به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از فرارو؛ کشف گونه‌های جانوری جدید در جهان گویا به پایان نرسیده و در جدیدترین مورد خبر می‌رسد که جانورشناسان در غاری در آمریکای جنوبی، گونه‌ای صدف غارنشین به نام Eupera troglobia را یافته اند که تاکنون برای علم ناشناخته بود.
به گزارش sci-new،Eupera یک سرده نرم تنان دوکفه‌ای از خانواده Sphaeriidae است که نسبتاً در سراسر آمریکای جنوبی گسترده است. این نرم تنان به طور معمول در ریشه‌های سنبل آبی که در محیط‌های آرام آب شیرین شناور است، یافت می‌شود. در مجموع ۱۱ گونه علمی شناخته شده از این جاندار در آمریکای جنوبی و در شرق رشته کوه آند وجود دارد که همه آن‌ها دارای رنگدانه پوسته مشخصه با لکه‌های قهوه‌ای تیره به رنگ پایه بژ هستند.
دکتر رودریگو لوپس فریرا از دانشگاه فدرال لاوراس و دکتر لوئیز ریکاردو سیمونه از موزه جانورشناسی دانشگاه سائوپائولو در خصوص این کشف جدید اظهار داشتند: «نرم تنان معمولی تروگلوبیت (غارنشین) معمولاً ویژگی‌هایی مانند عدم وجود رنگدانه و چشم و همچنین کاهش در اندازه پوسته را ارائه می‌دهند. دوکفه ای‌های کوچک غار Casa de Pedra در منطقه مرکزی برزیل نیز دارای ویژگی‌های مشابهی هستند که به عنوان تروگلوبیت طبقه بندی می‌شوند؛ عدم وجود رنگدانه، پوسته شکننده و اندازه کوچک».
اولین توصیف از Eupera troglobia در گزارش فنی مرکز ملی اکتشاف و حفاظت غار برزیل در سال ۲۰۰۶ ظاهر شد. در آن گزارش، بررسی جانوری غار Casa de Pedra با تمرکز بر بی مهرگان ارائه شد. اگرچه نویسنده عکس‌هایی از این صدف را ارائه کرده بود، اما توجه چندانی به آن نشده است، زیرا تصور می‌شد توسط آب به داخل غار برده شده است. در سال ۲۰۱۰، دکتر لوپس فریرا به این گزارش دسترسی پیدا کرد و این احتمال را در نظر گرفت که صدف مورد اشاره به دلیل رنگدانه آن ممکن است یک گونه غارنشین جدید باشد.
در سال ۲۰۲۱، دکتر لوپس فریرا و دکتر ریکاردو سیمون برای یافتن نمونه‌های از این جاندار، به اکتشاف در غار Casa de Pedra پرداختند. اگرچه غار تا حدی زیر آب رفته بود، اما محققان توانستند نمونه‌هایی را بیابند و آن‌ها را در مقاله‌ای در مجله Subterranean Biology توصیف کردند. آن‌ها در این مقاله خود تأکید کردند: «Eupera troglobia تنها گونه‌ای است که فاقد لکه‌های تیره است و پوسته‌ای به رنگ زرد کم‌رنگ یکنواخت دارد که گونه جدید را از خویشاوندانش متمایز می‌کند. آن‌ها در پایان مقاله خود اشاره می‌کنند: «کشف ما آخرین یادآوری در مورد اهمیت حفاظت از زیستگاه‌های شکننده زیرزمینی با توجه به گنجینه‌های موجود در آن‌ها است.»
