به گزارش رکنا، آب سیاه یا گلوکوم بیماری است که می‌تواند باعث آسیب رسیدن به عصب بینایی و در نهایت کوری شود. این بیماری در آغاز، هیچ علائمی ندارد ولی می‌تواند در طول چند سال سبب کاهش بینایی و در نتیجه کوری شود. درمان زودرس می تواند از پیشرفت بیماری و کاهش دید بیمار جلوگیری کند.
عصب بینایی که از بیش از یک میلیون رشته عصبی تشکیل شده، به‌صورت دسته‌ای از رشته‌ها در آمده است و این عصب شبکیه (پرده نازک حساس به نور در قسمت عقب کره چشم) را به مغز متصل می‌کند. عصب بینایی سالم و بدون نقص برای داشتن دید خوب، بسیار لازم و ضروری است.
آب‌سیاه (گلوکوم) یکی از بیماری‌های چشمی با درصد شیوع حدود یک در هفت هزار نفر در نوزادان است و زمان طلایی برای تشخیص آن بدو تولد است.
حمیده صباغی درباره این بیماری گفت: آب سیاه از علل شایع نابینایی کودکان است. با وجود شیوع پایین به علت ماهیت نابیناکنندگی در کودکان با سن کم، یک عمر معلولیت و بار مالی، روانی و اجتماعی سنگینی برای خود فرد، خانواده و جامعه دارد.
وی ادامه داد: اگر آب‌سیاه تشخیص داده نشود یا درمان نشود باعث ازدست‌رفتن دائمی دید محیطی می‌شود. متأسفانه در بسیاری از موارد این بیماری علائم ندارد و دید بیمار خوب بوده و چون به‌تدریج میدان بینایی از دست می‌رود بیمار متوجه نمی‌شود. در نهایت با ازدست‌رفتن دید مرکزی باعث کوری کامل می‌شود.
صباغی تصریح کرد: برنامه ملی ثبت اطلاعات کودکان مبتلا به آب‌سیاه، یکی از چندین برنامه ملی ثبت بیماری‌های چشم است که پس از تصویب در معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور با حمایت دفتر ثبت بیماری‌های چشم، پژوهشکده چشم و علوم بینایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طراحی و راه‌اندازی شده است.
وی، هدف از ایجاد این برنامه ملی را ثبت اطلاعات بیماران به‌صورت دقیق دانست و افزود: با معاینات و پیگیری منظم می‌توان از عوارض جدی این بیماری در کودکان جلوگیری کرد و یکی دیگر از اهداف برنامه این است که با ارائه گزارش‌ها مبتنی بر اطلاعات واقعی برای اقدامات پیشگیرانه، درمانی و بازتوان‌بخشی بتوان از سازمان‌های مربوطه جلب حمایت کرد.
