به گزارش اقتصادنیوز مارک اپیسکپوس، تحلیل گر مجله نشنال اینترست، با انتشار یادداشتی با عنوان «آیا روسیه در شرق اوکراین دست بالا را به دست می‌آورد؟» ضمن اشاره به تفاوت میان واقعیت‌های جنگ و آن‌چه اوکراینی‌ها از جریان درگیری‌ها منعکس می‌کنند، استدلال کرده به رغم درخواست برخی کارشناسان، بعید است که تغییری در سیاست های غربی در جنگ اعمال شود.
در حالی که نیروهای روسی با توجه به مزیت‌های خود در شرق اوکراین فشار بیش‌تری وارد می‌آورند، کمپین فشار حداکثری غرب علیه کرملین با سخت‌ترین آزمایش تاکنون مواجه شده است.
سیویرودونتسک، آخرین دژ اوکراین در منطقه لوهانسک که در آن سوی رودخانه در نزدیکی لیسیچانسک قرار دارد، تحت حملات هوایی و آتش توپخانه روسیه قرار گرفته است. به گفته اولکساندر استریوک، شهردار سیویرودونتسک: «در حومه شهر نبردهایی در جریان است. شلیک گلوله‌های عظیم توپخانه در طول شبانه‌روز متوقف نمی‌شود. شهر به طور سیستماتیک در حال تخریب است و 90 درصد ساختمان‌های شهر آسیب دیده‌اند«.
اکوایران در این باره نوشت: نیروهای روسی از اوایل ماه می در تلاش برای به دام انداختن نیروهای اوکراینی واقع در منطقه کلیدی سیویرودونتسک-لیسیچانسک از سه جهت به سمت این شهر پیشروی کرده‌اند. مقامات وابسته به جمهوری خلق لوهانسک -که طرفدار روسیه هستند- روز جمعه به خبرگزاری روسی ریا گفت که سیویرودونتسک اکنون به طور کامل محاصره شده است.
در حال حاضر، در شهر سیویرودونتسک، در خود شهر [و نه در حومه]، مسیرهای عقب‌نشینی سربازان اوکراینی قطع شده است. در آن منطقه سه پل قابل استفاده وجود دارد که یک پل ویران شده، از پل دوم به دلیل وضعیت وخیم امکان انتقال تجهیزات وجود ندارد و پل سوم با عنوان پرولتاریا تحت کنترل نیروهای روس است. آندری ماروچکو، سخنگوی ارتش روسیه گفته: «هر کسی سعی کند شهر را ترک کند، نابود خواهد شد». او افزود: «ما تمام مسیرهایی را که می‌توانستند از طریق آن‌ها فرار کنند، قطع می‌کنیم، و بر کل این قلمرو نظارت می‌کنیم... اگر آن‌ها می‌خواهند پیش عزیزان خود بازگردند، باید تصمیم درستی بگیرند».
محاصره سیویرودونتسک در پی پیشروی های مستمر روسیه در دونباس طی ماه گذشته صورت گرفت. نیروهای روسیه تقریباً کل منطقه دونباس و چندین منطقه اطراف آن را کنترل می‌کنند و عملاً اوکراین را نه تنها از قلب صنعتی خود بلکه از برخی از بزرگ‌ترین مناطق تولید گندم محروم می‌کند. بر اساس گزارش‌ها، ارتش روسیه بیشتر مناطق جنوب شرقی سیویرودونتسک را اشغال و تنها بخش مرکزی اداری زاپروژیا و زمین‌های کشاورزی مجاور آن در دست اوکراین باقی مانده است. در جنوب غربی، به نظر می‌رسد که نیروهای روسی کاملاً کنترل منطقه خرسون را در دست دارند.
گزارش‌هایی مبنی بر امتناع سربازان اوکراینی از جنگ و تسلیم دسته جمعی انتشار یافته است. اعضای گردان سوم تیپ 115 مستقر در سیویرودونتسک در ویدئویی که در 24 می در تلگرام آپلود شد، اعلام کردند که به دلیل کمبود تجهیزات نظامی و رهبری مناسب دیگر امکان جنگیدن ندارند. یکی از داوطلبان به واشنگتن پست گفت: «ما به کام مرگ حتمی فرستاده می‌شویم.اما ما تنها نیستیم، ما زیاد هستیم».
دولت زلنسکی در تلاش برای تقویت روحیه نیروها، تعداد تلفات اوکراین را تا حد زیادی مخفی نگه داشته و در عوض توجه بین‌المللی را به خسارات روسیه در طول تهاجم معطوف می‌کند. وزارت دفاع روسیه این هفته اعلام کرد که کیف سربازان اوکراینی از دست رفته در جنگ را به عنوان «فراری» ثبت می‌کند، این ترفندی برای پایین نگه داشتن آمار رسمی تلفات است. سرهی لاپکو افسر اوکراینی به واشنگتن پست گفت: «در تلویزیون اوکراین می‌بینیم که هیچ خسارتی وجود ندارد... هیچ حقیقتی وجود ندارد».
