به گزارش ایسنا، جعفر طهماسبی از رزمندگان دوران دفاع مقدس لشکر۱۰ سیدالشهدا(ع) بیان می‌کند: فرمانده ما شهید حاج عبدالله نوریان ارادت عجیبی به حضرت زهرا (س) داشت. گریه بر فاطمه زهرا (س) برای او از جایگاه خاصی برخوردار بود.
اوایل بهمن سال ۶۴ بود و از جایی برمی‌گشتیم. پشت وانت نشسته بودیم. وانت اطاق دار بود. حاج عبدالله نوریان همیشه از فرصت‌ها استفاده می‌کرد، رویش را به من کرد و گفت: «مرشد برامون بخون، ایام فاطمیه است.» من هم به دلیل علاقه‌ای که به حاجی داشتم اجابت کردم و سلامی به حضرت زهرا (س) دادم و اشعاری را خواندم.
حاج عبدالله از همان ابتدا سرش را بین زانوهایش گذاشت و تکان شانه‌هایش آغاز شد. خواندن من که تمام شد قطرات اشک حاجی کف وانت را خیس کرده بود. حاجی مزد این همه اخلاص را از بی بی دو عالم گرفت و چند روز بعد در فاطمیه دوم (شهادت به روایت ۹۵ روز) در حین هدایت دستگاه‌های مهندسی برای احداث خاکریز در خط اول فاو به شهادت رسید.
انتهای پیام
