کتایون اشرف روز دوشنبه در گفت وگو با ایرنا درباره تغییر تاریخ میزبانی مسابقات کاپ آسیا، اظهار داشت: با تعویق بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو و با پیشنهاد دبیرکل فدراسیون روئینگ آسیا، رقابت‌های کاپ یک روئینگ آسیا از ۱۲ تا ۱۸ شهریور در ورزشگاه آزادی تهران برگزار می‌شود. هنوز کشورها برای حضور در این مسابقات اعلام آمادگی نکرده‌اند. نائب رئیس کنفدراسیون سیلینگ آسیا قرار است برای برگزاری کارگاه‌های آموزشی در جهت راهکارهای توسعه این رشته ر ایران از ۲۱ تا ۲۸ خرداد ماه به ایران سفر کند.
وی با اشاره به اینکه اکنون تیم‌های ملی روئینگ و آب‌های آرام در اردو هستند، گفت: برای توسعه قایقرانی در استان‌ها تصمیم گرفتیم تا تیم (ب) را در کنار تیم (الف) تشکیل دهیم تا قایقرانانی که در تیم ملی (ب) شرکت می‌کنند بتوانند در استان‌های خود تحت نظر مربیان استانی فعالیت کنند. پیش از این در قایقرانی تیم (ب) نداشتم و اکنون با تشکیل آن مربیان استانی کاملا آماده هستند تا سکان هدایت تیم‌های استانی را برعهده بگیرند. به طور قطع کیفیت این تمرینات مانند تمرینات تیم ملی (الف) خواهد بود.
نایب رئیس زنان فدراسیون قایقرانی ادامه داد: با توجه به اینکه مربیان استانی ماه‌ها تحت نظارت سرمربی کار کردند قطعا از لحاظ تکنیکی و از لحاظ کیفی، سطح خوبی دارند و در عین حال هر چند هفته یک بار تست مشترکی برگزار می‌شود و اگر این قایقرانان پیشرفت چشم‌گیری داشته باشند، می‌توانند از تیم ملی (ب)، وارد تیم ملی (الف) شوند. این قایقرانان فرصتی دارند تا منتظر مسابقات قهرمانی کشوری سال بعد نشوند و زودتر وارد تیم ملی (الف) شوند.
وی درباره قرارداد پدرو سنا سرمربی برزیلی تیم ملی قایقرانی گفت: قرارداد پدرو مشکلی ندارد و او طبق برنامه کارهای خود را انجام می‌دهد. بزرگ‌ترین هدف ما کسب سهمیه بیشتر در المپیک ۲۰۲۴ پاریس است.
اشرف همچنین خاطر نشان کرد: طرحی را در روئینگ در کنار فعالیت تیم ملی برنامه‌ریزی کردیم که براساس آن مربیان جوان زن تحت نظارت فدراسیون جهانی آموزش می‌بینند. پیش از این سولماز عباسی سرمربی تیم ملی در طرح توانمند کردن مربیان نخبه زن شرکت کرده بود.
وی خاطرنشان کرد: فرصت زیادی برای حضور در میادین بین‌المللی داریم اما ایران هم برای توسعه روئینگ مکان‌های آبی زیادی ندارد تا این ورزش همگانی شود. زیرا این رشته نیازمند پیست، قایق و شرایط دیگر و امکانات محدود است. با این وجود فعالیت روئینگ ایران خوب است، اما برای آینده نیازمند مربیان بهتری هستیم. در حال حاضر تنها کاری که از دست ما برمی‌آید، برگزاری کارگاه‌های آموزشی است. در آینده می‌توانیم از ظرفیت‌های موجود در استان‌ها برای توسعه روئینگ استفاده کنیم. روئینگ جزو ورزش‌های قدیمی و عمومی اروپا است و در این قاره منابع آبی خوبی وجود دارد و همین کار را برای ما سخت می‌کند زیرا امکانات لازم را نداریم.
