آنها قبل از تعطیلات کرونایی هم شهرخودرو را با همین نتیجه شکست داده بودند. آنچه اما بیش از هر چیز دیگری در نمایش اخیر سرخپوشان توی ذوق می‌زد، سهل‌انگاری شگفت‌انگیز این تیم در مسایل دفاعی بود. واقعیت آن است که پرسپولیس مدتهاست در دفاع از دروازه‌اش دچار بی‌مبالاتی شده است. پیکان در این مسابقه چندین موقعیت خوب گلزنی داشت که به ثمر رسیدن هر کدام از آنها مخصوصا در اوایل نیمه دوم، می‌توانست سرنوشت کل بازی را تغییر بدهد. قبل از تعطیلات هم شهرخودرو کلی موقعیت جلوی پرسپولیس داشت، اما در روزی که رادوشوویچ ستاره سرخ‌ها بود، تیم مشهدی هم تنها یک بار به گل رسید.
در شش بازی آخر لیگی و آسیایی، پرسپولیس فقط یک کلین‌شیت داشته که آن هم برابر سپاهان بوده؛ تیمی که به زمین نیامد و سه بر صفر بازنده شد. این عملکرد قابل دفاع نیست و در بزنگاه‌های بزرگ ممکن است کار دست تیم بدهد. پرسپولیس به زودی در جام حذفی باید برابر سپاهان، استقلال یا تراکتور قرار بگیرد. آنها در آسیا هم دیگر فرصت لغزش ندارند. بعد با این ساختار دفاعی آسان‌گیر چقدر می‌توان به کسب موفقیت‌های بزرگ خوشبین بود؟
همچنین لازم است یحیی گل‌محمدی دلیل بازی کردن علیرضا بیرانوند در این مسابقه را توضیح بدهد. تا جایی که یادمان می‌آید مسابقات لیگ در حالی تعطیل شد که بوژیدار رادوشوویچ فیکس بود و عملکرد خوبی هم داشت. گلر کروات در قرنطینه موهایش را تراشید و به تمرین انفرادی ادامه داد. بعد از بازگشایی تمرینات هم به سرعت به تهران آمد؛ پس چرا نباید بازی کند؟ نمایش بیرانوند در بازی یکشنبه‌شب چه نقطه قوتی داشت که بتواند بازگشت رادو به نیمکت را توجیه کند؟