اما تصویری که کی‌یف از شکست‌ناپذیری نظامی به دقت به نمایش گذاشته، در مقابل واقعیت‌های سخت میدان جنگ قرار دارد.
نیروهای متجاوز روسیه که از مزایای لجستیکی، عددی و کیفی برخوردارند، با استراتژی خود در حال پیشروی برای محاصره سربازان اوکراینی هستند و در عین حال شهرهای عمده تحت کنترل اوکراین را از حیث تدارکات و نیروهای کمکی مسدود می‌کنند. به گفته مقامات ارشد اوکراینی، تعداد نیروهای روسی در جبهه شرق از همتایان اوکراینی خود هفت به یک بیشتر است. اولکسی آرستویچ، مشاور رئیس جمهور اوکراین، اذعان کرد: « طرف روسی قبل از ما موفق شد ذخایر خود را جمع آوری کند. ما عقب هستیم و این وضعیت را در جبهه بسیار دشوار می‌کند«.
از آن‌جایی که به نظر می‌رسد واقعیت روی زمین به آرامی چشم‌انداز پیروزی قاطع اوکراین را از نظردور می‌کند، برخی از شخصیت‌های برجسته از رهبران غربی می‌خواهند که در سیاست فشار حداکثری خود در قبال مسکو تجدید نظر کنند.
هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه اسبق ایالات متحده، در داووس هشدار داد کارزار غرب برای «اعمال شکستی کوبنده» به مسکو خطرات مهلکی را برای ثبات اروپا و جهان به همراه دارد. او افزود: « باید در دو ماه آینده تا قبل از اینکه تنش‌هایی ایجاد شود که به راحتی قابل مدیریت نیستند، مذاکرات آغاز شود». او گفته: «در حالت ایده آل، خط جداکننده باید بازگشت به وضعیت موجود باشد» که نشان می دهد اوکراین باید حداقل به طور ضمنی کنترل روسیه بر کریمه و وضعیت جدایی طلب طرفدار روسیه در دونباس (جمهوری‌های خلق خودخوانده دونتسک و لوهانسک) را بپذیرد.
اظهارات کیسینجر مورد انتقاد شدید کی‌ِیف قرار گرفت، زیرا این کشور قاطعانه هرگونه توافق صلح آینده‌ای که شامل امتیازات ارضی باشد را رد کرده است. زلنسکی در یک سخنرانی شبانه گفت: «کیسینجر از گذشته‌های دور سر بیرون می‌آورد و می‌گوید باید تکه‌ای از اوکراین به روسیه داده شود تا روسیه با اروپا بیگانه نشود. به نظر می‌رسد که تقویم آقای کیسینجر سال 2022 نیست بلکه سال 1938 است و او فکر می‌کند که نه با حضار در داووس بلکه در مونیخ آن زمان صحبت می‌کند»
اظهارات کیسینجر باعث شد که او در یک وب سایت ملی گرای جنجالی اوکراینی در فهرست «دشمنان اوکراین» جایگاهی پیدا کند. سایت مذکور این سیاستمدار شهیر را به گسترش «تبلیغات روسی-فاشیستی» و اقدام به عنوان «همدست جنایات مقامات روسیه علیه اوکراین و شهروندانش» متهم کرد.
اما دولت بایدن -که برای تضمین پیروزی اوکراین وعده کمک 53 میلیارد دلاری داده- و دولت‌های غربی هم‌فکرش به نظر می‌خواهند مسیر را ادامه دهند. لیز تراس، وزیر امور خارجه بریتانیا روز پنجشنبه گفته: «ما باید مطمئن شویم که پوتین در اوکراین شکست می‌خورد و اوکراین پیروز می‌شود... که تجاوز روسیه دیگر هرگز به خود اجازه ندهد صلح در اروپا را تهدید کند» .
جنگ در اوکراین تا حد زیادی توسط سیاستگذاران غربی به عنوان یک مبارزه بین خیر و شر - یک جنگ صلیبی جهانی علیه "دیکتاتوری و خودکامگی" که کل دنیای آزاد به خدمت گرفته شده است- ادامه می یابد. بدین ترتیب بود که جورج سوروس، سرمایه‌دار مشهور در مجمع جهانی اقتصاد در داووس، گفت: «بنابراین، ما باید تمام امکانات خود را بسیج کنیم تا جنگ را زودتر به پایان برسانیم. بهترین و شاید تنها راه برای حفظ تمدن ما شکست دادن پوتین در اسرع وقت است. این نتیجه نهایی است».
