مستانه مهاجر از جنبش زنان سینماگر انصراف داد

او در حالیکه معتبرترین جایزهء بازیگرى را در دست داشت عشق را میان همه مساوى کرد و گفت: عاشق تمام مردم ایران هستم حتى آنها که زندگى ام را نابود کردند. و همه را بخشید. دیشب براى من درس بزرگى شد و یکبار دیگر یاد آور این نکته بود که صبر و صداقت فقط رنج نیست بلکه رشد و صیانت هم هست. و همچنان دیدم که توفیق و جایزه ها همیشه با نقشه و سیاست بدست نمى آید. براى من دیشب این معصومیت بود که گوى سبقت را از ماجراهاى شخصى مى ربود. قرار ما این نبود. مى پنداشتم این فعالیت مدنى و راهى که به آن پیوستم اهرمى است براى توقف آزار و تعرض به زنان جامعه، نه بدنام کردن و فروپاشى روح و روان افراد ، آنهم فقط سینما . ولى مدتى است میبینم این اقدام مهم اجتماعى ، با روشى غلط به ضدِّ خودش دارد تبدیل میشود و در این میان این فقط سینماى مااست که مورد هجوم بى وقفه قرار گرفته است. شاید نمیتوانم بدرستى احساسم را بگویم اما اینرا میدانم که بدلایلى با روش شما ( نه با اهدافمان ) در تعارضم و فکر میکنم دیگر براى جمع ٨٠٠ نفرى شما مفید نیستم. ترجیح میدهم در وقتى دیگر با راهکارى خردمندانه تر ، دور از هر گونه خشمى به این راه بپیوندم. از این رو امضاى خود را از شما دوستان پس میگیرم.»