این غم و اندوه باید دست کم به مدت دو هفته هر روزه ادامه داشته باشد تا به عنوان افسردگی اساسی تعریف شود.
علاوه بر علائم گفته شده، افرادی که با این اختلال درگیر هستند نشانه های دیگری نیز از خود بروز می دهند که عبارتند از:
تقریبا هر روز خستگی یا از دست دادن انرژی را تجربه می کنند.
تقریباً هر روز احساس بی ارزشی یا گناه دارند.
اختلال در تمرکز و عدم تصمیم گیری دارند.
تقریبا هر روز بی خوابی یا پرخوابی (خواب بیش از حد) را تجربه می کنند.
کاهش چشمگیر در احساس لذت یا علاقه به انجام فعالیت‌ها را تقریبا هر روزه تجربه می کنند.
بی قراری یا احساس کند شدن دارند.
افکار مکرر مرگ یا خودکشی دارند.
کاهش یا افزایش قابل توجه وزن (تغییر بیش از پنج درصد وزن بدن در یک ماه) را تجربه می کنند.
