پیگیری درمان‌های نسل بعد برای چاقی، دانشمندان را به دنبال آنزیم‌های منحصربه‌فردی که می‌توانند برای خاموش کردن عملکرد‌های خاصی از متابولیسم هدف قرار دهند، واداشته است.
آخرین مورد از دانشمندان دانشگاه باپتیست هنگ کنگ است، آنزیمی را شناسایی کرده اند که تنظیم کننده کلیدی سیری و اشتها است و نشان داده اند که چگونه مهار فعالیت آن می‌تواند در برابر افزایش وزن از موش‌های در معرض خطر محافظت کند.
در سال‌های اخیر، محققان چاقی را دیده‌ایم که اطلاعات مفیدی در مورد نحوه عملکرد متابولیسم ما کشف کرده‌اند و با این درک جدید، مجموعه‌ای از اهداف دارویی جدید بالقوه برای درمان چاقی به دست آمده است، شامل آنزیم‌هایی است که جلوی اثرات نامطلوب قند را می‌گیرند، بر مصرف انرژی ما تأثیر می‌گذارند، به ما کمک می‌کنند تا چربی‌ها را ذخیره کنیم و اشتهایمان را در هنگام سیری سرکوب کنیم.
کشف نویسندگان این مطالعه جدید همچنین به اشتهای ما و توانایی احساس سیری بعد از یک وعده غذایی با اندازه مناسب مربوط می‌شود. اکتشافات این تیم، آن‌ها را به مطالعه یک محور سیگنالی کلیدی در تنظیم انرژی و وزن بدن سوق داد که شامل هورمونی به نام فاکتور رشد ۱۵ (GDF۱۵) و یک گیرنده عصبی در مغز به نام گیرنده خانواده GDNF که شبیه α (GFRAL) است.
شناخته شده است که GDF۱۵ سیگنال‌های سیری را با اتصال به GFRAL ارسال می‌کند، بنابراین تصور این است که با مداخله در این فرآیند، دارو‌ها ممکن است به تنظیم مصرف غذا کمک کنند. با این حال، این مسیر در حال حاضر به خوبی درک نشده است، بنابراین دانشمندان آزمایش‌هایی را برای روشن کردن مکانیسم‌های موجود انجام دادند.
این روش شامل موش‌هایی بود که مهندسی آنزیمی را در نورون‌های سیری به نام MT۱-MMP ندارند. جوندگان در کنار یک گروه کنترل از موش‌های سالم، در رژیم غذایی غنی از چربی قرار گرفتند تا مدل‌های چاقی را تشکیل دهند.
پس از ۱۶ هفته، موش‌های دارای MT۱-MMP تهی شده ۱۰ درصد غذای کمتری خوردند و ۵۰ درصد وزن کمتری اضافه کردند. آن‌ها همچنین کاهش سطح گلوکز و انسولین پلاسما را نشان دادند.
نتایج نشان می‌دهد که کاهش MT۱-MMP در موش‌هایی که رژیم‌های غذایی پرچرب دارند در برابر چاقی محافظت می‌کند. بررسی‌های بیشتر نشان داد که موش‌های چاق سطوح بالایی از MT۱-MMP در نواحی مغزی به نام ناحیه postrema و هسته مجرای انفرادی داشتند که به تنظیم اشتها و وزن در انسان کمک می‌کند. دانشمندان همچنین نشان دادند که این آنزیم با جدا کردن گیرنده GFRAL از سطح نورون ها، سیگنال‌های سیری را سرکوب می‌کند و از اتصال GDF۱۵ به آن جلوگیری می‌کند.
در دور دیگری از آزمایشات، دانشمندان پتانسیل درمانی هدف قرار دادن MT۱-MMP را با استفاده از یک آنتی بادی برای سرکوب فعالیت آن به جای استفاده از مهندسی ژنتیک بررسی کردند، که باعث ایجاد انواع بهبود در نشانگر‌های متابولیک از جمله تحمل گلوکز، وزن بدن و مصرف غذا شد.
دکتر خاویر وونگ هوی لئونگ، سرپرست تیم تحقیقاتی، گفت: یافته‌های تحقیق نقش MT۱-MMP را در تنظیم سیری مشخص کرده‌اند و نشانه‌های اولیه‌ای را ارائه کرده‌اند که آنزیم پروتئولیتیک یک هدف امیدوارکننده برای درمان چاقی است. "ممانعت دارویی MT۱-MMP می‌تواند یک استراتژی مناسب برای توسعه دارو درمانی موثر برای درمان چاقی باشد. "
