حسین انصاریان در این برنامه اظهار داشت: از متن سوره مبارکه آل‌عمران این چنین برداشت می‌شود که آیات قرآن دارای تأویل است، یعنی غیر از معنای ظاهری، معنای دیگری هم دارد. خداوند در آیه شریفه می‌فرماید «وَمَا یَعْلَمُ تَاوِیلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْم».
وی با اشاره به به اینکه تشخیص معنای دیگر آیات، غیر از معنای ظاهرش یک علم است که جزء خدا، راسخونِ در علم، یعنی آن‌هایی که یک دانش الهیِ ملکوتیِ ثابت دارند، از آن اطلاعی ندارند، تصریح کرد: فرق بین راسخونِ در علم و عالمان دیگر این است که آن‌ها هرگز نمی‌گویند امروز این است، دیروز آن بود، آنچه امروز گفتیم، امروز نمی‌گوییم یا امروز یک چیز دیگری می‌گوییم چرا؟ چون علم آن‌ها بنا بر دو آیه قرآن سوره اعراف و سوره یوسف، من‌الله است، «اَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لا تَعْلَمُون» یک آیه در سوره اعراف «انِّی أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُون».
انصاریان با اشاره به اینکه وقتی پروردگار عالم، تاویل را منحصر به خودش و راسخون در علم می‌داند، هرکس دیگری دست به تاویل قرآن بزند تحریف قرآن است، گفت: عاشق تاویلی برو سراغ خدا، برو سراغ پیغمبر و اهل‌بیت که صدیقه‌کبری هم در همین اهل‌بیت است، اما اگر سراغ خدا و راسخون در علم نمی‌روی و تاویل می‌کنی، پس تاویل تو تحریف است.
این مفسر قرآن کریم با اشاره به تاویل دو آیه قرآن در سوره الرحمن که راسخون تأویل آن را بیان کرده‌اند، تصریح کرد: در ظاهر این آیات درباره یک نعمت طبیعی بحث می‌شود که داریم «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقیان» دو تا دریا است که با هم برخورد دارند، یعنی بهم چسبیده هستند که الان دیگر این دو تا دریا روشن شده است یکی اقیانوس هند است و دیگری اقیانوس اطلس است. اقیانوس اطلس خیلی بزرگ است یعنی از هند، کناره این اقیانوس را تا کنار اقیانوس اطلس با هواپیما طی کنید، ۱۴ ساعت می‌شود. یکی از این‌ها اقیانوس اطلس است که سپید و آبش یخ، اما آب اقیانوس هند لجنی و گرم است و این دو تا بهم چسبیدند.
وی اضافه کرد: میلیارد‌ها سال است که این دو تا آب با هم قاطی نمی‌شوند «بَیْنَهُما بَرزَخٌ لایَبْغیان» این در او نمی‌ریزد، او در این نمی‌ریزد، «یَخْرُجُ مِنْهُما اللّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجان» این ظاهر است، یعنی یک امر طبیعی در این جهان را به رخ مردم می‌کشد که این دو تا دریا با هم قاطی نمی‌شود، در حالی که رنگ‌هایشان، مزه‌شان هم، یکی نیست و حتی سرد و گرم هم هستند و لولو و مرجان هم تحویل می‌دهند. این کار کیست؟ اگر کار کسی غیر از خداست، کار کیست؟
انصاریان با اشاربه اینکه در این آیه یک نشانی از پروردگار است، اما تاویلش چیست که فقط خدا می‌داند و راسخونِ در علم، گفت: راسخون می‌فرمایند این دو دریا یکی امیرالمومنین است و یکی فاطمه زهرا، مَرَجَ الْبَحْرَیْن. امام زین‌العابدین می‌فرماید شگفتی‌های آفرینش خدا در دریا است نه روی زمین، یعنی زمین شگفتی ندارد، اما دریا شگفتی دارد. چه شگفتی‌هایی در دریا است؟ پیغمبر چنانچه که اهل‌سنت هم نقل کردند به امیرالمومنین فرمود اگر جن و انس نویسنده شوند، تمام دریا‌ها مرکب شوند، تمام درختان قلم شود و بخواهند با شماره، ارزش‌های وجودی تو را، ارزش‌های عقلی، فکری، اخلاقی و ملکوتی تو را بنویسند، مرکب‌ها تمام می‌شود، عمر جن و انس هم تمام می‌شود و این قلم‌ها هم تمام می‌شوند، اما ارزش‌های تو در شمردن تمام نمی‌شود.
