اما صادق علیه السلام میفرمایند: زمانی که نبی خدا صلی الله علیه و آله مبتلا به بی حالی و کسلی و چشم زخم و یا سردرد میشد دست به آسمان برمیداشت و حمد و فلق و ناس را میخواند سپس برپیشانی میکشیدند و ایشان بی حالی و کسلی و چشم زخم و یا سردردشان برطرف میشد.
در میان ادیان الهی، اسلام، بهترین، محکم‌ترین و دقیق‌ترین وسیله ارتباط با ماورای طبیعت را در دسترس دارد که همانا قرآن کریم است.
در ادیان دیگر اگر مفهوم ارتباطات معنوی و نوع اذکار و اوراد و مناسک مذهبی، ساخته و پرداخته ذهن بشری است ـ‌که دشواری ارتباط را به دنبال دارد‌ـ، در اسلام، حقیقت انکارناپذیری است که آموزه‌های وحیانی در اختیار مسلمانان قرار داده و سهولت و آسانی ارتباط معنوی را فراهم نموده است.
در ارتباط با خدای جهانیان، الفاظ و معانی قرآنی که کلام الهی است، از تأثیرگذاری بیشتری نسبت به دیگر الفاظ و معانی بشری برخوردار می‌باشد.
سخن گفتن با دوست با سخنانی که او دوست دارد، تنها با خواندن قرآن میسّر است که سخن اوست و دست تحریف را به ساحتش رخنه و راهی نبوده است.
ورود به ساحت قرآن که پناهگاه محکم و قلعه متبرّک الهی است، آن چنان فضای امید، اعتماد و اطمینان را در دل ایجاد می‌کند که دیگر هیچ رنج و دردی را یارای مقابله و دوام با آن نمی‌باشد؛
(اَلا بِذِکرِ اللهِ تَطمَئنُّ القُلوبُ) (رعد/ 28)«آگاه باشید که دل‌ها با ذکر و یاد خداوند آرامش می‌یابد.»
(وَ هذا ذِکرٌ مُبارکٌ أنزَلناهُ ...) (انبیاء/50)«این [قرآن] ذکر مبارکی است که نازل کردیم.»
(اِنّا نَحنُ نَزَّلنَا الذِکرَ وَ اِنّا لَهُ لَحافِظُونَ) (حجر/9)«ما قرآن را فرو فرستادیم و قطعاً نگهدار آنیم.»
امید به زندگی بهتر و امید به آینده بهتر، یکی از مهم‌ترین ابزاری است که از نگرانی‌ها کاسته و شادابی و طراوت روحی را در انسان زنده نگه می‌دارد.
به ویژه آنجا که امید از جانب خدای قادر و توانا و مهربان نوید داده شود و با بندة خود چنین نجوا نماید
(لا تَقنَطوُا مِنَ رَحمَهِ اللهِ اِنَّ اللهَ یَغفِرُ الذُّنوُبَ جمیعاً) (زمر/53)«از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‌آمرزد.»
و از زبان حضرت یعقوب چنین می‌فرماید
(لا تَایئَسُوا مِن روحِ اللهِ انَّهُ لا یَایئَسُ مِن رُوحِ اللهِ اِلاّ القَوْمُ الکافِروُنَ) (یوسف/87)«(در پیدا کردن یوسف) از رحمت خدا مأیوس نشوید که تنها گروه کافران از رحمت خدا مأیوس می‌شوند.»
بدیهی است صدور بیمه نامه‌ای با این صراحت و عطوفت از سوی خداوندی که به هر چیزی قادر و توانا می‌باشد، نه تنها بیماری‌های روحی را درمان می‌نماید، بلکه از پدید آمدن آن هم جلوگیری می‌کند.
«عن اسماعیل بن أبان یرفعه الی النبی9قال: قال رسول الله9لجابر بن عبدالله: یا جابر! ألا أعلّمک أفضل سورة أنزلها الله فی کتابه؟ قال: فقال جابر: بلی بأبی أنت و امی یا رسول الله علّمینها، قال: فعلَّمه الحمدالله امّ الکتاب؛ قال: ثم قال له: یا جابر ألا أخبرک عنها؟ قال: بلی بأبی أنت و أمی فاخبرنی، قال: هی شفاء من کلّ داء الاّ السّام یعنی الموت.» (عیّاشی،1/34)
«رسول اکرم9به جابر فرمود: آیا بهترین سوره‌ای را که خدا در کتابش فرستاده به تو بیاموزم؟ جابر گفت: بلی ـ‌پدر و مادرم فدای تو باد یا رسول الله‌ـ به من بیاموز.
پس رسول اکرم سوره حمد را که ام الکتاب است به او آموخت.
سپس فرمود: ای جابر! دوست داری از ویژگی آن برای تو بگویم؟ گفت: بلی پدر و مادرم فدای تو باد. حضرت فرمود: این سوره شفای هر درد و بیماری است جز مرگ.»
