با اینکه در این دوره از مسابقات دهلان الحمد رئیس کنفدراسیون دوومیدانی آسیا و نایب رئیس فدراسیون جهانی به همراه دبیرکل این کمیته و رؤسای فدراسیون‌های قزاقستان و ترکیه حضور داشتند و از نزدیک این رویداد را تماشا کردند و از قبل جلساتی برای ملاقات با وزیر ورزش پیش بینی شده بود، ولی نه وزیر ورزش و نه هیچیک از معاونان وی در مشهد حاضر نشدند. حتی به مدیر کل اداره ورزش و جوانان خراسان رضوی هم اجازه حضور در ورزشگاه و خوش آمدگویی به میهمانان داده نشد.
هفته گذشته فیلمی در فضای مجازی منتشر شد که در آن وزیر ورزش و جوانان در مراسم مجمع عمومی کمیته ملی المپیک با رئیس فدراسیون دو و میدانی با تندی صحبت می‌کرد و کاملاً معلوم بود که آقای وزیر از موضوعی به شدت ناراحت است.
بدترین حالت ممکن در مورد مسابقات دو و میدانی مذکور که باعث رنجش وزیر ورزش شده، این بوده که سطح آن پایینتر از انتظار وزیر ورزش که خودش هم دو و میدانی کار است بوده و فدراسیون دو و میدانی نتوانسته میزبانی درست و قابل قبولی داشته باشد و بودجه قابل توجهی هدر رفته، یا اینکه وزیر با حضور میهمانان این مسابقات موافق نبوده است و رئیس فدراسیون خودسرانه عمل کرده و دلایلی شبیه همین.
ولی هیچکدام از این موارد دلیل بر این نمی‌شود که میهمانان خارجی این مسابقات که اتفاقاً مقامات بلند پایه‌ای در رشته دو و میدانی هستند بدون ملاقات با وزیر ورزش و جوانان کشور را ترک کنند زیرا تبعات این بی توجهی در آینده گریبان ورزش دو و میدانی ما را خواهد گرفت.
باید قبل از دعوت از این میهمانان جلو حضور آنها در مشهد گرفته می‌شد ولی وقتی که در کشورمان حضور دارند، دیگر دلیلی برای انجام نشدن ملاقات با وزیر وجود ندارد و این رفتار با شهرت ایرانی‌ها به میهمان نوازی و احترام به میهمان منافات دارد.
متاسفانه علیرغم گذشت زمان زیادی از انتشار این خبر هنوز وزارت ورزش دلیل این اقدام عجیب را بیان نکرده است. در ورزش اصطلاحی داریم به نام دیپلماسی ورزشی که تمام کشورهای دنیا برای ارتقای نفوذ در مجامع بین المللی ورزش از آن استفاده می‌کنند ولی مشخص نشد در حالی که رئیس فدراسیون دو و میدانی آسیا و نایب رئیس فدراسیون جهانی به همراه رؤسای فدراسیون‌های دو و میدانی چند کشور دیگر میهمان ما بوده‌اند، چرا وزیر ورزش از ملاقات با آنها خودداری کرده است؟. اگر موضوع اختلاف وزیر ورزش با رئیس فدراسیون دو و میدانی باشد، این مسأله هیچ ارتباطی با منافع بین‌المللی ورزش کشور ندارد و باید در هر شرایطی منافع ما در سطح بین‌المللی ورزش اولویت داشته باشد. شکی نیست اگر این‌گونه رفتارها در آینده جایگاه ورزش ما را در سطح بین‌المللی به خطر بیندازد، قابل پیگیری خواهد بود.
23302