این سخنران با بیان اینکه «کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست/ که‌تر کنم سر انگشت و صفحه بشمارم»، تصریح کرد: این یک دریا، دریای دیگری که فضائلش قابل شمردن نیست، صدیقه کبری است، لولو امام مجتبی است، مرجان هم ابی‌عبدالله است، حالا شما می‌توانید ارزش‌های وجود حضرت مجتبی یا ارزش‌های وجودی ابی‌عبدالله را به شماره آورید؟
وی با اشاربه به اینکه دو مطلب یکی از ابن‌ابی‌الحدید و دیگری هم از تفسیر فرات کوفی که مربوط به حدود قرن سوم و چهارم درباره عظمت دریایی مثل علی و دریایی مثل زهرا (ص) بگویم، تصریح کرد: امیرالمومنین می‌فرماید: «اِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا» ما نظام‌داده و دست‌پرورده شخص پروردگاریم، چه کسی می‌توانسته علی بسازد؟ اگر ساختنی بود تا حالا پدر و مادر‌ها یا اساتید یا معلم‌ها ۲میلیون علی ساخته بودند! ما انا یعنی من، پیغمبر، حسن، حسین، امامان از نسل حسین، ما جمعاً صنائع‌ُ ربنا، نظام‌داده و دست‌پرورده او هستیم. او ما را اینگونه پرورش و سروسامان داد. ایشان ادامه می‌دهد «والناس بعد صنایع لنا» و مردم بعد از این نظام‌داده و دست‌پرورده ما هستند، کدام مردم؟ همان‌هایی که از شدت عشق به علی در برخورد با حادثه رودربایستی نداشتند همان‌هایی که با سر وارد حادثه شود و سر دار بروند و زبان‌شان از گردن‌شان قطع شود، این مردم دست پرورده ائمه هستند نه منافق، مشرک و کافر. یعنی مردم پاک، آگاه، خبیر، با تربیت، باتقوا و. دست‌پرورده امامان هستند.
انصاریان اضافه کرد: ابن ابی‌الحدید در شرح نهج‌البلاغه‌اش جلد ۱۵ صفحه ۱۳۲، آورده است، «انَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ اَلنَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا» آن وقت می‌گوید هذا کلامُ عظیم، این را یک سنی نه من شیعه می‌گوید که این سخن بزرگی است. «آلٍ علی‌الکلام» فوق همه کلام در جهان است «و معناءٌ آلٍ علی المعانی» معنی‌اش فوق تمام معانی در این عالم است. ابن‌الحدید می‌گوید امیرالمومنین می‌فرماید «لیسَ لِاحدٍ من البشر علینا نعمه» نعمت در اینجا یعنی برتری و فضل، احدی در این عالم بالاتر و برتر از ما نیست، یعنی نمی‌تواند باشد، مگر بقیه مردم چقدر دارند که یا مساوی ما باشند یا برتر از ما باشند؟ «بل الله تعالى هو الذی أنعم علینا» این خداوند است که از سر لطف و احسانش همه چیز به ما اهل‌بیت داده است. امیرالمومنین می‌فرماید، «فلیس بیننا و بینه واسطه» بین ما و خدا هیچ واسطه‌ای نیست، افاضات به ما بدون واسطه است، «واسطه و الناس بأسرهم صنائعنا»، اما بین همه مردم و خدا واسطه‌ای وجود دارد، «فنحن الواسطه بینهم و بین الله» ما واسطه بین مردم و خدا هستیم، اگر مردم این واسطه را قطع کنند، در دنیا و آخرت هیچی نصیب‌شان نمی‌شود.
این مفسر قرآن کریم ادامه داد: اگر مردم این واسطه را قطع کنند، حیوان می‌مانند و حیوان هم می‌میرند. یکی می‌گفت این کفار، منافقین و مشرکین گاو به دنیا آمدند، الاغ هم می‌میرند. خدا بدون اهل بیت چیزی به مردم نمی‌دهد، حالا شما می‌گویید میلیارد‌ها بی‌دین در دنیا است که بسیار پول‌دار هستند! پول برای اینگونه افراد که فیض الهی نیست، آنان هیچ چیزی ندارند.
انصاریان گفت: بعد ابن ابی الحدید ادامه می‌دهد، «هذا مقامٌ جلیل» این خیلی مقام بزرگی است، ظاهرش را شنیدی که چیست، اما باطنش، «باطنه أنهم عبیدالله» اهل‌بیت پیش خدا بالاترین مقام را دارند و آن مقام عبداللهی‌شان است. حالا عبد یعنی چه؟ «أن الناس عبیدهم» و مردم بندگان آن‌ها هستند نه به معنای برده، به این معنا که همه سعادت دنیا و آخرت مردم در گِرو اطاعت از آن‌ها است، عبید در رابطه با مردم یعنی اطاعت که این مقام امیرالمومنین است.
