به گزارش خبرنگار حوزه فناوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از شاشه نیوز، الکساندر لارکومب، یکی از اعضای مرکز تحقیقات تنفسی والیان با ابراز نگرانی از افزایش سطح دی اکسید کربن در کره زمین اظهار کرد: طی سال‌های اخیر انسان‌ها حدود ۳۰۰ جزء از یک میلیون واحد دی اکسید کربن را استنشاق کرده اند.
لارکومب افزود: سطح فعلی چیزی بیش از ۴۰۰ قسمت در میلیون است و مدل سازی تغییرات آب و هوایی پیش بینی می‌کند که احتمالاً در طول عمر ما به دو برابر این مقدار افزایش یابد.
او ادامه داد: مطالعات زیادی در مورد تأثیرات زیست محیطی و بهداشتی تغییرات آب و هوایی انجام شده است اما هیچ کدام به صورت اختصاصی بر روی اثرات استنشاق سطح بالاتر دی اکسید کربن متمرکز نبوده است.
این آزمایش‌ها بر روی موش‌ها انجام شده است. محققان می‌گویند به دلیل عادت حفر کردن زمین، موش‌ها به طور طبیعی قادر به مقاومت در برابر افزایش سطح دی اکسیدکربن هستند.
این مطالعه نشان داد که قرار گرفتن در معرض حدود ۹۰۰ قسمت در میلیون دی اکسیدکربن تأثیر مستقیمی بر عملکرد ریه و هیکل موش‌هایی دارد که در تمام دوران بارداری، اوایل زندگی و بزرگسالی در آن محیط زندگی می‌کردند.
پروفسور لارکومب گفت: آسیب ریه شامل کیسه‌های هوای تغییر یافته است که قسمت مهمی از ریه بوده که به تبادل گاز‌ها کمک می‌کند، به این معنی که ممکن است تنفس آن‌ها دشوارتر باشد.
او ادامه داد: همچنین تغییراتی در ساختار فیزیکی واقعی ریه‌ها مشاهده کرده ایم و هر دو تغییر به این معنی است که ریه‌ها آنطور که باید کار نمی‌کنند.
جالب اینجاست که ریه‌های موش بالغ که در اوایل زندگی در معرض افزایش دی اکسیدکربن قرار نگرفته بودند، نشانه‌هایی از ضعف نشان نمی‌داد، به گونه‌ای که محققان معتقدند ریه‌های آن‌ها قبل از قرار گرفتن در معرض سطوح بالاتر دی اکسیدکربن به طور کامل تشکیل شده است.
دکتر کیتلین ویرول محقق دانشگاه استرالیای غربی نیز که نویسنده این تحقیق است، نتایج را مهم توصیف کرد زیرا این نتایج اولین نگاه اجمالی به این واقعیت را نشان داده است که این سطح از دی اکسید کربن در واقع بر سلامت در حال رشد ریه‌ها تأثیر می‌گذارد.
او افزود: این آزمایش به ما نشان داد که قرار گرفتن در معرض میزان دی اکسیدکربن مورد انتظار در دوران بارداری و اوایل زندگی به احتمال زیاد منجر به تغییر عملکرد ریه در بزرگسالی موش می‌شود. بنابراین، ممکن است فرصتی برای تمرکز بر این دوره و کمک به محافظت از رشد ریه و به تبع آن بهبود اوضاع سلامتی در مراحل بعدی زندگی باشد.
ویرول گفت: تحقیقات بیشتر در این زمینه برای درک کامل تأثیر بالقوه سلامتی بر فرزندان ما در آینده بسیار مهم است. ریه‌ها اولین ارگان‌هایی هستند که انتظار می‌رود تحت تأثیر قرار بگیرند و این به ما نشان می‌دهد که ممکن است اعضای دیگر بدن نیز تحت تأثیر واقع شوند. ما باید تحقیقات بیشتری در مورد چگونگی تأثیر آن بر سیستم تنفسی و همچنین نحوه رشد استخوان‌ها و کلیه‌ها و عملکرد مغز انجام دهیم.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
