خبرگزاری فارس ـ مهنوش سیفی؛ هنر همواره یکی از ابزارها برای بیان احساسات بشر به شمار می‌رود و قالب‌های مختلف هنری می‌توانند در بیان احساسات به کمک انسان بشتابند.
در بسیاری از کشورها از جمله کنگ‌فو هنرمندان اعتراض خود را نسبت به وضعیت اسفبار این کشورها با استفاده از آثاری که با زباله‌ها تولید می‌کنند، نشان می‌دهند که در واقع می‌توان به نقش هنر در نقد دولت‌ها پی برد.
بر اساس بررسی‌های آیودیجی روتینوا یکی از محققین علاقمند به آثار هنری در جمهوری دموکراتیک کنگو، هنرمندان اعتراض خود را نسبت به وضعیت اسفبار این کشور با استفاده از آثاری که با زباله‌ها تولید می‌کنند، نشان می‌دهند.
این جنبش به عنوان یک جنبش هنری ضد فرهنگی از سال ۲۰۰۱ آغاز شده و همچنان ادامه دارد.
در جمهوری دموکراتیک کنگو دانشجویان پس از سال‌ها تحصیل در آکادمی هنرهای زیبای کینشاسا، با پیروی از توصیه‌های استادان خود مبنی بر ایجاد کار با مواد مناسب، مانند رزین و گچ، تصمیم گرفتند کاری متفاوت انجام دهند، آنها با آنچه در محیط اطرافشان بود، از جمله لاستیک‌ها، لوله‌های اگزوز، فوم، بطری‌های پلاستیکی، آنتن‌ها، قوطی‌های شیر یا رنگ، پرها، سی‌دی‌ها، دمپایی‌های لاستیکی و سایر اقلام دور ریختنی، آثار هنری خلق کردند.
هنرمندان بر این باور بودند که این آثار برای مخاطبان کنگویی آشنا میباشد و درباره جنبه‌ای خاص از زندگی کنگو صحبت می‌کند: «زباله».
زباله‌های تولید شده در کشور توسط شهروندان و یا زباله‌هایی که توسط کشورهای بیش از حد مصرف‌گرا به این کشور تحمیل می‌شود، ضایعات ناشی از استخراج بی‌پایان از منابع زیرزمینی یا منابع موجود بر روی زمین در جمهوری دموکراتیک کنگو همه از جمله این موارد بودند.
در کینشازا، ناودان‌ها مملو از بطری‌های پلاستیکی غیرقابل بازیافت هستند، بازارها مملو از کالاهای دست دوم و سوم، کالاهای دور ریخته شده از کشورهای پردرآمد تولیدکننده‌ای مثل چین است، در مناطقی که شرکت‌های بین‌المللی و کارخانه‌ها کبالت (قطعه‌ای از باتری گوشی‌های هوشمند) را استخراج می‌کنند تخلیه‌های مکرر کارخانه‌ای، رودخانه‌ها و زندگی اطراف آنها را به شدت آلوده می‌کند.
هنرمندان با تغییر کاربری زباله برای خلق مجسمه و هنرهای نمایشی، قصد داشتند آگاهی عمومی را نسبت به یک وضعیت اضطراری بالاببرند.
در سال ۲۰۱۵ آنها زمینه را برای نهادینه کردن این هنر تازه معرفی شده فراهم کردند در پی این جنبش مجموعه‌ای با عنوان زندگی زیباست با رهبری ادی اکته ایجاد شد.
اکته که یک هنرمند و فعال اجتماعی متولد کینشاسا است، جشنواره کین اکت را نیز ایجاد کرد، که ویترینی سالانه برای هنرهای خلاق و تاثیر گذار است.
می‌توان گفت که این ضایعات دورریختنی به طور فزاینده‌ای زمینه را برای اظهار نظر در مورد مسائل اجتماعی-سیاسی پرتنش برای هنرمندان، فراهم می‌کند.
یکی از این آثار هنری مرد تایری، اثر ساوانت نوآر، است که به قرن‌ها تخلیه منابع طبیعی جمهوری دموکراتیک کنگو و استفاده از این منابع طبیعی برای تولید لاستیک اعتراض می‌کند.
ربات Annonce، مجسمه‌ای است که توسط جارد کالینگا از قطعات شکسته رادیویی ساخته شده است، این اثر به دنبال افزایش آگاهی عمومی شهروندان در مورد گسترش روزافزون اخبار جعلی در این کشور و به گونه‌ای اعتراض به این اخبارهای جعلی میباشد.
Femme Électrique، ساخته فالونه مامبو که از سیم و کابل برق ساخته شده است و دو هدف را دنبال می‌کند نخست اعتراض به کمبود خدمات برق در جمهوری دموکراتیک کنگو است و همینطور به مشکلات پوشیده و آنچه در خفا رخ می‌دهد معترض است: تجاوزات جنسی، آدم ربایی... به گفته مامبو ایده ساخت این ربات از دوران سخت کودکی‌اش که بی‌خانمان بود نشآت گرفته است.
کیلومبوشی پاپ نوآر ضایعات کوچک سیگار را به شکل مردی که در حال سوختن و دودکشی در بالای سر آن است درآورد، او می‌گوید که این مجسمه نشان‌دهنده این است که اگرچه ته‌سیگار بسیار کوچک بوده، اما همچنان بسیار آلوده‌کننده است و مملو از سمومی مانند سرب، فرمالدئید و آرسنیک میباشد که دیر تجزیه می‌شود و برای انسان و طبیعت مضر میباشد.
ساخت یک پیکره از قطعات خودرو راهی بود که پرسی نومبی در اعتراض به میلیون‌ها «خودروی زباله» که سالانه به آفریقا وارد می‌شد انتخاب کرد این قطعات از وسایل نقلیه دست دومی بودند که از رشد صنعت خودروسازی خود این قاره جلوگیری می‌کرد.
هنرمندان در واقع با استفاده از این زباله‌ها به اثرخود معنا می‌دهند، در اثری دیگر از ساوانت نویر پرهایی را که از نیاکانش گرفته بودرا بر روی کت و شلواری به سبک غربی قرار داد و در واقع با این کارمصرف گرایی افسارگسیخته را به سخره می‌گیرد.
مرد آینه‌ای کیتت یک مجسمه خوش پوش با لباس سه تیکه هست که به گفته گلادیو لباس مجسمه که از آینه‌های شکسته شده تشکیل شده ، بازتابی است از آنچه جوامع غربی به کنگو وارد کرده است و زندگی‌هایی را که در هم شکسته است.
با وجود ثروت‌های فراوان این قاره، «آفریقایی‌ها همچنان فقیر هستند».
موونزی موتبا جونیورگفته است شخصیتی که او ساخته قوطی‌های فلزی و قلعی هستند که به گفته خودش برای افزایش آگاهی آفریقایی‌ها از تأثیر حضور شرکت‌های چندملیتی میباشد.
او می‌گوید با وجود ثروت‌های فراوان این قاره، «آفریقایی‌ها همچنان فقیر هستند. آنها از خارجی‌ها انتظار کمک دارند، اما او مصرانه معتقد است که این شرکت‌های چندملیتی در واقع به آفریقا می‌آیند تا «دزدی کنند، درگیری ایجاد کنند و گروه‌های مسلح را تأمین مالی کنند» و همین کشورها این قاره را به نابودی کشانده‌اند.
انتهای پیام/