این سخنران مذهبی با اشاره به جایگاه حضرت زهرا براساس تفسیر فرات گفت: در خصصوص صدیقه‌کبری در تفسیر فرات آمده است که امام صادق از امام باقر، امام باقر از رسول‌خدا نقل می‌کند «اذا کان یوم‌القیامه نادی منادٍ من بُطنان العرش» وقتی قیامت شود از باطن عرش‌الله یک صدازننده‌ای صدا می‌زند «یا مَعْشَرَ الْخَلاَئِقِ غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ» چشم‌هایت را فرو بگذارید، یعنی شما حق نگاه کردن به این شخصی که می‌خواهد رد شود ندارید. یعنی خدا محرم و نامحرمی را به قیامت هم می‌کشاند. «حتی تَمرُ بنتُ حبیب الله الی قَصرها» تا دختر محبوب خدا به طرف کاخ بهشتی‌اش حرکت کند. حقی برای شما اهل محشر نیست که یکبار او را نگاه کنید، او محرم خداست نه محرم شما «فَتمُر الی قصرها، فاطمه اِبنتی و علیه ریطتان» دختر من فاطمه به طرف کاخش حرکت می‌کند درحالی که دو تا پارچه سبزرنگ به تنش است، «خضروان حول‌ها سبعون الف حوراء» اطراف او را ۷۰ هزار حوریه بهشت می‌گیرد.
وی ادامه داد: «فاذا بلغت الی باب قصرها» وقتی به در ورودی کاخ می‌رسد «وَجدَت الحسن قائم» می‌بیند جیگر گوشه‌اش امام حسن ایستاده و «و الحسین قائما مقطوع الرأس»، اما حسین با سری جدا روی زمین افتاده است «فتقول للحسن من هذا؟» دخترم زهرا به پسرش حضرت مجتبی می‌گوید که این بدی روی زمین افتاده سربریده کیست؟ «فیقول هذا اخی» مادر این برادر من است «ان أمه ابیک قتلوه» این مردمی که ادعای امت کردن می‌کردند، او را کشتند «و قطعوا رأفه» و سرش را هم از بدن جدا کرد «فیأتی‌ها النداء من عند اللّه» اینجا دیگر مقام زهرا آشکار می‌شود، خداوند خودش به زهرا خطاب می‌کند «یا بنت حبیب اللّه انی أریتک ما فعلت به امه ابیک» من حسین تو را به این شکل به تو ارائه دادم که اولاً بدانی امت با او چه کردند، ثانیاً «لانی ذخرت لک عندی تعزیته بمصیبتک فیه» من یک آرامشِ دائمیِ همیشگی را به خاطر این مصیبت در این عالم آخرت برای تو ذخیره و اندوخته کرده بودم که حالا می‌خواهم این آرامش را به تو بدهم، این پیش من ذخیره بود. «اِنی جعلت لَتعزیتک بمصیبتک انی لا انظر فی محاسبه العباد» این آرامشی که می‌خواهد به تو بدهم این است که من حساب احدی را محاسبه نمی‌کنم، «حتی تدخلی الجنه انت و ذُریتک و شیعتک و من اولادکم معروفا ممن لیس هو من شیعتک» تا اینکه تو، نسل تو، شیعه تو و هر کسی که به شما یک خوبی کرده که شیعه شما هم نبوده، وارد بهشت شود.
انصاریان تصریح کرد: به خاطر زهرا فکر می‌کنید چند میلیارد وارد بهشت می‌شوند؟ این آرامشی است که خدا به زهرا (س) می‌دهد. «فتدخل فاطمه ابنتی الجنه و ذریت‌ها و شیعتها و من اولاد‌ها معروفا ممن لیس هو من شیعتها فهو قول اللّه» پیغمبر می‌فرماید این پیاده‌شده گفتار خدا است که در دنیا در قرآن فرمود «لا یَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَکْبَر» سوره انبیاء آیه ۱۰۳، این‌ها در قیامت به خاطر زهرا هیچ ترس و هراسی سراغ‌شان نمی‌آید «وَ هُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُون» هر چه در بهشت بخواهند برای آن‌ها است و دائمی هم است. بعد پیغمبر فرمود این‌ها چه کسانی هستند که چنین لطفی به آن‌ها شده است؟ «هی و اللّه فاطمه و ذریت‌ها و شیعتها و من اولادهم معروفا ممن لیس هو من شیعتها» این‌ها فاطمه، نسلش، شیعیانش و آن‌هایی که شیعه نبودند و به آن‌ها خوبی کردند، هستند.
یادآور می‌شود در ادامه سخنرانی حاج شیخ حسین انصاریان، سیدمهدی میرداماد به مدح و منقبت حضرت صدیقه کبرا، فاطمه زهرا سلام‌الله علی‌ها پرداخت.
